Spanning troef bij NK Meerkamp

Ze hebben er even op moeten wachten maar de meerkampers mogen komend weekeinde aan de bak in Emmeloord. Bij de mannen wordt een verwoede strijd verwacht tussen Rik Taam, Rafael Raap en Rody de Wolff. De familie van de Wiel hoopt voor het derde jaar in successie de titel binnen te slepen en hebben met Anne daarop de beste kans. Sven Roosen hoopt iets te doen wat nog niet eerder in Nederland is gedaan en krijgt daarbij fikse tegenstand van maatje Sven Jansons. Sarah van Beilen start als favoriete in de categorie tot 20 jaar en datzelfde kan gezegd worden van Gabriel Emmanuel tot 18 jaar. Bij afwezigheid van Marleen Baas en Joyce van Welie is er geen uitgesproken favoriet bij de meiden tot 18 jaar.

Strijd bij de mannen volledig open, Braun en Sintnicolaas ontbreken

Heel even mochten de meerkampliefhebbers hopen. Hopen op de sterkst bezette meerkamp sinds jaren. Helaas laten Eelco Sintnicolaas en Pieter Braun de titelstrijd in Emmeloord voor wat het is. Sintnicolaas, woonachtig in Zweden, besloot vanwege de onzekerheid al in mei om dit seizoen te gebruiken om fit te worden en hard door te trainen. Wellicht dat er in december nog een 10-kamp in een warm oord op het programma staat. Braun neemt in een pre-olympisch jaar geen enkel risico maar zal wel in Emmeloord aanwezig om het trainerskorps Ronald Vetter en Thijs Ros de helpende hand te bieden. Neemt niet weg dat de titelstrijd bijzonder spannend wordt met Rody de Wolff als frontrunner. Voor De Wolff werd 2019 een bijzonder jaar met een vierde plaats op de EK-23 met 7982 punten. Een dik pr maar het net missen van de magische 8000 punten kwam wel binnen. De Wolff heeft niet lang bij de pakken neergezeten, uitstekend getraind, maar uitgerekend de laatste paar weken kreeg hij last van zijn achillespees en een stijve onderrug. De achillespees is onder controle, de onderrug verdient nog wat aandacht.

Rik Taam heeft de fysieke problemen achter zich gelaten. We zagen hem schitteren tijdens het indoorseizoen maar een voetblessure maakte hoogspringen onmogelijk. Taam is volledig hersteld, springt in Emmeloord bij het hoogspringen vanuit een 5-pas, maar heeft op elk onderdeel stappen gemaakt en is sterker dan ooit. Een pr en heel uit de meerkamp komen is het doel.

Dan Rafael Raap, die volmondig durfde toe te geven dat er tijdens de training wel degelijk onschuldige plaagstootjes worden uitgedeeld over wie er met de titel vandoor gaat. Raap, die vooral baalde van het feit dat hij niet voor de eerste keer in Götzis aan de start kon staan, heeft de laatste maanden vooral gebruikt om aan de werponderdelen te werken. Dat resulteerde al in een nieuw pr bij het speerwerpen. Verder is Raap op niveau gebleven wat een hoop belooft, als we zijn fenomenale 7-kamp in Apeldoorn erbij pakken. Het is een open deur, maar de vorm van de dag bepaalt wie er met de titel vandoor gaat. Alle drie kunnen ze zich geen al te grote fouten permitteren want Leon Mak is niet ver weg. Zijn aanloop kan je vergelijken met die in 2019, waarin de blessures elkaar opstapelden maar Mak wel zilver won bij de EK-20. De hamstring heeft er dit jaar voor gezorgd dat hij constant aangepast heeft moeten trainen. Vraagtekens zijn er vooral over de 100 en de 400 meter. Van het podium van vorig jaar zijn Martijn Hoogewerf (zilver) en Steven Eleonora (brons) opnieuw van de partij.

Van de Wiel wil titel in de familie houden, Oud voornaamste uitdager

Myke van de Wiel won de titel in 2018, tweelingzus Anne ging er vorig jaar in Den Haag met de titel vandoor. Het doel is duidelijk geformuleerd. Die titel moet binnen de familie blijven. Daarvoor heeft Anne de beste papieren. Terwijl Myke de afgelopen maanden met wat fysieke ongemakken te maken kreeg, heeft Anne ten opzichte van een succesvol 2019 weer wat stapjes kunnen zetten. Cruciaal wordt wederom het speerwerpen, een onderdeel dat dit jaar nog niet super loopt, maar waar ze vorig jaar in de derde poging de titel veilig mee wist te stellen. Dat ging toen ten koste van Michelle Oud en Oud is ook dit jaar de voornaamste uitdager. Van de winter was er even sprake van een afscheidsjaar voor de atlete van AV Zaanland, maar door het coronavirus kan Oud veel thuiswerken en houdt ze voldoende tijd over om haar trainingen naar behoren te kunnen doen. Het wedstrijdseizoen kwam door kleine blessures wat laat op gang, Oud is fit en gaat voor een pr, wat automatisch betekent dat je meedoet voor de titel. Dat geldt ook voor Melissa de Haan, die sinds een paar weken volledig traint bij de groep van Michel Knobbe. Het wordt interessant om te zien wat zo’n verandering voor invloed heeft op de prestaties. Niettemin moet je altijd rekening houden met De Haan wiens prestaties bij de losse wedstrijden op niveau waren.

