NK VENLOOP: Derde goud Stitzinger, eerste zege Deelstra

De sfeervolle ING Venloop leverde Patrick Stitzinger zijn derde nationale titel op de halve marathon op. Bij de vrouwen was er enorme blijdschap bij Andrea Deelstra die Ruth van der Meijden in een direct duel net wist te verslaan.

Blij en balen
Patrick Stitzinger (30) heeft zijn titel op de halve marathon terug. Verleden jaar moest hij in Breda toezien hoe Khalid Choukoud hem van zijn drie op een rij wist af te houden. Na zeges in Den Haag (2009), Breda (2010) greep de Maastrichtse topper in Venlo nu wel zijn derde goud. Zijn zege kwam tijdens deze warme zevende editie van de succesvolle Venloop eigenlijk nooit in gevaar. De eerste drie plaatsen in de eindrangschikking waren voor drie Scandinavische lopers. Met een eindtijd van 1.03,28 uur duwde Stitzinger als vierde zijn borst door het finishlint. De tijd, een halve marathon in exact drie minuten per kilometer, was het enige smetje op zijn optreden. ‘Had ik me nog zo voorgenomen om enorm te genieten van de laatste kilometers, loop ik eigenlijk toch te balen van mezelf. Tot tien kilometer was ik van overtuigd dat ik niet alleen kampioen zou worden, maar ook mijn persoonlijk record zou gaan aanscherpen. Bij de klok van de 15 bleek dat we enorm in tempo waren teruggevallen. Op dat moment brak er iets bij mij en kon ik niet echt meer genieten van de laatste fase.\' De Nederlands kampioen kon niet echt aangeven welke van zijn drie titels de mooiste is. ‘Nee, dat is lastig. In 2009 was ik tijdens de CPC de verrassing. In Breda een jaar later, was het in ieder geval de spannendste. Ik moest toen de laatste 200 meter voluit sprinten tegen Koen Raymaekers. Vandaag is in ieder geval, ondanks de wat magere tijd, de gezelligste hier in mijn eigen Limburg.\'

Plak voor Gielen
Op de tweede plaats in het nationaal kampioenschap eindigde Ronald Schroer. Zijn achterstand op de kampioen bedroeg al 2.18 minuten. ‘Toch iets te hard gestart. Ik had verwacht hier mijn record te lopen, maar het was al vrij vroeg in de wedstrijd duidelijk dat dit met die warmte niet zou lukken. Omdat ik Dennis zag terugvallen, kon ik me nog oppeppen om voor het zilver te gaan. Het is een mooie opsteker om met deze tweede plaats door te werken naar mijn hoofddoel dit jaar, de 10.000 meter tijdens de EK in Helsinki. Ik ga binnenkort op trainingskamp in Mexico en zal daarna eind april een limietpoging wagen in Amerika. In Stanford moet ik dan sneller zijn dan 28.39,60 minuten.\' De Dennis waar Schroer over sprak was de sterk gestarte Dennis Licht. ‘Het ging als een speer. De tien kilometer ging prachtig in 30 rond. Mijn vorm is top. Verleden week draaide ik nog vijf keer een duizendje op gewone schoenen in 2.45 minuten. Ik kom er steeds meer achter dat ik geen lange afstanden aan kan. Laat die marathon maar aan mij voorbij gaan. Deze zomer zul je me zien pieken op een aantal snelle 5000 meters. Deze bronzen medaille die ik om mijn nek heb geef ik straks overigens aan Marco Gielen. Hij kwam me zeer overtuigend voorbij, maar wordt omdat hij master is, niet als derde Nederlander gehuldigd. Ik vind het in ieder geval heel wat knapper van Marco om derde te worden dan straks een gouden M40-medaille te krijgen.\'

Asfalt kussen
De spanning voor de podiumplaatsen zat vooral in de race van de vrouwen. Zij aan zij streden Ruth van der Meijden en Andrea Deelstra voor het hoogst haalbare. Uiteindelijk was het na ruim 19 kilometer een zoveelste plaagstoot van Deelstra die de beslissing bracht. ‘Daarvoor had ik vanaf de dertiende kilometer met wat wind in de rug al een paar keer geprobeerd weg te komen. