EK dag 5: Okken vierde, 4x400 meterploeg en Cadée naar finale

Arnoud Okken is vierde geworden op de 800 meter. De 4x400 meterploeg heeft zich geplaatst voor de finale. De ploeg liep 3.04,52 en loopt zondag de race die het EK-programma besluit. De 4x100 meter vrouwen werd uitgeschakeld. ‘Slappe hap\', was de reactie van Erik Cadée, die met de hakken over de sloot naar de finale discuswerpen ging.

800 meter, finale (m): ‘geen perfecte race\' Okken
‘Ik heb geen grote fouten gemaakt, maar ik heb ook geen perfecte race gelopen\', concludeerde Arnoud Okken na de finale, die hem een vierde plaats opleverde in 1.47,31. ‘Maar met een medaille heb je pas wat\', klonk het even later wat mistroostig.
Okken liep lang op de tweede plaats achter de Spanjaard Luis Alberto Marco, die halverwege doorkwam in 53,28. Toen de Brit Rimmer en de Polen Marcin Lewandowski en Adam Ksczcot op 300 meter voor de finish op kwamen zetten, was er even die aarzeling.
‘Ik weet nog precies het moment dat ik twijfelde of ik een duw moest uitdelen, maar ik deed het niet en raakte verder ingesloten\', zei hij. Het kostte hem twee posities en het vergde een inhaalrace om terug te komen. ‘Ik ben in die laatste 100 meter misschien wel de snelste, maar het gat was al te groot\', aldus Okken.

Helemaal ontevreden was hij niet. ‘Het is mooi om na drie jaar weer terug te zijn bij de Europese top. Als je steeds maar geblesseerd bent en aangepast moet trainen,is er op een gegeven moment geen reet meer aan. Ik bekijk het van jaar tot jaar en wil er absoluut voor zorgen dat ik geen blessures meer krijg. Dat is nu, afgezien van wat achillespeesklachten, goed gegaan. Maar toch heb ik minder wedstrijden kunnen lopen dan ik zou willen. Dat moet volgend jaar nog anders. Daar heb ik wel ideeën over die ik met mijn coach Grete Koens ga bespreken. Het doel is in ieder geval om me volgend jaar al te nomineren voor de Spelen van Londen.
Dat hij als 30-jarige daarvoor moet leven als een student, deert hem niet. ‘Dat doe ik al tien jaar en daar heb ik geen enkele moeite mee. Ik ben weer op de goede weg, dat telt.\'
Lewandowski won de race in 1.47,07. Rimmer werd tweede in 1.47,17 en Ksczcot derde in 1.47,22.

Luister hier naar de eigen woorden van Okken.

4 x 400 meter, series (m): Nederland naar finale
Op de ochtend van dag 5 bij de EK Atletiek heeft de 4x400 meterploeg zich geplaatst voor de finale. Joeri Moerman, Youssef El Rhalfioui, Dennis Spillekom en Robert Lathouwers liepen 3.04,52, genoeg voor automatische kwalificatie voor de finale die zondag het EK-programma besluit.

Het was pas de tweede keer dat een Nederlandse ploeg optrad in de 4x400 meter van een EK. Het moet gezegd worden: dat viel op. De Polen, de Ieren, iedereen feliciteerde het Nederlandse kwartet met hun verrassende entree in het speciale wereldje dat de 4x400 meter is. Zelfs de Engelse BBC meldde het succes van de ploeg die zowel de Ieren als de Spanjaarden versloeg en Frankrijk bijna uit het toernooi wipte.

\'Perfecte wissels\' is wat uit het relaas van de eerste drie Nederlandse lopers opvalt. Joeri Moerman loopt als startloper zijn hele race in eigen baan en zat helemaal aan de buitenkant: \'Dat heeft als voordeel dat je je eigen race kunt lopen\', zei de Limburger. \'Maar ik was erg blij dat er niemand onder me doorkwam.\'

Moerman ging flink stuk in de laatste vijftig meter, maar bleef geconcentreerd genoeg om het stokje aan El Rhalfioui te geven. \'Dat was een geweldige wissel, zo scherp was het nog nooit. Het leek wel een 4x100 meter\', zei de Amsterdammer. \'Daar hebben we ook op getraind met Troy\'. Coach Douglas had el Rhalfioui bewust de tweede etappe gegeven, want de 27-jarige atleet snelde uit de bocht en koos netjes positie als vijfde in een treintje lopers dat dicht op elkaar liep.

