EK dag 6: Estafette zevende, Cadée 'verprutst' discusfinale
De 4x400 meterploeg besloot in Barcelona de Europese kampioenschappen Atletiek met een zevende plek. Het viertal liep snel, 3.04,13. Erik Cadée werd zondagavond twaalfde en laatste in de finale discuswerpen. De Brabander produceerde drie ongeldige worpen.
4x400 meter mannen, finale: Nederlands kwartet opnieuw sneller
Het Nederlandse kwartet 400 meterlopers leerde zondag dat een finale 4x400 meter een hele andere aangelegenheid is dan de series die ze zo netjes doorkwamen met een tijd van 3.04,52. Startloper Joeri Moerman vertrok even hard als zaterdag en leek even weg te lopen bij de Rus Maksim Dyldin. Die heeft dan natuurlijk wel een persoonlijk record van 45,42, anderhalve seconde sneller dan de Limburger. \'Ik voelde ook wel dat ik gisteren gelopen had\' erkende Moerman (22). \'Ik ging stuk op het einde.\'
Niettemin werd de pupil van Honoré Hoedt (coach van driekwart van de ploeg) geklokt op 46,4, zoals El Rhalfioui en Dennis zelfs officieuze doorkomsttijden vlak onder de 46 seconden hadden. Beide kampten wel met het nadeel dat het achterin een 4x400 meter lastig wisselen is: nieuwe lopers stellen zich in volgorde op, zodat de aankomende man ver naar buiten moet. \'Je loopt zo toch extra meters\', aldus Spillekom. \'Ik liep bovendien nog tegen een van die gozers aan.\' Dat kostte een paar meter, die slechts met moeite goed te maken waren. \'Je moet zo hard werken omdat gat te dichten, dat je kracht tekort komt om weer mensen in te halen.\'
Niettemin kreeg Spillekom de stok vlak achter de Italianen bij Robert Lathouwers, die ook even schrok van het tempo. \'Het is toch wat anders dan freewheelen in de series. Alle landen hebben nu natuurlijk hun raspaardjes van stal gehaald.\' De vroegere 400 meterspecialist - nu 800 meterloper - slaagde er in de allerlaatste meter alsnnog in Andrea Barberi in te halen. Ook dat is geen kattenpis, want de 31-jarige nationaal recordhouder haalde bij de EK de halve finale en liep dit jaar (eerder deze week in Barcelona) toch ook weer 45,63.
Hetzelfde geldt voor de eindtijd van 3.04,13, toch weer 0,4 seconde sneller dan in de series. Het is ook minder dan een seconde van het Nederlands record, dat al sinds 1979 op naam staat van Hugo Pont, Harry Schulting, Marcel Klarenbeek, Koen Gijsbers. Dat waren mannen die stuk voor stuk aanzienlijk sneller zijn dan het Nederlandse kwartet. \'Ik denk dat we allemaal onze persoonlijke records op de 400 meter kunnen verbeteren\', durfde Spillekom te voorspellen. Ook El Rhalfioui ziet mogelijkheden: \'Het is nog zo\'n jonge ploeg, Bjorn Blauwhof is zelfs pas 19 jaar.\' Lathouwers is in ieder geval van de partij als de 4x400 meter volgend jaar geformeerd wordt: \'ik denk dat ik als 800 meterloper zelfs nog iets extra\'s kan geven op dat laatste stuk.\'
Luister HIER naar een interview met de vier lopers.
De winst in de wedstrijd ging verrassend naar de Russische ploeg die de favoriete Britten en Belgen aftroefden. De ploegen zaten wel erg dicht bij elkaar (3.02,14, 3.02,25 en 3.02,60), zoals ook het totaalverschil in de finale beperkt was (2.06 seconde tussen nummer 1 en 8).
Discuswerpen mannen, finale:
Erik Cadée is zondagavond als twaalfde en laatste geeïndigd in de EK-finale discuswerpen. De Brabander produceerde drie ongeldige worpen.‘Sta je eindelijk in een finale van een groot toernooi en dan verpruts je het met drie mislukte worpen\', verzuchtte Erik Cadée. Hij begon met twee slechte pogingen: de eerste vloog in het net, de tweede liet hij niet eens opmeten. De derde leek naar 63 meter te vliegen, maar nu werd de poging afgekeurd door de jury, omdat hij buiten de ring stapte. ‘Ik keek hem na en toen ging het fout\', wist hij.
Maar naar de oorzaken van zijn falen in Barcelona was het zoeken. Ook na de kwalificatie, die hij ternauwernood overleefde, was hij ontevreden. ‘Slappe hap\', was dat. Nu was hij gebrand op revanche, maar liep het ook niet. ‘Ik wil nog wel wat wedstrijden werpen, maar hier moeten we het maar eens goed over hebben\', kondigde Cadée aan.
Luister hier naar zijn eigen woorden.
