Bolt inspireert publiek zelfs met 'matige' 10,00

Het vereist nogal een sportheld om bijna 6000 kletsnatte toeschouwers met een tegenvallende tijd toch nog zeer tevreden naar huis te sturen. Daar is op het moment waarschijnlijk maar één atleet toe in staat. De organisatoren van het eerste \'Festival of Excellence\' in Toronto waren daarom donderdag bijzonder verguld dat Usain Bolt ruimschoots aan zijn morele plicht – plus naar verluid een kwart miljoen dollar aan startgeld - voldeed door de plaatselijke 100 meter dik te winnen. Toch zijn de verwachtingen voor de 22-jarige Jamaicaan al zodanig hoog gespannen dat slechts atletiekkenners zijn 10,00 na twee valse starts in de aanhoudende regen een goede tijd zullen vinden. In Peking had de neo-senior de harten namelijk gestolen met een tijd van 9,69, een verbetering van zijn eigen wereldrecord met 0,03 seconde.

\'Ik had graag harder gelopen, verzuchtte de drievoudig Olympisch kampioen en wereldrecordhouder. ‘Maar zeker na twee valse starts speelde de regen me een beetje parten’ Zelf noemde Bolt het een \'slechte dag\', maar de kans is groot dat hij - zeker na een auto-ongelukje in mei – gewoon de vorm nog ontbeert die hem vorig jaar bij zijn internationale seizoensdebuut in New York meteen een wereldrecord van 9,72 opleverde. \'Niettemin had ik er, zoals altijd, zeker plezier in tijdens de race.\'

Op ziijn sterkst of niet, Bolt\'s klasse is onmiskenbaar en dat had het publiek - 50% atletiekliefhebber, 50% nieuwsgierig – uitstekend door. De manier waarop hij na enkele tientallen meters letterlijk demarreerde van zijn concurrentie riep onmiddelijk herinneringen op uit het \'Vogelnest\' in Peking. Een toch aansprekend veld met Shawn Crawford (Olympisch 200 meterzilver in Peking), voormalig wereldjuniorenkampioen Ivory Williams en Bernard Williams (Olympisch zilver in 2004) werd met een kwart of zelfs ruim een halve seconde gedeklasseerd. \'Ik maakte me weinig zorgen’, meldde Bolt die voor de start bijzonder gedreven leek. ‘Ik ben Olympisch kampioen en werk hard, dus ik heb altijd vertrouwen.’

Bolt maakt na zijn race de plaatselijke schooljeugd gelukkig door samen een ereronde te lopen.

De suprematie van Bolt lijkt ook af stralen op zijn concurrentie. ‘Als ik me op Usain concentreer, heb ik al verloren’, weet Crawford. Niettemin wist hij woensdag al wat de enige manier zou zijn om de Jamaicaan te verslaan: ‘ik doe aan de balie van het hotel alsof ik Usain ben, vraag om de sleutel van zijn kamer en bind ‘m vast aan zijn stoel’. Die strategie bleek niet te zijn gelukt en zo faalden ook de pikstartjes van de nerveuze tegenstanders: de tweede valse start kostte Bolt’s landgenoot Marvin Anderson zelfs de kop.

Prestaties
De voornaamste pechvogels waren echter de Canadese organisatoren. De weergoden waren hen namelijk bijzonder slecht gezind. De regen begon tijdens het allereerste internationale nummer en hield tien minuten na Bolt’s finish prompt op. Dit maakte internationale uitschieters vrijwel onmogelijk. Olympisch kampioen Shawn Merrit kwam nog het dichtst bij door met 44,86 op de 400 meter (en flink afremmend op de laatste 30 meter) zijn eigen beste wereldjaarprestatie van 44,50 te benaderen. \'Niks aan te doen\', bagatelliseerde hij de regen. \'Bovendien regent het in mijn baan net zo hard als naast me.\'

Ook gouden tienkamper Bryam Clay maakte zijn faam waar door de mini-meerkamp te winnen. De Hawaiiaan maakte flinke indruk door in zijn allereerste wedstrijd van het seizoen zijn outdoorrecord polsstokhoogspringen meteen te evenaren met 5,10 meter. Clay lijkt al klaar voor de Amerikaanse kampioenschappen (tevens selectiewedstrijden) later deze maand, gevolgd door de wereldkampioenschappen in Berlijn. Ondanks de regen en tegenwind kwam hij tot een verdienstelijke 14,00 op de 110 meter horden om de driekampzege veilig te stellen met een sub-50 seconden op de 400 meter. Even eerder in de regen had steeple chase wereldrecordhouder Said Shaheen al de beste (afstands)loopprestatie geleverd door op de 5000 meter naar 13.22,70 te soleren.Oorspronkelijk was een aanval op de 13 minuten voorzien, maar zoals IAAF-verslaggever Paul Gains meldt was de voornaamste haas tegen visumproblemen aangelopen. Na divers fysiek malheur is Shaheen echter terug in actie en de steeple chase zal dit jaar opnieuw zijn focus worden, met inbegrip van de WK in Berlijn.