Op het laatste rechte stuk schoof hij vervolgens nog een plek op en lanceerde teamgenoot Spillekom. \'Ik kon daardoor zo makkelijk die Ier volgen, ik had nog veel kracht en energie over\', zei het jonkie van de ploeg (19).\' Ik kwam zelfs nog dicht bij de nummers een en twee.\'

Slotloper Lathouwers stond inmiddels te trappelen aan de finish. De vroegere 400 meterspecialist kreeg het stokje als derde en liet zich niet gek maken toen de slotloper van de Fransen hard voorbij kwam zetten. \'Voor mij voelde het langzaam\', beschrijft Lathouwers. Terwijl ik het idee had dat die jongens voor me wel aan het knallen waren. Ik had eindelijk een frisse kop en besloot te wachten tot het laatste stuk.\'

Toen het tijd werd om op te schuiven koos de tegenwoordige 800 meterloper toch weer voor de binnenkant. Drie dagen na zijn eigen 800 meter kon de exuberante Rotterdammer zelfs wrange grapjes maken over zijn diskwalificatie: \'Zeker weten dat er dit keer een groot gat was om op te schuiven\'.
Lathouwers roemde zijn teamgenoten. \'Ze hebben het zo goed gedaan, dat ik het alleen maar af hoefde te maken. Ze liepen schitterend, ik ben supertrots op ze.\'

Nederland heeft voor het eerst sinds 1974 een finaleplaats in de 4x400 meter, waarin ze zondag opnieuw baan 8 lijken te hebben geloot. 36 jaar geleden snelde het kwartet Raymond Heerenveen - Rijn van den Heuvel - Frank Nusse - Toine van den Goolberg naar een toenmalig nationaal record van 3.06,3. Hun vijfde plaats is waar het huidige Nederlandse kwartet ook naar moet kunnen streven: in de series was 3.04,52 de zesde tijd, vlak achter de Polen (3.04,51) en de Russen (3.04,20). Zelfs met maar een van de tweelingbroers Borlee in de gelederen waren de Belgen de snelsten in 3.03,49. Ook de Duitsers (2e tijd) en de Britten (3e) liepen nog niet in sterkste opstelling.

Luister HIER naar een interview met de blije mannen.

4x100 meter vrouwen, series: Nederland uitgeschakeld
In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Britse mannen brachten de Nederlandse estafettesprintsters het stokje zonder veel problemen naar de finish. Daar was het meeste dan ook wel mee gezegd, want de ploeg slaagde er niet boven zichzelf uit te stijgen. Bekend is dat de individuele tijden van de Nederlandse loopsters niet zo goed zijn als de meeste concurrentie. De sterkste Nederlandse estafetteploegen van de laatste jaren compenseerden dat met vlekkeloze razendsnelle wissels.

De eerste overhandiging van Femke van der Meij op Loreanna Kuhurima was veelbelovend, maar de twee andere in toenemende mate minder. \'Niet zo best\' vond Hagen de tweede wissel. \'In de training ging het veel beter.\' Dat gold zeker ook voor de laatste overgave van de Nijmeegse op Jamile Samuel. \'Ik hield wat in omdat ik niet wist of we het anders zouden halen\', vertelde de bronzen medailliste van de WK junioren. Het gevolg was wel dat Hagen erg dicht op haar kwam te lopen en de optimale snelheid van het stokje verloren ging.

Eerder dit jaar werd in Uden 44,27 geklokt, terwijl de juniorenploeg (met ook Samuel en Kuhurima in de gelederen) vorige week brons won bij de WK junioren in 44,09. Beide tijden zouden overigens niet voldoende zijn geweest voor een finaleplaats, want Zweden werd uiteindelijk de snelste tijdsnelste in 43,90.

Luister HIER naar een interview met de vier loopsters.


