Sietske Noorman: ‘Afwachten hoe het in Lisse gaat’

Het is die tijd van het jaar weer. De voorbereiding zit er op, vaak afgerond met een stage in een ver en warm oord, nu lonken de eerste wedstrijden. Zo is het ook voor hoogspringster Sietske Noorman, net terug uit het Portugese Monte Gordo: ‘Het was lekker, al viel het weer wel wat tegen. Veel regen tijdens de eerste dagen. En later ook weer. Het springen ging erg goed. Afwachten hoe het in Lisse gaat, mijn eerste wedstrijd weer sinds september.\'
Eind september bleek Noorman (19) de ziekte van Pfeiffer te hebben. Bovendien vertrok haar trainster Gina Dubnova uit Sittard en ging terug naar Tsjechië. Eind december, eigenlijk pas in januari, hervatte ze de training aan de hand van Servee Wijsen. De 9-voudig nationaal kampioen polsstokhoogspringen in de jaren \'60 van de vorige eeuw, was later trainer van hoogspringster Monique van der Weide. Ze evenaarde in 1990 het nationaal record van 1.88 meter. Een record, dat overigens (outdoor) nog altijd staat.
Noorman: ‘Servee heeft dus veel ervaring, al was het een poosje geleden dat hij coach was. Heel fijn dat hij dit wil doen, hij heeft er ook veel plezier in. Ik waardeer het enorm.\' Maar ze ziet de 75-jarige Wijsen voorlopig als vervanger voor Dubnova. ‘Servee is natuurlijk al wat ouder. Ik weet niet of hij dit kan blijven doen.\'

Sietske Noorman, hier vorig jaar in actie in Omnisport Apeldoorn

Wijsen was erbij in Monte Gordo. ‘Het gaat goed, qua training. Het is anders dan met Gina, maar ze hebben in Sittard altijd veel contact gehad. Veel oefeningen zijn dezelfde, sommige dingen zijn anders. Ik probeer wel vast te houden aan wat Gina me heeft geleerd. \"Dat deed ik altijd zo,\" zeg ik dan. Servee staat daar altijd open voor.\'
Sietske Noorman was negen jaar, toen ze zich als B-pupil aanmeldde bij de AV Generaal Michaëlis in haar woonplaats Best. ‘Hoogspringen ging het best. Ik mocht met de jongens meedoen, die sprong ik er allemaal uit.\' Jaren later zag Gina Dubnova haar bij een meeting in Zoetermeer. ‘Ze vroeg me om naar Sittard te komen. Vijftien was ik, mijn ouders reden twee keer in de week van Best naar Sittard. Later bleef ik wel bij Gina thuis logeren. Anderhalf jaar geleden ben ik in Sittard gaan wonen en studeer nu ook in Heerlen, fysiotherapie.\'
Aan de hand van Dubnova werd ze vorig jaar in het Canadese Moncton zesde op de WJK, met een persoonlijk record van 1.82 meter (indoor 1.84 meter, red.). In haar leven had Noorman alles gericht op Dubnova en Sittard.
Is dat hoofdstuk voor haar nu afgesloten? Noorman: ‘Ik blijf hopen dat ze terugkomt. Maar dat ligt niet aan mij. Ik vond het altijd heel fijn, het ging ook heel goed. Gina vraagt me wel om eens in Tsjechië te komen trainen. Ik blijf hopen dat ze terugkeert. Ik zie mezelf niet van Sittard naar Praag verhuizen. Dan zou ik ook teveel missen voor mijn studie. Ik volg een regulier programma, ik moet alle lessen volgen. Er is geen topsportregeling, al wordt er soms wel wat geregeld zoals bij de stage in Monte Cordo. Het is zwaar. School, sport, school, sport... Het is veel, druk.\'
Noorman en Dubnova hebben nog wel contact. Zoals in maart, toen ze elkaar zagen in Tsjechië bij een wedstrijdje, waaraan Noorman voor het plezier meedeed. Prompt sprong ze over 1.77 meter, slechts drie centimeter onder de limiet voor de EK-23 in Ostrava in juli. ‘Ik heb het geprobeerd, ik wilde zó graag over die 1.80 meter. Maar dat zat er nog niet in.\' Evengoed putte ze heel veel moed uit dat ene wedstrijdje voor de fun, maar wel onder de ogen van haar oude coach.

Tekst: Pim vanEsschoten
Foto: Erik van Leeuwen