Marijke Esselink staat weliswaar nog op de deelnemerslijst maar de kans dat ze daadwerkelijk meedoet is minder dan 5 procent. Esselink kampt met een kaliumtekort wat vooralsnog lastig aan te vullen is. De energie is ver te zoeken en blessures liggen op de loer, waardoor meedoen onverstandig is.

Sven Roosen start als favoriet, Jansons ligt op de loer

‘Het wordt mijn jaar’. Was getekend; Sven Roosen. Roosen heeft recht van spreken want in zijn eerste jaar dat hij volledig op Papendal traint is hij met sprongen vooruitgegaan. Het zegt veel over Roosen dat hij de favorietenrol niet schuwt. Waar hij in het verleden vooral veel plezier wilde maken wordt dat nu gecombineerd met een gezonde portie zelfvertrouwen. Roosen, die in het afgelopen jaar vooral heeft leren begrijpen hoe bepaalde onderdelen werken, is veel stabieler geworden bij het kogelstoten en discuswerpen. Tel daarbij de fantastische hordenrace die hij op Papendal liep (13.64 seconden,4^de allertijden) en je mag concluderen dat hij de rol van underdog heeft ingeruild voor die van favoriet. Nu is jezelf rijk rekenen bij een 10-kamp levensgevaarlijk, neemt niet weg dat het Nederlands record van Pieter Braun (7953 punten) serieus op de tocht staat en er zelfs heel voorzichtig wordt gesproken over 8000 punten. Roosen werd nog nooit eerder kampioen op de meerkamp.

Sven Jansons is degene die daar een stokje voor wil steken, want hoe goed de vriendschap ook is, beiden willen winnen. Jansons heeft vooral heel veel zin om weer met de vaste meerkampgroep een wedstrijd af te werken en gaat met een andere mindset de meerkamp in. In het verleden wilde het nog wel eens voorkomen dat sommige onderdelen voor een NK nog niet aan bod waren gekomen, daarvan is nu geen sprake meer. Ook Jansons zijn basisniveau is omhoog gegaan, wat we vooral terugzien bij het discuswerpen. Het speerwerpen, niet Jansons zijn beste onderdeel, leverde eerder dit jaar al een pr op. Niets staat een goede score in de weg.

Positief is de terugkeer van Marnix Kolkman. Voor zijn zware blessure kon je hem rustig in één adem noemen met Roosen en Jansons, nu is het vooral zaak om de 10-kamp te finishen. De vorm is groeiende, vandaar dat Kolkman wordt gezien als de voornaamste kandidaat voor het brons, met Owen Beuckens als belangrijkste concurrent.

Van Beilen en Emmanuel favoriet, open strijd bij meiden onder 18

Slechts tien meiden staan er aan de start in de categorie tot 20 jaar. Iemand die we graag aan het deelnemersveld hadden willen toevoegen is Sofie Dokter. Dokter haar enkelblessure is inmiddels onder controle, de NK-meerkamp komt net te vroeg. Dat maakt de weg vrij voor trainingsgenoot Sarah van Beilen die we vooral als hoogspringster kennen maar toch echt als meerkampster traint. Coach Wijma is tevreden over de progressie van zijn pupil, vandaar de favorietenrol. Toch kunnen Amy Hasselton en Sophia Mulder nooit ver zijn. De ontknoping van het NK-indoor staat nog in ons geheugen gegrift. Hasselton en Mulder kregen het voor elkaar om precies evenveel punten te scoren. Vroeger werd er dan gekeken naar wie de meeste onderdelen won, waardoor Mulder de winst zou pakken. Door een regelwijziging mochten beide vrouwen op het hoogste schavot plaatsnemen. Van Beilen werd derde in die meerkamp, waardoor er van een walk-over komend weekeinde absoluut geen sprake is.

Gabriel Emmanuel liet het indoorseizoen bewust schieten om er in de zomer te kunnen staan. Het grote doel, meedoen aan de EK-18 viel weg, Emmanuel heeft goed doorgetraind om in Emmeloord een mooie score neer te kunnen zetten. Emmanuel start weliswaar als de favoriet, de jongens achter hem hebben niet stilgezeten. Yoram Vriezen en Daan Roosenschoon trakteerden het publiek indoor op een mooie 7-kamp, beiden hebben deze zomer de nodige progressie geboekt. Vriezen werd afgelopen weekeinde nog knap achtste bij het NK-senioren bij het verspringen. Het zou zo maar kunnen dat je 7000 punten nodig hebt om op het podium te komen.

Bij de meiden tot 18 jaar ontbreken Marleen Baas en Joyce van Welie. Baas kampte met problemen aan haar knie, maar een mri scan en meerdere fysio’s konden het probleem niet vinden. Ondertussen is Baas weer op 90 procent maar wordt er geen enkele risico genomen. Baas doet bij de NK-junioren wel mee bij het speerwerpen. Van Welie, achter Baas tweede indoor, heeft last van haar onderrug en is niet op tijd hersteld. Van de deelneemsters heeft Julia Jongejeugd er al een meerkamp opzitten. In Alphen aan den Rijn kwam ze tot een score net boven de 5000 punten, waarmee je vorig jaar net buiten het podium belandde. Meiden die ook 5000 punten waard zijn; Sarah van Tuijl, Fenna Achterberg en wellicht ook Isa Hartjes, de eerstejaars die vorig jaar bij de C-junioren de zesde score ooit liet noteren op de 7-kamp.

Tekst: Ivo van Haaren
Fotografie: Erik van Leeuwen en Coen Schilderman