EK masters dag 7: 4 goud, WR, ER, bijna NR

De zevende dag van de Europese kampioenschappen was vooral een dag van series, zowel op de 200 als op de 800. Naast die series stonden nog wat technische onderdelen op het programma, waarvan het gewichtwerpen en het hinsktapspringen vrouwen medailles opleverden. Een viertal medailles, en wel viermaal goud! Eentje daarvan ging samen met een wereldrecord, een andere met een Europees record.

Het weer: de verwachting gaf voor deze woensdag veel buien aan, maar het viel erg mee. Na de eerste droge dagen was er maandagavond onweer, dinsdagavond wederom en woensdagochtend vroeg. Die laatste bui zorgde voor een probleem met de apparatuur waardoor alle onderdelen een uur opschoven. Tijdens de wedstrijden is er maar één bui geweest, niet lang, maar wel met dikke druppels.

Gewichtwerpen vrouwen zeer succesrijk

Er was goud voor Annie van Anholt (Attila V65), Ingrid van Dijk (GAC-H V50) en Gonny Mik (Groningen V45). Het was alledrie verwacht en ze wonnen dan ook met veel voorsprong: respectievelijk drie, anderhalf en twee meter. Maar los van de winst liggen er ook meetbare doelen: records. Annie won met een afstand van 16,77 meter en dat is een verbetering van haar eigen wereldrecord van eerder dit jaar met 16 centimeter.

Annie van Anholt werpt een wereldrecord

Ingrid van Dijk had van dit jaar een record staan van 15,44 en ze ging daar in de eerste ronde met 16,29 fors overheen. Zó fors dat het meteen een verbetering van het Europees record betekende, dat al drie jaar met 16,21 op naam van een Moldavische stond. In de derde ronde legde Ingrid de kogel nog wat verder: 16,41 meter.

Gonny wierp deze keer geen record, haar Nederlandse record wierp ze bij de vorige editie van het EK in het Hongaarse Nyíregyháza. In de eerste ronde was haar afstand een goede 15,13 meter, in de laatste verbeterde ze dat tot 15,32.

Gonny Mik bij het gewichtwerpen

In de schaduw van deze dames werd bij de V35 Yvette Bot-Vleerlaag (SAV) vierde met 12,98, een pr-verbetering van een halve meter. Hanneke Vasse (Groningen) werd bij de V40 vijfde met een seizoensbeste van 12,87.

Hinkstapgoud

Janine Kortbeek had geen moeite om de gouden medaille binnen te halen, maar net als bij het verspringen had ze wel moeite met geldig springen: viermaal ongeldig. De verste sprong bleef met 9,95 (wind +0,3) onder de gewenste tien meter.

Series 200 meter

In zijn serie M60 Liep Wim Threels naar een tijd van 26,22, hetgeen een Nederlands record zou zijn geweest als de wind correct was. Bijna nooit gaf de windmeter te hoge wardden aan, precies bij deze race echter wel: 2,7 m/s meewind. Wim is met collega Jan Ties door naar de finale, datzelfde geldt voor Werner Andrea en Henk van Dijk bij de M35, Jelle van der Schaaf en Wim Scholtes bij de M65 en Pierre Lommen bij de M45.

Series 800 meter

Sommige voorrondes werden geschrapt wegens te weinig deelname. Degenen die wel een voorronde liepen én doorgaan naar de finale: Jeanine van Overveld en Simone Geel bij de V50, Marijn van der Putten bij de M35, Marc van Gils en Jack van Avendonk bij de M45, Stan Spangenberg bij de M50 en Hennie Punt bij de M55.

Landen

De uitslagen worden verzorgd door een groep techneuten van de Italiaanse bond, net als enkele vorige keren. Hun programma genereert ook vanzelf een landenklassement, dit tot afgrijzen overigens van een aantal oudgedienden die vinden dat ieder nationalisme buiten de mastersatletiek gehouden zou moeten worden. Het klassement is in de uitslagenpagina te vinden als \'medal table\'. In dit klassement staat de Nederlandse ploeg op het moment op plaats vier, achter Duitsland, Groot Brittannië en Italië, maar vóór grote atletieklanden als Frankrijk, Rusland en Spanje. Dat Duitsland ver bovenaan staat is geen verrassing, bijna altijd hebben ze de grootste ploeg en nu in het thuisland is ongeveer een van drie atleten Duits. De mastersatletiek is er zowel in de breedte als in de diepte goed ontwikkeld. Op een of andere manier moet dat ook voor Nederland gelden, want we staan daar tussen louter grote landen. Overigens zijn het meer vrouwen dan mannen die voor de Nederlandse medailles zorgen.

Landen, het zijn eigenlijk maar vreemde dingen. Als je in de zuidoosthoek het wedstrijdterrein van Zittau verlaat ben je meteen bij de Neisse, de grensrivier tussen Duitsland en Polen. Die rivier is niet breed, je kunt gemakkelijk een steentje naar Polen gooien. Loop je een paar honderd meter door, dan kan je de brug over naar Polen. Daar valt het oog meteen op krottenwijkachtige bouwsels waar mensen spulletjes verkopen in een poging de eindjes aan elkaar te knopen. Een ander land, met meer, of in elk geval andere vormen van armoede. Waar je geboren wordt is bepaald geen eigen verdienste, maar het bepaalt veel. Aan de ene kant van de rivier heb je pech, aan de andere kant veel minder.

In het kader van landen en talen en nationalisme ook nog dit: in Zittau staan op de wegwijzers naar Polen en Tsjechië de Poolse en Tsjechische plaatsnamen in kleine letters tussen haakjes, met in grotere letters erboven de Duitse namen van vóór 1945…

Alle uitslagen zijn hier te vinden.

Tekst en foto\'s Weia Reinboud