Discuswerpen: Cadée naar finale
Erik Cadée had een beste worp van 61,97, maar was vooral boos op zchzelf omdat hij niet goed in de wedstrijd zat en te weinig explosiviteit toonde. ‘Slappe hap! Ik moet maar even met coach Gert Damkat overleggen. Misschien nog wat sprongetjes doen of wat andere oefeningen, zoda ik de finale anders in ga.\'
Cadée wierp even ver als de Pool Przemylaw Czajkowski in de eerste groep, maar dankzij een betere tweede worp van 61,86 ging de Nederlander naar de eindstrijd. Robert Harting was de beste werper, hij kwam in zijn tweede poging tot 66,93. Gerd Kanter was met één worp - van 65,43 - klaar. Over het algemeen waren de omstandigheden om 10.00 uur kennelijk beter dan om 11.40 uur: in de eerste groep waren de prestaties beter.

Luister hier naar het relaas van Erik Cadée.

OVERIGE FINALES

200 meter, finale (m)
Op papier was het een scheve tweestrijd tussen Frankrijk en Rusland met Russinnen met veel betere seizoenstijden in de gunstige binnenbanen. Dat pleit leek zeker beslist toen de Franse kampioene Véronique Wang met een valse start uit de wedstrijd verdween. Daar trok Myriam Soumaré zich echter niks van aan, zoals het haar ook niet uitmaakte de enige atlete te zijn met een persoonlijk record boven de 23 seconden.
Dat laatste loste de nummer drie van de 100 meter (Wang was daar tweede) bovendien overtuigend op. In één klap knalde ze naar een Europese ranglijsttijd van 22,32 seconden. Achter de ontketende Française liep ook de Oekraïnse Yelizaveta Bryzhina een persoonlijk record om de beste Russische (Aleksandra Fedoriva) in een fotofinish af te troeven voor zilver (beiden kregen 22,44 toegewezen).
Soumaré kon haar overwinning na de race nog nauwelijks geloven: ‘Ik was bang voor de Russische atletes. De laatste meters waren gekkenhuis.\'

100m horden, finale (v): Turks record
Uitzinnig van vreugde won Nevin Yanit (Tur) de finale in 12,63, een nationaal record en een verbetering van haar p.r. dat op 12,57 stond. De Ierse Derval O\'Rourke toonde zich opnieuw een goed toernooiloopster en werd - evenals vier jaar geleden - tweede in een nationaal record van 12,65. Carolin Nytra (Dui), de Europees ranglijstaanvoerder, werd derde in 12,68.
De 24-jarige Turkse was winnares bij de EK-onder-23 in 2007. Met een goede start en haar korte, felle hordepassages, waarbij ze bijna dwars op de baan loopt, liep Yanit in de halve finale een p.r. van 12,71 en versloeg ze ranglijstaanvoerder Nita (12,75). Dektyareva won de tweede halve finalein 12,81.

400 meter horden, finale (m)
De jonge Oekraïner Stanislav Melnykov startte snel in baan zeven maar zag in de tweede bocht alsnog Rhys Williams voorbijkomen, de nummer drie van vier jaar geleden in Göteborg. Diens landgenoot David Greene was echter de favoriet en had ook nog het voordeel alle concurrenten te kunnen zien vanuit baan drie. Op het laatste rechte stuk liep de 24-jarige Brit vervolgens bijna een seconde weg van de concurrentie.
Een tweede plaats voor Williams betekent dat de twee trainingsgenoten, begeleid door de bekende coach Malcolm Arnold, samen op het podium kwamen te staan. Ze hebben veel gemeen, zoals dat ze allebei Europees kampioen zijn bij de neo-senioren (Greene in 2007, Williams in 2005). Met wereldtitels bij de jeugd, junioren en neo-senioren is Williams altijd beschouwd als het supertalent, maar Europees ranglijstaanvoerder Greene verbeterde zich met 48,12 tot zesde van de wereld. Achter de Welshman liepen Wlliams (48,96, voor het eerst weer sneller dan zijn tijd van 2006), Melnykov (49,09), nummer vier Heni Kechi (Fra, 49,34) en ook nummer zes Josef Prorok (Tsj, 49,68) persoonlijke records.