De finale leverde een overwinning op voor Piotr Malachowski, die in Beijing en Berlijn genoegen moest nemen met het zilver. Hij wierp in de tweede ronde 68,87, nauwelijks minder dan zijn beste seizoensprestatie van 69,83. De Duitse wereldkampioen Robert Harting werd tweede (68,47) en de Hongaar Robert Fazekas, 35 jaar inmiddels, derde met 66,43. De Olympisch kampioen van 2008 en ranglijstaanvoerder van dit jaar, Gerd Kanter (Est) bleef steken op 66,20 en dat betekende een vierde plaats.
ESTAFETTES:
4x100 meter Mannen: Lemaitre Koning van het Kampioenschap
Het Franse team had in Christophe Lemaitre en Martial Mbandjock twee sterren en ze waren allebei keihard nodig. Zowel Ronald Pognon (halve finalist op de 100 meter) als David Alert (finalist op de 200 meter) waren niet beschikbaar vanwege blessures. De Fransen waren daarom aangewezen op Jimmy Vicaut als startloper. De 18-jarige nummer drie van de WJK in Moncton weerde zich met verve, maar gaf het stokje wel met achterstand aan Lemaitre. De 100 meterkampioen maakte in zijn zevende race zijn reputatie echter meer dan waar en snelde naar de leiding. Deze werd prompt weer weggegeven door Pierre-Alexis Pessoneau, een 22-jarige atleet die ondanks zijn record van 10,40 dit jaar nog niet sneller was dan 10,68.
De Fransen bewezen achteraf echter waar het om gaat in de estafette en roemden het teamwork. ‘We wonnen als team en in ware solidariteit.’ Een speciaal bedankje kreeg wel Martial Mbandjock die de Italiaanse slotloper Maurizio Checcuci bijhaalde en zelfs nog 0,06 van het wegliep voor een tijd van 38,11. Opvallend detail: de Fransen wisselden onderhands.
Het Duitse viertal, ook niet geheel compleet, wons brons in 38,44 voor een verrassend team uit Zwitserland (38,69). Italië had op de 100 meter deze potentie al getoond met twee finalisten – voor het eerst sinds de jaren ’50. 38,17 was voor hen een nationaal record.
4x100 meter Vrouwen: Oekraïne troeft Frankrijk af
Hoe belangrijk wisselen is, werd maar weer eens bewezen in deze race. Allevier de Franse atletes stonden in Barcelona in individuele finales, inclusief 200 metergoud voor Myriam Soumaré, 100 meter zilver voor Véronique Mang en 100 meter brons voro Soumare. De ploeg leek van Soumaré naar Mang naar 200 meterfinaliste Lina Jacques-Sébastien ook aan de leiding te liggen, maar tijdens de wissel op Christine Arron kwam ze erg dicht op de Franse ster te lopen. Yelizaveta Bryzhina sloeg meteen toe en liep ook overtuigend harder om niet zoals op de 200 meter afgetroefd te worden voor zilver.
De 42,29 seconden van de Oekraïne was niet alleen de beste Europese tijd van het jaar, maar zelfs de beste wereldseizoensprestatie. De ploeg die zelfs nog nooit een medaille had gehaald op de EK-4x100 meter liep een nationaal record. Derde werd verrassend Polen (42,68) dat zelf had gedacht dat de Russen sterker zouden zijn, maar die finishten in 42,91 op ruime afstand als vierde. Het Belgische kwarteet Borlee – Mariën – Ouédraogo – Penen haalde de finish niet.
OVERIGE FINALES: 1500 meter (v), finale: weer goud voor Spanje
Anna Alminova werd min of meer slachtoffer van haar uitstekende voorseizoen. Niemand voelde ervoor de kop te nemen met een Russische in de groep die in Parijs 3.57,65 liep. Alminova nam de leiding, kwam door in 1.03 - 2.09 - 3.14 en toen al begon een ziedende eindsprint, opgejaagd door de Spaanse atletes. Nuria Fernandez vond een weggetje tussendoor toen Alminova terugviel. Ze won in een p.r. van 4.00,20. Hind Dehiba (Fra), teruggekeerd van een schorsing van twee jaar, werd tweede in 4.01,17 en Natalia Rodriguez (Spa) won brons in 4.01,30. Alminova viel terug naar een zesde plaats.
3000m steeple (m): Franse dominantie
De eerste steeplebalk was nog niet bereikt of de twee Fransen liepen meteen weg bij de rest van het veld. Bob Tahri, de Europees recordhouder (8.01,18 uit 2009) ging eerst op kop, Mahiedine Mekhissi-Benabbad loste hem regelmatig af. Het duo bouwde een enorme voorsprong op. Mekhissi zette op 200 meter een eindsprint in, maar beide Fransen kwamen toch nog vrijwel gelijktijdig over de laatste balk en de beslissing viel pas in de laatste meters. Mekhissi won in 8.07,87, Tahri verloor uiteindelijk nog vrij veel tijd en kwam uit op 8.09,28. Uit de achtervolgende groep sprintte José Luis Blanco tot groot enthousiasme van het Spaanse publiek naar brons in 8.19,15.