Jamaica
Niettemin was het vanzelfsprekend Bolt, Bolt en Bolt dat de klok sloeg. Een flink deel van de aanzienlijke Jamaicaanse gemeenschap in de cosmopolitische stad Toronto was uitgerukt en had er grif 25 dollar (staanplaatsen achter een flink hek), 75 dollar (op de tribune) of zelfs 250 dollar (nabij de finishlijn) voor neergeteld. Een flink aantal mensen moest zelfs daarvoor nog proberen om de paraplu\'s heen te kijken die in groten getale werden opgestoken - \'steekwapens\' die in de goedkope toeschouwersvakken overigens allemaal waren geconfisceerd door de altijd overijverige Noord-Amerikaanse beveiligers.

Ondanks dergelijke valse nootjes was de stemming bij het \'Festival of Excellence\' ronduit enthousiast. Bolt\'s expliciete erkenning van zijn (voornalige) landgenoten werd dan ook bijzonder op prijs gesteld. \'Een droom die uitkomt\', aldus oud-atleet Michael (\'zeg maar over de 70\') die dertig jaar geleden uti zijn land emigreerde. \'Ik heb mijn kleinkinderen meegenomen en we hebben de tijd van ons leven.\'

Met een dergelijk publiek werd de race van bolt zelfs een heuse climax van het verregende programma omdat het lokale publiek net ervoor vergast was op twee Canadese overwinningen. Eerst verraste \'miler\' Nate Brennan het vooral Noord-Amerikaans aansprekende veld door zijn onderdeel te winnen in 3.55,07. Vervolgens maakte ook wereldrangljstaanvoerdster Priscilla Lopes-Schliep haar Olympisch brons waar door de 100 meter horden te winnen - Ondanks een flinke misstap na de laatste horde in 12,86 bovendien vlak voor publiekslieveling en voormalig wereldkampioene Perdita Felicien (12,88, -1,8 m/s).

Deze resultaten onderstrepen dat de Canadese atletiek allerlei mogelijkheden heeft. Hoewel de sport sterk vertegenwoordigd is op scholen, komt het zelden echt uit de verf, zeker voor het grote publiek. Afgezien van het WK in Edmonton (2001) was het Festival of Excellence de eerste keer sinds 1997 dat in het wijde land een grotere internationale wedstrijd werd georganiseerd. Toen was het een show-wedstrijd met Michael Johnson en Donovan Bailey die als Olympisch kampioenen over 200/400 en 100 meter zouden gaan beslissen wie de \'snelste man ter wereld\' was (Baily won in eigen huis toen Johnson met een blessure afremde).

Bailey was ook donderdag in het publiek, evenals WK- en olympisch medaillist Bruny Surin (het tweetal houdt samen het nationaal record van 9,84). De aanwezigheid van de tegenwoordige zakenman was tweeledig: \'Ik ben een uitgesproken fan van Bolt\', aldus Bailey die zelf in Jamaica geboren is. \'Usain gaat dingen bereiken die we ons nauwelijks kunnen voorstellen. Zelfs ik niet, terwijl ik die titel ook een tijdje heb mogen hebben. Hier in Toronto kun je al zien dat hij zelfs een stuk beter is dan vorig jaar. En dat terwijl ik in Peking al vond dat hij daar 9,55 had kunnen lopen.\' Tv-commentator Bailey deed in Peking ook enige wenkbrauwen fronsen door te stellen dat Bolt \'de 100 meterloper was die het meest te verbeteren heeft\'. Bolt zelf heeft dat echter nooit ontkend omdat hij als 200 meterspecialist de koningsafstand vorig jaar eigenlijk pas voor het eerst serieus oppakte (\'ik loop de 100 vooral zodat ik geen 400 hoef te doen\', zei hij destijds).

Bailey is echter ook pleitbezorger van \'grassroots\' atletiek en was al uren eerder aanwezig voor de schoolwedstrijden in het voorprogramma. Hij hoopt dat Bolt een katalysator wordt voor de ontwikkeling van de sport - in zijn eigen land en erbuiten. \'Het is nu zaak dat dit een jaarlijks evenement wordt’, zei eerder ook hordenloopster Felicien al terecht. De eerste aanwijzingen waren positief: de organisatoren vonden ondanks de recessie diverse sponsoren.

De beste aanwijzing voor het succes van het festival en de rol van Usain Bolt is echter wat vrijwel niet ter sprake kwam deze week in Toronto: de naam van gewezen kampioen, -recordhouder en dopingzondaar Ben Johnson. Diens afgang bij de Olympische Spelen in Seoul ontwikkelde zich na 1998 tot niks minder dan een nationaal sporttrauma, een schaamte waar zelfs een nieuwe Olympisch kampioen als Bailey weinig aan kon veranderen. Het tekent de uitstraling van Usain Bolt (en naar hij zelf lijkt te erkennen: de verantwoordelijkheid) dat hij zelfs in Toronto - en zelfs onder het cynische journaille - de naam Johnson resoluut naar het tweede plan kan verwijzen.