Hilda Kibet geniet van de ugali in Rotterdam
Het is 11 april, drie dagen vóór ze van start gaat in de ABN AMRO Marathon Rotterdam. De Keniaans-Nederlandse Hilda Kibet, net uit het vliegtuig gestapt, geniet al van de sfeer in de Maasstad. ‘De organisatie heeft zelfs voor ugali gezorgd\', zegt ze lachend.
Ugali
Kibet zit tussen Michel Butter en Koen Raymaekers om de pers te woord te staan. Ze vertelt dat ze erg tevreden is over de omstandigheden die directeur Mario Kadiks c.s. weten te scheppen. ‘De organisatie doet veel voor ons. Zo hebben we goede hazen en dat is belangrijk, want 42 kilometer is nog altijd lang voor mij. We hebben mensen nodig die ons helpen, ook aan de kant van de weg. En ze hebben zelfs voor ugali, onze Afrikaanse maispap, gezorgd.\'
Persoonlijk record
Hoe kijkt de atlete naar komende zondag? ‘In 2011 heb ik hier in Rotterdam mijn snelste tijd ooit gelopen (2.24.27). Ik wil erg graag elk jaar mijzelf verbeteren. Dat vind ik belangrijker dan de klassering. Ik ben ook erg blij dat ik begin maart in Rome al een goede tijd van 67.59 heb neergezet, mijn snelste tijd tot toe op de halve marathon. Die wedstrijd was een test, die ik goed doorstond. Nu wil ik hier in Rotterdam op weg naar een tijd van 2.20\'.
Bronzen medaille
Dan verrast de Atletiekunie haar met de bronzen medaille voor haar optreden in 2010 tijdens de EK in Barcelona (zie ook hier). Dit jaar bleek dat een van de atletes die daar op het podium kwamen, de Russische Inga Abitova, doping had gebruikt. Kibet, die daar als vierde over de finish kwam, kreeg alsnog de derde plek toegewezen. Bestuurslid Ruud Kok en Gerard Nijboer grijpen deze gelegenheid aan om haar de bijbehorende medaille en een fraaie bos bloemen uit te reiken. Kibet is overdonderd en reageert geëmotioneerd. ‘Ik ben blij, maar vind het ook jammer dat ik de medaille nu pas krijg\' Later zal ze tijdens het interview aangeven dat ze het niet alleen jammer vindt, maar ook dat ze boos is vanwege die situatie. ‘Ik heb zó hard getraind in 2010 en ik dacht zelfs dat ik de eerste plaats zou halen. Zo goed was ik toen in vorm. Maar de medaille is alsnog een bevestiging dat ik toen niet voor niets zo hard heb gewerkt\'.
Barcelona 2010, Abitova heeft haar medaille moeten inleveren
Londen 2012
Tijdens het interview vertelt Kibet over haar moeizame afgelopen jaar. ‘Ik was gewoon niet fit. Tijdens de Olympische Spelen liep ik een teleurstellende marathon. Ik had er niet moeten deelnemen, omdat het fysiek niet goed ging vanwege een flinke kou. Mijn sportarts zei: \"You are killing yourself\". Maar dat is achteraf. Ik was toen, mede door mijn gezondheid, niet goed gemotiveerd. Dat is nu wel anders. Ik moet ook wel, want mijn Italiaanse trainer Gabriele Nicola laat me hard werken.\' Dat trainen doe ik nu voornamelijk in Kenia, samen met een grote groep vrouwen. Daar zijn ook vrouwen bij die het beter doen dan ik. Dat is goed voor het moreel. Ik train twee keer per week met de groep en verder train ik alleen of in kleinere groepjes.\'
Dokter
Is ze nu definitief overgestapt van de baan naar de weg? Die vraag wordt niet beantwoord, maar Kibet geeft aan dat het haar op de vijf en tien kilometer wel aan snelheid ontbreekt. Heeft het feit dat Kibet ook fysiotherapeut is invloed op haar manier van trainen? ‘Ja, omdat ik weet wat er mis kan zijn, ben ik eerder geneigd om het iets rustiger aan te doen als ik een pijntje voel. Vijf van mijn zussen en een broer - ook atleten waarvan enkelen ook internationaal successen boeken - noemen mij altijd \"de dokter\". Dan moet ik bijvoorbeeld een van mijn zussen helpen als ze een spier verrekt heeft.\' Is ze buiten haar familiekring ook als fysiotherapeute actief? ‘Ja een klein beetje, want ik vind het fijn om zo wat terug te doen voor \"the community\" bij ons in Kenia\', zegt ze.
Foundation
Iets voor mensen doen is ook een belangrijke drijfveer voor het oprichten van haar eigen foundation. Samen met medeoprichter en echtgenoot Hugo van den Broek beoogt ze met haar stichting de bouw van nieuwe scholen in Kenia. Ze werkt hiervoor samen met de overheid. ‘Goed onderwijs is een probleem in Kenia. Veel kinderen worden van school gehaald of kunnen niet doorstromen naar een vervolgopleiding. Als je soms ziet waar kinderen les krijgen, daar kun je je geen voorstelling van maken. Dat zou ik in de toekomst graag anders zien.\'
Hardloopfamilie
Hoe is het om zoveel zussen en een broer actief te zien in de atletiek? ‘Heel leuk. Het lijkt mij geweldig om in de toekomst belangrijke wedstrijden, waar mijn familie in de prijzen valt, zelf bij te kunnen wonen.\' Wat wil je je familie meegeven als het om hun sportieve carrière gaat?. ‘Niet te veel denken, gewoon doen. En veel discipline. Heel veel discipline\'.
Tekst: Mariëtte Zeedijk
Foto: Erik van Leeuwen