Tussentijden: 2.41 - 5.27 - 8.07.
Hoogspringen (v), finale: Vlasic krijst van vreugde
Met het van haar bekende fanatisme vierde Blanka Vlasic haar overwinning hij het hoogspringen. Ze krijste het uit naar de tribunes, maar haar werkelijke doelwit leek Tia Hellebaut. Het is helemaal uit met de vriendschap op dit onderdeel. Hellebaut won de Olympische titel, kreeg een kind en kwam onverwacht terug op de trainingsbaan. Ze kondigde haar rentree aan, koos een, volgens de organisatoren, matig bezette wedstrijd in Madrid als eerste wedstrijd. Toen Vlasic daar ook wilde meedoen, viel de deur voor de Croatische in het slot.
Eerst sprak ze er openlijk schande van. Hellebaut maakte het haar onmogelijk om de wedstrijden te springen die ze nodig had. Twee weken geleden in Parijs zei ze hooghartig dat ‘iedereen zelf maar moest weten hoe hij wedstrijden voor zichzelf organiseerde.\' En nu kon ze in een rechtstreeks duel revanche nemen. Toen ze vorig jaar in Berlijn wereldkampioene werd, ontbrak de Belgische. Hellebaut kwam zondagavond nog wel tot een beste seizoensprestatie van 1,97, maar dat was niet voldoende om een rol van betekenis te spelen. Ze werd vijfde. Het ging in Barcelona om de vrouwen die boven de twee meter uitkwamen. Dat deden Vlasic (die won met 2,03), Emma Greene (Zwe, zilver met een p.r. van 2,01) en Ariane Friedrich (Dui, ook 2,01).
Verspringen Mannen: Reif haalt uit naar beste wereldsprong
Hij was zevende bij de WK in 2007 en vijfde bij de WK indoor, maar verder had Christian Reif uit Duitsland ook weer geen wereldschokkend palmares. Toen de atleet van ABC Ludwigshafen hij dus in zijn derde poging 7,87 meter moest verbeteren om de laatste 8 te halen, leek acht meter een mooi doel. Daar had de 25-jarige gigant uit Böhl-Iggelheim (1,96 m, schoenmaat 48), die in de kwalificatie ook al 8,27 meter had gesprongen, hele andere ideeën over. Met de sprong van zijn leven vloog hij twintig centimeter verder dan zijn persoonlijk record voor 8,47 meter. Daarmee is hij niet alleen de beste van Europa, maar meteen ook de verste ter wereld. Het was (met 1,6 m/s rugwind) bovendien een kampioenschapsrecord.
De Fransman Kafétien Gomis zorgde in de slotronde voor de tweede verrassing van de avond door met 8,24, ook een persoonlijk record, zilver te pakken. Van alle ervaren favorieten als de Fransman Sdiri, de Italiaan Howe en de Griek Tsátoumis eindigde uiteindelijk alleen de Brit Chris Tomlinson op het podium - en ook hij had er een beste seizoensprestatie voor nodig (8,23). Het was sowieso de beste EK-verspringwedstrijd aller tijden, met de verste sprongen op alle plaatsen 1 t/m 6 - zelfs zonder de Spanjaard Caceres die in de kwalificatie ook 8,27 had gesprongen.
EERDER GEPUBLICEERD, Programma dag 6
21.55 uur; 4x400 meter
Dit onderdeel sluit traditioneel het programm af van internationale kampioenschappen en voor het eerst sinds lange tijd is Nederland vertegenwoordigd. Joeri Moerman, Youssef el Rhalfioui, Dennis Spillekom en Robert Lathouwers stegen in de series boven zichzelf uit en krijgen een flinke kluif aan toplanden als de Belgen, de Britten en de Russen.
Het team van Atletiekunie.nl bij de EK in Barcelona bestaat uit de verslaggevers Cors van den Brink, Pim van Esschoten en Wilmar Kortleever en fotograaf Erik van Leeuwen.
Startlijsten en uitslagen zijn hier te vinden.
Onregelmatige updates verschijnen op www.twitter.com/Atletiekunie.
De NOS biedt op haar website Sport24 een live-verslag aan van de wedstrijden (alleen binnen Nederland te ontvangen). Op televisie volgt in de late avond een samenvatting van het programma.
Eurosport biedt veel live-uitzendingen vanuit Barcelona.
4x400 meter vrouwen:
Met drie vrouwen op het podium van de 400 meter was het geen verrassing wie de 4x400 meter zou winnen, maar een gat van bijna drie seconden blijft indrukwekkend. Veel spannender was het om de tweede plaats die Duitsland vanaf de allereerste loopster (Fabienne Kohlman) in handen had. Hordenloopster Perri Shakes-Drayton (brons op de 400 meter horden in Barcelona) kwam op de laatste 100 meter bijzonder dichtbij, maar Claudia Hoffmann hield haar nog net af (3.24,07 om 3.24,32).
