We zijn samen de trainer van Melissa Boekelman

‘We trainen haar samen’, zegt Tom Corstjens

Het is een zinnetje dat om wat nadenken vraagt – en ook om wat nadere uitleg. De 32-jarige fysiotherapeut geeft ermee aan hoe hij als coach de samenwerking ziet met kogelstootster Melissa Boekelman. Die, om het nog wat gecompliceerder te maken, ook nog eens zijn levenspartner is.

Corstjens behoort als kogelstoter al jarenlang tot de Nederlandse top. In 2008 stootte hij zijn p.r. van 17,71 in de buitenlucht. Acht jaar later kwam hij tot z’n beste indoorprestatie ooit van 17,59. Zeer constant dus, maar de droom van een internationale doorbraak heeft hij al jaren geleden opgegeven. Dat geldt niet voor zijn vriendin Melissa Boekelman, die als juniore in 2006 wereldkampioene werd en een jaar later de Europese titel won. Zij blijft zich ontwikkelen, bracht haar p.r. dit jaar op 18,66 en stond in Londen voor het eerste in een WK-finale. Corstjens was al enkele jaren betrokken bij haar fysieke trainingen en nam in maart ook de techniektrainingen voor zijn rekening. Terwijl hij nog aan zijn eerste trainerscursus bij de Atletiekunie moet beginnen. Dat wil niet zeggen dat hij geen ervaring en kennis meebrengt. En bovendien, zoals gezegd, trainen Tom en Melissa samen de kogelstootster Boekelman.

"De hockeystick ging aan de wilgen"

‘Ik stond als jongetje van vijf al op de atletiekbaan bij Achilles-TOP in Kerkrade’, vertelt Corstjens. Al snel wist hij dat de werpnummers hem het meest aanspraken. ‘De 1000 meter die pupillen moesten doen vond ik maar niks’, zegt hij. Bij de Limburgse vereniging was Marc Hermans zijn trainer. Tot zijn zeventiende combineerde hij atletiek en hockey, maar toen hij bij de B-junioren Nederlands kampioen kogelstoten werd en meer wilde gaan trainen, moest hij de hockeystick aan de wilgen hangen. ‘Ik ben altijd wel geïnteresseerd gebleven in veel verschillende sporten. Ik heb een tijd bewegingswetenschappen gestudeerd, maar werk liever met mensen en daardoor ligt fysiotherapie en vooral sportfysiotherapie mij beter.’ ‘Bovendien heb ik een goed oog voor bewegen. Ik ben altijd bezig om naar andere atleten te kijken, bij wedstrijden, tijdens nationale trainingsweekenden en op Youtube. En als ik hier op de accommodatie van Unitas in Sittard triatleten en handballers aan het werk zie, kijk ik graag even naar hun trainingsschema’s.’

Corstjens werkt in een fysiotherapie-praktijk in Heerlen, waar hij voornamelijk sporters begeleidt. De namiddagen en avonden besteedt hij aan de trainingen van Boekelman en zichzelf. ‘Maar haar ontwikkeling gaat voor; voor Melissa is het tenslotte een professie waar ze haar brood mee moet verdienen’, lacht hij.

"Ik zie haar als meerkampster"

De sport kent vele voorbeelden van coaches die een relatie kregen met de atleet –meestal de atlete – die ze trainden. ‘Wij moeten nog wel eens uitleggen dat het bij ons begon met de relatie en dat we pas geleidelijk als trainer en atlete zijn gaan samenwerken’, zegt Tom. ‘En dat ben ik alleen gaan doen omdat Melissa het me heeft gevraagd.’ Boekelman, die in 2005 aan haar eerste internationale toernooi deelnam, heeft al met een groot aantal trainers gewerkt, onder wie haar ouders, de moeder van Corrie de Bruin, Ronald Vetter, Gert Damkat, Jacqueline Goormachtigh, Ben Vet en de Duitser Peter Salzer. In 2013 en 2014 maakte ze een uitstapje naar het bobsleeën, waarin ze de Spelen van Sotchi bereikte. ‘Ik vind dat geen nadeel. Het is juist goed dat ze veel verschillende ervaringen heeft opgedaan en aan haar snelheid en sprongkracht heeft kunnen werken. Ik zie haar als meerkampster. Ze geniet van een breed programma. Als we alleen aan haar kracht zouden werken, is dat voor haar veel te saai’, zegt Corstjens.