5000 meter, finale (m): Farah wint opnieuw
Het eerste kopwerk werd gedaan door Alemayehu Bezabeh, de Europees crosskampioen van Dublin en Spanjaard van Ethiopische origine. Daarna was het de beurt aan de Ier Allistair Cragg. Maar Mo Farah, al winnaar van de 10.000m, was nooit ver van de kop van de groep verwijderd.
Halverwege voerde Bezabeh het tempo op en liet ook Sergey Lebid zich van voren zien. Op drie ronden voor het einde nam Farah de kop. Samen met Hayle Ibrahimov (Aze) en de titelverdediger Jesús Espana ging hij de laatste ronde in. Met een fantastische sprint nam hij afstand van beiden om in 13.31,18 te finishen. De laatste kilometer ging in 2.26. Espana werd tweede in 13.33,12 en Ibrahimov derde in 13.34,15. Lebid werd vierde, Bezabeh zevende en Cragg finishte niet.
Tussentijden: 2.50 - 5.41 - 8.28 - 11.05 - 13.31.

Marathon (v): winst voor Balciunaite
Zivile Balciunaite was de sterkste in de aanvankelijk uit 17 atletes bestaande kopgroep, die halverwege doorkwam in 1.16.24. De 31-jarige loopster uit Litouwen ging er na ruim 25 kilometer alleen vandoor en finishte in 2.31.14. Het zilver was voor Nailya Yulamanova (2.32,15), die vorig jaar won in Rotterdam. Het brons voor Anna Incerti (2.32.48). De Italiaanse vierde die plak als een overwinning. Beiden zijn ook 30-plussers.
Balciunaite won in de afgelopen tien nog maar één keer een marathon. Dat deed ze in Valencia in 2004. In Gothenburg was ze vierde en bij de laatste twee Olympische marathons viel ze buiten de top-tien, maar dat ze opgewassen is tegen zware omstandigheden mag blijken uit het feit dat ze haar p.r. vestigde in Tokyo, waar ze in 2005 tot 2.25.15 kwam. Daarna was ze ieder jaar wat minder snel,
In februari en maart liep ze twee marathons - in Sevilla en Rome - om zich voor te bereiden op de EK.

Polshoogspringen, finale (m): Lavillenie maakt het waar
Renaud Lavillenie schaarde zich vorig jaar bij de mannen die de zes meter hebben overwonnen. Met zijn sprong van 6,01 won hij brons bij de WK in Berlijn. Dit jaar is de 23-jarige Fransman de Europees ranglijstaanvoerder. Onder bewonderende blikken van zijn landgenoten Romain Mesnil en Damiel Doosévi kwam hij in Barcelona tot 5,85. Drie pogingen op een p.r.-hoogte van 6,02 mislukten; de laatste ternauwernood: hij was al helemaal over de lat toen hij deze met de borst weg stootte
Hij won dit seizoen al zijn wedstrijden en sprong een week voor de EK in het Stade de France nog 5,91.
Maksym Mazuryk (Oek) won zilver met 5,80 en Przemyslaw Czerwinski (Pol) brons met 5,75. Giuseppe Gibilisco gokte en verloor. De Italiaanse wereldkampioen van 2003 sloeg over op 5,80 en miste op 5,85 driemaal.

Hinkstapspringen, finale (v)
Met zoveel Europese atletes die de gouden standaard van 15 meter hebben overbrugd is de 2010 lichting bij het hinkstapspringen nog niet erg inspirerend.. Niettemin was de Oekraïnse Olga Saladukha oppermachtig met maar liefst vier pogingen verder dan de iuteindelijke nummer twee Simona La Mantia. Haar voorsprong van 25 centimeter (14,81 vs. 14,56 meter) was ook de grootste sinds het nummer in 1994 werd opgevoerd in het EK-programma. Zelf was Saladukha vier jaar geleden vierde.
Op de derde plaats won ook België na het goud op de 400 meter haar tweede medaille. De Russische Svetlana Bolshakova werd na haar huwelijk met hoogspringer Stijn Stroobants Belgische en komt sinds 2008 uit voor de zuiderburen. De 25-jarige atlete verbeterde in de derde ronde al haar eigen Belgische record met twee centimeter tot 14,55 (+2,0 m/s), maar kon dat niet nogmaals voorhet zilver.

