Hilda Kibet met fors p.r. naar Londen

Hilda Kibet nomineerde zich zondag in de marathon van Rotterdam voor de Olympische Spelen van 2012. Ze verbeterde haar p.r. met bijna twee minuten tot 2.24.27 en werd tweede.

´Ik ben heel tevreden´, bleef de 30-jarige atlete voortdurend herhalen, alsof ze zichzelf nog moest overtuigen van de geweldige stap die ze maakte. De tijd waarmee ze eind oktober vorig jaar in Frankfurt al onder de limiet van 2.27 bleef (2.26.23) scherpte ze met twee minuten aan. ‘Ik ben een héél klein beetje een marathonloopster\', grinnikte ze even later. Bij haar eerdere marathons durfde ze dat nog niet te zeggen, vooral omdat ze moeite had om in de laatste kilometers het tempo vast te houden. Uit de tussentijden blijkt dat ze nu juist in de laatste fase veel winst boekte: 17.18 - 34.13 (16.55) - 51.27 (17.14) - 1.08.36 (17.09) - 1.12.38 - 1.26.05 (17.29) - 1.43.16 (17.11) - 2.00.08 (16.52) - 2.17.00 (16.52) - 2.24.27

Haas
‘Maar ik heb ook veel te danken aan mijn haas Stefan van den Broek. Hij is groot en sterk, ik voelde me heel veilig bij hem, omdat het toch wat harder waaide dat we hadden verwacht.\'
Ze hoopte op de overwinning, omdat ze in het kopgroepje van de vrouwen, waarin ook haas Neals Strik tot 37km goede diensten bewees, steeds als eerste liep. Maar ze moest in de laatste kilometers haar meerdere erkennen in de Keniaanse Philes Ongori, die als debutante 2.24.20 liep. Het leidde tot een emotionele uitbarsting van beide vrouwen, toen de winnares vertelde dat haar overleden broer haar in een droom had voorspeld dat ze onder de 2.25 zou lopen in Rotterdam.
Lishan Dulan, uitkomend voor Bahrein, werd derde op de Coolsingel in 2.26.56.

Progressie
Waaraan dankt Kibet haar progressie?
‘Ik heb vooral meer lange rustige duurlopen gemaakt; een paar keer tot flink boven de veertig kilometer\', vertelde ze. ‘En ik heb natuurlijk ook meer ervaring na deze vierde marathon.\' Ze heeft bovendien een goede trainingsgroep gevonden, die bestaat uit atleten van manager Gianni Demadonna en waarvan de Italiaan Gabriele Nicola in Kenia en Ethiopië de coach is. Hoewel Kibet Pieter Langerhorst als manager heeft, mag ze meetrainen met de \"concurrentes\", omdat ook haar nichtje Sylvia Kibet er deel van uit maakt.
Gerard van Lent, die coach op afstand blijft van Kibet, is heel tevreden over de samenwerking. ‘De schema\'s van Gabriele en die van mij lijken heel erg op elkaar, dus dat is geen probleem gebleven. Hilda doet gewoonlijk iedere week in ieder geval een baantraining op het omslagpunt, een training met blokken in marathontempo en een heuveltraining met veel tempo\'s en dat bleek goed in te passen.\'
Een verrassend goede prestatie leverde Lindsay van Marrewijk, die als tiende finishte in 2.37.40 en haar p.r. met vier minuten verbeterde. (Zie ook het interview met haar en andere Nederlandse marathonloopsters in Atletiek Week).

Solo
Koen Raymaekers was minder gelukkig bij zijn poging om zijn p.r. van 2.11.09 aan te scherpen en mogelijk zelfs de Olympische limiet van 2.10 aan te vallen. Hij finishte na een lange solo in de laatste 12 kilometer als achtste in 2.13.41.
‘We begonnen iets te langzaam, maar dat hoefde nog geen ramp te zijn. Maar de hazen bleven problemen houden om het goede tempo te vinden\', zo keek hij opmerkelijk monter terug op de mislukte race. ‘Ik liep comfortabel, maar zag de achterstand op het beoogde schema oplopen en halverwege wist ik dat een p.r. en zeker de limiet er niet in zou zitten.\'
Hij wilde niet alle schuld in de loopschoenen van de hazen schuiven. ‘Ik ben me nadrukkelijk met het tempo gaan bemoeien en liep op een gegeven moment zelf naast de laatste haas (Patrick Stitzinger liep tot 20km als haas). Dat was mijn eigen keuze, maar het heeft veel energie gekost. Maar als ik het niet deed, zakte het tempo weer. Bovendien had de warmte teveel invloed. Ik had de sportdrank iets te weinig verdund voor dit weer en voelde ook dat ik stramme benen kreeg.\'
De tussentijden van Raymaekers: 15.41 - 31.01 (15.20) - 46.31 (15.30) 1.02.08 (15.37) - 1.18.13 (16.05) - 1.34.09 (15.56) - 1.34.09 (15.57) - 2.06.23 (16.17) - 2.13.41
Coach Gerard van Lent, die kris kras door het parcours fietste, zag het gebeuren, maar stond machteloos. Raymaekers wil in het najaar een nieuwe poging wagen en kiest tussen de startmogelijkheden in Eindhoven en Amsterdam. Kibet blijft bij haar keuze om niet naar de WK in Daegu te gaan. ‘Dan zou ik over vier maanden weer een marathon moeten lopen. Ik doe dat liever in het najaar en dat is dan mijn laatste marathon vóór de Spelen.\'
Beiden hebben het voornemen om zich komende zomer voor te bereiden op een snelle race over 10km.

Te snelle hazen
De overwinning bij de mannen ging naar de Keniaan Wilson Chebet, die tot de voorlaatste kilometer samen liep met zijn landgenoot Vincent Kipruto en in 2.05.27 finishte. Chebet leefde de laatste dagen, zo was uit het atletenhotel te vernemen - ook het meest ontspannen naar de race toe. Hij begon aan de wedstrijd met een p.r. van 2.06.12, de tijd waarmee hij afgelopen najaar tweede werd in Amsterdam. Kipruto liep 2.05.33, twintig seconden langzamer dan vorig jaar in Rotterdam, waar hij derde werd. De Ethiopiër Chele Duchasa werd derde in 2.08.47. Zijn landgenoot Getu Feleke, de winnaar in Amsterdam in 2010, moest met een blessure uitstappen.
De tijd van de winnaar en het feit dat slechts twee van de als \"magnificent seven\" aangekondigde toplopers aan de verwachtingen voldeden, was licht teleurstellend voor de organisatie, die de kopgroep uitdrukkelijk liet jagen op het wereldrecord. Maar steeds weer blijkt dat de 2.03.59 van Haile Gebrselassie (Berlijn 2008) niet zomaar is te verbeteren, al zijn er vele kapers op de kust. Het duo Mario Kadiks/Erik Brommert moest constateren dat de ingehuurde hazen té voortvarend aan hun opdracht begonnen, met tussentijden van 14.39 - 29.06 (14.27) - 43.50 (14.44) - 58.40 (14.50) kwamen ze halverwege door in 1.02.06. Dat was vrijwel gelijk aan de tussentijd van het wereldrecord, maar daarna liepen de tussentijden op tot boven de 15 minuten: 1.13.42 (15.02) - 1.28.43 (15.01) - 1.43.43 (15.00) - 1.58.47 (15.04). Chebet kon er niet mee zitten. ‘De hazen deden goed werk\', vond hij. ‘Alleen de wind was iets te fel.\'

Tekst: Cors van den Brink - fotografie: Barbara Kerkhof - filmreportage: Mariëtte Zeedijk.