Hij had de gelegenheid enige tijd rond te kijken bij het ALTIS trainingscentrum waar onder meer John Godina en de in Nederland inmiddels bekende coach Dan Pfaff aan verbonden zijn. ‘Daar zie je hoe concurrenten progressie boeken door met elkaar en onder de beste omstandigheden te trainen’, zegt hij. Maar als je in het zuiden van Limburg woont, heb je het te doen met wat daar voorhanden is. ‘Na de Winterspelen van 2014 ging Melissa een paar dagen per week naar Papendal om bij Gert Damkat de techniektraining te doen en vroeg ze mij om haar bij de fysieke trainingen te begeleiden. Dat bleek geen ideale situatie. Ze werd wel sterker, maar “kreeg die kracht niet in de kogel”, zoals wij dat uitdrukken. Melissa wilde zichzelf gaan trainen, maar ze was daardoor teveel in haar hoofd bezig.’

"Het gebeurt zelden dat we het niet eens zijn"

In maart van dit jaar kwam het duo tot de conclusie dat Tom de verantwoordelijkheid moest nemen voor het gehele trainingsprogramma. ‘Ik durfde dat toen wel aan, ook omdat ik al bijna drie jaar haar fysieke trainingen begeleidde. En Melissa had inmiddels zoveel vertrouwen in mij dat ze het los durfde te laten. Dat vond ik doorslaggevend want als een atleet er geen vertrouwen in heeft, werkt het niet. Ze is bovendien zo bewegings-intelligent dat ze vaak al zonder aanwijzingen van mij weet wat er anders moet. Het is voor mij vaak een uitdaging om in dat tempo mee te denken en de benodigde oefenvormen te bedenken. Ik zie het eigenlijk zo dat we samen haar trainen. En het gebeurt eigenlijk zelden dat we het niet eens zijn.’ Corstjens rekent zich niet tot een bepaalde “school” waar het gaat om werptrainingen. ‘Je ziet dat de Amerikanen heel veel met kracht doen, met momenteel Joe Kovacs als groot voorbeeld. De Duitsers hebben natuurlijk een rijke traditie en David Storl is hét voorbeeld van een atleet die optimaal van zijn snelheid profiteert. Ik vind het belangrijk om uit te gaan van het atletisch vermogen van de atleet.’ Voor de nieuwbakken coach was het wel even wennen om een atleet ook op een groot toernooi te begeleiden. ‘Ik coachte vanaf de tribune, maar was op een plek vlakbij een enorme luidspreker gaan zitten, zodat ik Melissa nauwelijks kon horen. Dat is dus nog een beetje gebrek aan ervaring.’

"EK Berlijn zijn het hoofddoel"

Waar discus- en speerwerpers in de wintermaanden weinig mogelijkheden hebben om hun prestatieniveau in wedstrijden te testen, kunnen de kogelstoters in de indoorhal terecht. Corstjens en Boekelman bereiden zich voor op enkele wedstrijden tussen eind januari en begin maart. ‘Al zijn de mogelijkheden beperkt: de indoormeeting van PEC, een wedstrijd die we hier zelf in Sittard organiseren en de Nederlandse Kampioenschappen: veel meer is er dit jaar niet’, heeft hij moeten constateren. Boekelman hoopt zich te kwalificeren voor de WK indoor, begin maart in Birmingham.

‘Maar de EK in Berlijn van komende zomer zijn het hoofddoel. We zijn tot kerst nog vooral met omvang bezig. Maximaal kracht en snelheid volgen later pas tijdens een trainingsstage. We zullen voor de WK indoor niet heel langdurig taperen, maar als ze in Birmingham opnieuw in een mondiale finale kan staan, is dat natuurlijk wel heel lekker’, vindt hij. ‘Dat geeft Melissa het vertrouwen dat ze er echt tussen hoort.’

Tekst: Cors van den Brink
Foto's: Erik van Leeuwen, Londen 2017