Kogelstoten, finale (m): Spannende strijd
In 2006 won Natallia Mikhnevich (de voormalige juffrouw Khoronenko) EK-goud bij het kogelstoten en haar man Andrei zilver. Maandag verloor mw. Mikhnevich ze haar titel, maar won een zilveren medaille. Zaterdagavond maakte meneer Mikhnevich de omkering compleet. Het was niettemin Olympisch kampioen Tomasz Majewski die de vroege leiding pakte met 20,66 meter, meteen verbeterd tot 20,83. Mikhnevich was vervolgens de eerste die de 21 meter overschreed met 21,01 in de tweede ronde. Majewski kwam met 21,00 meter in de vierde ronde akelig dichtbij en stotte vervolgens ook nog eens 20,96.
De verwachting was dat de Pool, die zich sinds 2001 ieder jaar verbeterd heeft, net als andere wedstrijden tot een kapitale uithaal zou komen, maar die bleef uit. ‘Dit doet pijn\', zei de atleet. ‘Dit was duidelijk mijn dag niet.\' Dat leidde tot een uiterst spannende uitslag met Ralf Bartels op de derde plaats met 20,93 meter. ‘Ik gaf de eerste drie pogingen weg, maar gelukkig werd ik op tijd wakker\'. In het sterke veld had de Duitser ingezet op een medaille, zodat hij zich tevreden toonde ondanks dat het opnieuw brons was (zoals bij de WK\'s in 2005 en 2009, de WK indoor 2010, de EK 2002 en de EK indoor 2009).

Speerwerpen, finale (m): Thorkildsen prolongeert titel
Tero Pitkemaki kampt al dit hele seizoen met technische problemen, zo vertelde hij onlangs. Maar door de vele wedstrijden en het reizen in het kader van de Diamond League is er geen tijd om eens tijd te nemen om naar een oplossing te zoeken. Ook in Barcelona kon de Fin de strijd met Andreas Thorkildsen niet aangaan. De 28-jarige Noor, die de Olympische, wereld- en Europees kampioen is, prolongeerde die laatste titel met een worp van 88,37. De Fin bleef steken op 86,67. Tussen beide wrong zich de 22-jarige Duitser Matthias de Zordo, een pupil van Boris Henry, die zijn p.r. van 84,38 opvijzelde naar 87,81.

Zevenkamp
Veel aandacht was gevestigd op ‘golden girl ‘ Jessica Ennis, maar liefhebbers keken vooral uit naar de eerste titelstrijdsontmoeting sinds de Britse wereldkampioene werd en de Oekraïnse Nataliya Dobrynska olympisch goud won.

De 24-jarige Ennis - een Brits boegbeeld voor de Olympische Spelen in Londen - kan op papier meer punten scoren. De ervaren Dobrynska (28) heeft er daarentegen een handje van haar persoonlijke records altijd in grote wedstrijden te scoren. Dat deed ze vijf keer in Peking en in Barcelona opnieuw op drie onderdelen: het hoogspringen (evenaring met 1,86 meter), de 200 meter (met 24,23 nog steeds een van haar zwakste onderdelen) en ook de afsluitende 800 meter.
Omdat Ennis op dag 1 iets achterbleef bij haar records werd de zevenkamp een razendspannende aangelegenheid waarin iedere centimeter telde bij het verspringen en speerwerpen. Ennis toonde zich een waar kampioene en bezegelde haar Euopese titel met een persoonlijk record speerwerpen van 46,71 meter. Dobrynska had op de 800 meter 1.3 seconden moeten goedmaken voor de winst, maar Ennis won zelf de afsluitende serie in 2.10,18.
Die tijd telde voor Ennis op tot 6823 punten in de zevenkamp, een persoonlijk record maar ook acht luttele puntjes onder het Britse record van Denise Lewis (tien jaar en een dag oud). Ze mist ook net de tiende plaats op de wereldranglijst aller tijden (dezelfde 6832 van een Oekraïnse, Ludmilla Blonska). Ennis schrapt wel een illustere naam uit de recordboeken door het kampioenschapsrecord te verbeteren van Carolina Klüft uit 2006 (6740 in Göteborg) .

-

Het team van Atletiekunie.nl bij de EK in Barcelona bestaat uit de verslaggevers Cors van den Brink, Pim van Esschoten en Wilmar Kortleever en fotograaf Erik van Leeuwen.

Startlijsten en uitslagen zijn hier te vinden.
Onregelmatige updates verschijnen op www.twitter.com/Atletiekunie.

De NOS biedt op haar website Sport24 een live-verslag aan van de wedstrijden (alleen binnen Nederland te ontvangen). Op televisie volgt in de late avond een samenvatting van het programma.
Eurosport biedt veel live-uitzendingen vanuit Barcelona.