Tienkampers en beste vrienden: Sven Jansons & Sven Roosen

Geplaatst op Woensdag, 5 september 2018

Ze zijn het levende bewijs dat topsport en vriendschap goed samengaan. Sven Jansons en Sven Roosen, allebei net zeventien geworden, gingen als beste vrienden naar het EK onder de achttien in Györ. Dat de jonge atleten in de beslissende finale tegen elkaar zouden strijden, hadden ze niet verwacht. Jansons: ‘De twee uur voorafgaand aan de finale lagen we naast elkaar op een matje te rusten. Dat waren mijn zwaarste uren tot nu toe.’

Even voorstellen: Sven & Sven

Jansons: ‘Ik ben tienkamper maar kom als zodanig nog niet heel lang uit. Ik train al wel zo’n anderhalf jaar voor de tienkamp. Daarvoor focuste ik me alleen op verspringen, hordenlopen en sprinten. Dat doe ik overigens nog steeds, maar nu train ik ook de andere wedstrijdonderdelen. Verspringen, hordelopen en sprinten blijven wel mijn sterkste onderdelen, deze vind ik ook het leukst om te doen.’

Roosen: ‘Ook ik ben tienkamper. Mijn betere onderdelen zijn de 400 meter en korte horden. De andere doe ik ook op niveau mee, maar hierin blink ik uit. Plezier beleef ik aan de hele meerkamp overigens, de sport en de gezelligheid. Voorlopig blijf ik ook de tienkamp doen, ik vind alle onderdelen leuk en kan niet kiezen.’

‘Misschien gaan we samen naar Papendal.

De wegen van de jonge atleten

Roosen: ‘Ik begon als pupil in Veldhoven. Daar ben ik vier jaar geleden weggegaan omdat ik vaker wilde trainen. Nu train ik bij Eindhoven Atletiek, hier is onder andere het trainersniveau hoger. Als tienkamper op mijn niveau ben ik hier wel wat eenzaam, ik train vaak met oudere groepen mee. Het is natuurlijk leuker om met leeftijdsgenoten te trainen en om tegen elkaar op te boksen. Daarom ga ik soms mee naar de club van Sven, of hij traint bij mij. Na de zomer ga ik naar 6 vwo, daarna ga ik misschien met Sven naar Papendal.’

Jansons: ‘Al vanaf de C-pupillen, ik was denk ik negen of tien jaar, deed ik aan atletiek. Ik begon met wat wedstrijdjes en competities. Rond mijn twaalfde jaar hoorde ik dat er zoiets als NK’s bestaan. Daar mocht ik al snel aan mee doen, en sindsdien is het gewoon goed gegaan,’ lacht Sven bescheiden. Sven heeft altijd bij Atletiekvereniging Altis in Amersfoort getraind, en doet dat nog steeds.

‘De vriendschap is sterk’

Vrienden op en buiten de baan

Jansons: ‘We kennen elkaar al vanaf het eerste NK, Sven (red. Roosen) had het jaar daarvoor al aan een NK meegedaan. Bij dat eerste gezamenlijke NK, zijn we aan de praat geraakt. Bij onderdelen als verspringen moet je soms behoorlijk lang wachten tussen de pogingen door dus dan is daar veel ruimte voor. Bij een meerkamp trek je een heel weekend met elkaar op, dan moet je bijna wel met elkaar praten.’

Roosen: ‘We leerden elkaar vijf jaar geleden kennen, maar toen zagen we elkaar nog als concurrenten hoor. Zo’n twee jaar geleden draaiden we een aantal meerkampen samen, toen raakten we bevriend. Wij kunnen alles tegen elkaar zeggen, ook al zijn we het niet met elkaar eens. Ruzie hebben we nooit, dat is meer een meisjesding. We zijn allebei niet bang om elkaar ergens op aan te spreken, zowel privé als op de baan. Dat maakt onze vriendschap sterk.’

Wat maakt Sven zo’n goede vriend?

Roosen: ‘Sven is heel eerlijk, een trouwe jongen. En op de achtergrond (red. tijdens het interview logeert Sven Jansons bij Sven Roosen, en zijn collega atleten van het EK u18 Minke Bisschops en Jasmine Abbes op bezoek). Roosen bevestigt de uitspraak van de dames: ‘Ja het klopt wel, Sven is lief voor iedereen.’

Jansons: ‘Sven is ook heel eerlijk. Hij is wel wat drukker dan dat ik ben. Dat is niet altijd een goede eigenschap, lacht Jansons. ‘Maar het is wel altijd gezellig met hem.’

‘We hebben er echt samen naar toegeleefd’

Samen naar het EK onder 18

Jansons: ‘We hebben het er het hele jaar over gehad met elkaar. We leefden er echt samen naar toe. We hebben zelfs samen de keuze gemaakt om voor de meerkamp te gaan. Na de eerste dag had ik kans op een podiumplek en Sven niet direct. Maar na het een-na-laatste onderdeel, speerwerpen, was het verschil tussen ons nog maar 20 punten. Dan moest hij nog wel flink wat goedmaken op de 1500 meter. Voor de finale moesten we 2 uur wachten, dat waren echt de ergste uren. Je hoopt natuurlijk allebei dat je wint, maar tegelijk hoop je ook echt niet dat de ander het slecht doet. Een dubbel gevoel dus.’

Roosen: ‘We hadden allebei op diverse onderdelen limieten gelopen. Dus vooraf hebben we er zeker samen over gesproken: wat gaan we doen in Györ? Het was natuurlijk super vet om dit toernooi samen te doen. En het is voor ons allebei heel goed uitgepakt.’

‘Pas bij de start was hij mijn concurrent’

Samen de finalestrijd in

Roosen: ‘Dat moment was wel een beetje naar. Vooral het moment ervoor. Toen ik na speerwerpen vijfde stond en we de totale tussenstand zagen, dachten we allebei “shit” het was even slikken dat we tegen elkaar zouden strijden. Dat ik vierde en Sven als derde eindigde, maakt het toernooi voor mij niet minder vet. Een medaille zegt niet zoveel, het is maar een stukje ijzer. Het gaat om de herinnering en de mooie momenten daar.’

Jansons: ‘Ja de finale was wel heel bijzonder. Samen inlopen, samen opwarmen en dan samen naar de call room. Pas bij de start was hij mijn concurrent. Vooraf wensten we elkaar uiteraard succes, dat doen we altijd. Ik hoop altijd dat hij zo hard mogelijk loopt, en ik gun het hem om te winnen. Tijdens de laatste ronde werd duidelijk dat ik ging winnen. Ik viel letterlijk over de finish, direct na zijn finish kwam hij mij omhelzen.’

Atletiek toekomst?

Jansons: ‘Het EK volgend jaar, dan onder de 20, in Zweden. Ik hoop dat we dan weer samen gaan.’ Ook Sven Roosen gaat voor hetzelfde doel: ‘Ik wil me hiervoor allereerst plaatsen. De tweedejaars daar zijn vaak al een stuk sterker, dan wij daar als eerstejaars. Dus ik wil er vooral staan en meemaken hoe het is.’