Wheeler Bart Pijs vond zijn passie op internet
Ooit wist hij niet eens van het bestaan van de wheelersport af. Totdat hij, struinend op internet, op de sport stuitte. Nu, zeven jaar later, strijdt hij om een ticket voor de Paralympische Spelen, volgend jaar in Londen. Bart Pijs (28) heeft zijn passie gevonden.
Toen Pijs op een doodnormale dag in 2004 eens achter de computer kroop, besefte hij niet dat die dag zijn leven zou veranderen. ‘Ik had een tijdje niets gedaan op het gebied van sport, maar wilde het wel weer eens oppakken. De wheelersport kende ik toen nog niet. Maar op internet vond ik filmpjes over de sport. Zo zag ik atleten in Athene, waar in 2004 de Paralympische Spelen werden gehouden, juichend over de finish komen.\'
Pijs was verkocht. Hij meldde zich aan bij atletiekvereniging Sprint in zijn woonplaats Breda. ‘Van het wheelen krijg ik een enorme kick. Dat komt vooral door de snelheid van de sport. Hiervoor heb ik ook een tijdje gehockeyd. Ik was niet zo handig met de bal, maar kwam erachter dat ik wel heel hard kon rijden. Het wheelen was dan ook een logische keuze. Sporten voor jezelf is gaaf. In tegenstelling tot bij een teamsport, ben je de enige die je prestatie beïnvloedt.\'
Het eerste jaar boefende Pijs de sport vooral recreatief, maar merkte hij al gauw dat hij steeds sneller werd. Ook bij anderen bleef dat niet onopgemerkt. De wheeler: ‘In 2007 werd ik uitgenodigd om eens op Papendal (het sportcentrum in Arnhem dat als hoofdkwartier van onder meer de paralympische sporters fungeert, DK) te komen kijken. Dat was natuurlijk erg spannend.\'
Het kan snel gaan, want zijn regelmatige en goede prestaties hebben Pijs inmiddels een plek opgeleverd in het Dutch Parathletics Team. Hij wordt nu regelmatig omringd door andere atleten die allemaal eenzelfde droom hebben: schitteren op de Paralympische Spelen in Londen, over ruim elf maanden. De 28-jarige wheeler voelt zich prima thuis in deze topsportomgeving.
Toch was het niet alles goud wat er blonk, de afgelopen jaren. De inwoner van Breda werd ook geconfronteerd met de minder leuke kanten van een bestaan als topsporter. ‘In 2010 heb ik veel gemist vanwege een blessure; ik had een peesontsteking aan mijn ellebooggewricht.\'
Als Pijs gedurende die tijd al twijfels had over waarom hij ook alweer voor een bestaan als topsporter had gekozen, dan werden al die bedenkingen ongetwijfeld weggenomen tijdens de WK in het sportgekke Nieuw-Zeeland, waarvoor de atleet zich ternauwernood nog kwalificeerde toen hij eenmaal hersteld was van zijn blessure. In de Nieuw-Zeelandse stad Christchurch reed hij in januari van dit jaar twee keer naar een vijfde plek in de klasse T34 (op de 100 en 200 meter) en een keer naar een zesde plek (op de 400 meter). Maar misschien nog wel belangrijker dan dat: Pijs scherpte op alle afstanden zijn persoonlijke records aan. Dat er ook na de WK nog veel ruimte is voor progressie, wordt wel bewezen door het feit dat ook die persoonlijke records inmiddels alweer naar de geschiedenisboeken zijn verwezen. Het moge duidelijk zijn: als Pijs zich kwalificeert voor Londen, dan zal iedereen rekening met hem moeten houden. Momenteel is hij al genomineerd voor de 100 en 200 meter, volgend seizoen zal hij vormbehoud moeten tonen.
Om nog beter aan de start te verschijnen in Londen, gaat Pijs, die werkzaam is bij de gemeente Breda, ook minder werken. ‘Vanaf 1 januari 2012 ga ik nog maar twee dagen in de week werken. Ik wil er alles aan doen om mijn droom uit te laten komen. En de concurrentie zit natuurlijk ook niet stil. Maar ik zou, als het al mogelijk was, niet alleen maar willen sporten, zonder erbij te werken. Het is goed om ook wat afleiding te hebben, dat zorgt ook voor focus.\'
En die focus is broodnodig, wil Pijs hoge ogen gooien op de Paralympics. Wat daarnaast ook helpt, is de aanwezigheid van de andere wheelers in het Dutch Parathletics Team. Bijvoorbeeld die van jongeling Stefan Rusch (18). ‘Tijdens het WK eindigde Stefan boven mij, maar de laatste tijd leveren we veel strijd met elkaar. Hopelijk doen we dat op de Paralympische Spelen ook, dan rijden we elkaar misschien wel naar plek 1 en 2 toe\', lacht Pijs.
De ogen van de atleet beginnen te glinsteren als hij praat over deelname aan \'s werelds grootste paralympische evenement. ‘Tijdens het WK in Christchurch vond ik het al enorm indrukwekkend om al die wheelers uit verschillende landen en de vele toeschouwers te zien en de volksliederen te horen. Maar ik hoor van iedereen: het WK stelt niets voor. De Paralympics, dáár moet je zijn!\'
Tekst: Dennis Kemperman
Foto\'s: Helene Wiesenhaan
