Van der Wielen verwacht ‘mooie strijd'

Jesper van der Wielen verwacht er veel van. De Nederlandse titelstrijd tijdens de Internationale loket.nl Warandeloop, zondag 27 november in Tilburg, wordt een ‘heel mooie strijd\'. Tussen hem, het 20-jarige mannetje uit Wijchen met al zijn bravoure, en de regerend kampioen Khalid Choukoud, die zich drie weken op hoogte heeft voorbereid in Marokko. ‘Ik denk,\' zegt Van der Wielen, ‘dat Khalid heel sterk zal zijn.\'

Een gevecht tussen twee man, zo voorspelt hij dus. Maar misschien zit Van der Wielen er wel net zo naast als in de dagen vooraf aan de Zevenheuvelenloop. Hij ging het Nederlands record van Marco Gielen op de 15 kilometer (43.38) aanvallen, voelde zich ijzersterk na zijn eerste hoogtestage in het High Altitude Training Center van Lornah Kiplagat in Kenia. De meeste tegenstand verwachtte hij nog van Abdi Nageeye, sinds kort zijn trainingsmaatje. ‘Niet van Koen Raymaekers, niet van Patrick Stitzinger. Als ik in het tempo loop voor dat record, kan geen Nederlander me volgen.\' Het liep een beetje anders. Van der Wielen voelde al snel ‘zware benen\' en moest buigen voor Stitzinger en Raymaekers, al rolde er voor hem nog wel een persoonlijk record van 44.36 uit.

Was het wel verstandig geweest om vooraf grote woorden te gebruiken? ‘Nee,\' zei Jos Hermens. Maar aan de andere kant zei hij het ook wel mooi te vinden, die bravoure. Van der Wielen zelf wist ook wel dat hij zichzelf druk had opgelegd. ‘Maar ik voelde me voor de start totaal niet nerveus.\' En van enige teleurstelling was na afloop ook weinig te merken.

Hermens wees nog op het gegeven dat Van der Wielen voor het eerst op hoogtestage was geweest. Twaalf dagen voor de race daalde hij af naar zeeniveau. ‘Misschien niet het juiste moment voor hem. Het is voor iedereen weer anders.\' De atleet zelf wees op \"wat kleine klachten\" die hij in Kenia al had. ‘Ik wilde er niks van weten, maar ik ben de laatste vier weken niet boven de 100 trainingskilometers gekomen. Daardoor moest ik wat meer op kracht lopen. Dat is een reden, denk ik.\'

Zijn optimisme voor de NK in Tilburg heeft er niet onder geleden. ‘De prikkel van vandaag doet me goed,\' zei hij na zijn race in Nijmegen. ‘Een week goed trainen kan een groot verschil maken.\'

Tijdens de persconferentie, twee dagen voor de Zevenheuvelenloop, had hij achter de tafel gezeten tussen de Olympische grootheden Haile Gebrselassie en Mizuki Noguchi (winnares van de marathon in Athene 2004). En de grote Gebrselassie - in Nijmegen ontspannen, goedlachs en sterk als altijd - had zijn hand op de schouder van Jesper gelegd. ‘Ik liep hier voor het eerst in 1994. Misschien was deze youngster nog niet een geboren.\' Even daarvoor had Hermens de twee aan elkaar voorgesteld. ‘Je volgende hoogtestage kom je bij mij in Ethiopië,\' had Gebrselassie hem uitgenodigd. ‘Dat wil ik wel,\' had Van der Wielen later gezegd. ‘Ik wil zo veel mogelijk van de wereld zien.\'

Zijn ervaringen in Iten waren heel goed. Van der Wielen ervoer dat hij heel snel was aangepast en voelde hoe - bij wijze van speken - zijn lijf zich volzoog met rode bloedcellen. ‘Terug in Nederland vlóóg ik, ook op de fiets.\'Zo moet er in de omgeving van Nijmegen een man op een scooter rondrijden, die recent en tot zijn verbazing werd bijgehouden door een fietser met lichtgebruinde snoet. ‘Ik kom net van hoogtestage,\' had Van der Wielen de man op de scooter gezegd.

Als je uit Wijchen komt, is de Zevenheuvelenloop hét grote loopevenement. Van der Wielen liep voor het eerst mee toen hij pas 15 jaar oude was. ‘De school zou helpen bij een drinkpost. Je kon ook studiepunten verdienen als je meeliep. Ik was bezeten van voetbal en fietste elke dag 15 kilometer van huis naar school en 15 kilometer terug. Maar hardlopen deed ik niet. Ik liep die 15 kilometer in 53.39. Ik bleek talent te hebben, dus. Pas daarna ben ik gaan trainen.\'

Voetballen doet hij niet meer, Jesper van der Wielen is inmiddels bezeten van hardlopen. Zijn maand stage in het Iten was voor hem een nieuwe ervaring, waarbij hij zijn ogen uitkeek. ‘Als je in hier \'s ochtends om acht uur aan het lopen bent, zie je misschien twee mensen. Daar zie je om zes uur \'s morgens misschien wel duizend lopers, allemaal jongens die fulltime atleet zijn. Ze hebben niks, ze wagen de gok.\' En als je je bij het krieken van de dag aansluit bij een van de vele groepen, kun je jezelf zo terugvinden tussen de kampioenen. ‘Toch is me dt niet vaak gebeurd. Eén keer. Toen lag ik in de gym van het trainingskamp naast Abel Kirui, de wereldkampioen op de marathon van Berlijn 2009 én Deagu 2011. Die kampioenen vallen daar niet zo op, ze gedragen zich ook niet als vedetten zoals in het voetbal.\'

Zijn grote doel, zijn droom voor 2012 is erbij zijn op de Olympische Spelen, op de 5000 meter. De limiet is 13.20,00 en zijn persoonlijk record staat op 13.50,43. Een aanzienlijk gat. ‘Jawel, maar ik ben nu fulltime atleet. Ik ben pas voor het eerst op hoogtestage geweest en ga in januari - na de Halve van Egmond - weer, samen met Abdi Nagaaye. Misschien lukt het wel.\'

In deze laatste, donkere maanden van 2011 is de EK cross zijn grote doel. ‘Dat is het belangrijkste. De Zevenheuvelenloop was belangrijk en supermooi, maar niet het allerbelangrijkst. Grote internationale toernooien op de baan en cross is voor mij nu het belangrijkste. Daar moet je je tonen, vooral als je jong bent. Want dan is de wegatletiek nog niet zo belangrijk. In België wordt er bijvoorbeeld heel raar naar gekeken dat er hier zoveel wegwedstrijden zijn. Daar doen ze in de winter alleen de cross. Ook al zijn er steeds meer atleten die meteen voor de wegraces gaan, wil ik de klassieke weg kiezen. Pas na Rio de Janeiro in 2016 ga ik naar de weg, naar de marathon.\'

Dat is voor later. Eerst zondag de NK cross in Tilburg en die mooie strijd met Khalid Choukoud. In de Warandeloop moet hij zich plaatsen voor de EK. Deelname aan het Nationaal Crosscircuit zit voor hem niet in, gezien zijn tweede stage in Kenia in januari en februari. De wedstrijden in Kerkrade en Breda moet hij daardoor missen. ‘Jammer genoeg,\' zegt hij.

Tekst: Pim van Esschoten
Foto\'s: Erik van Leeuwen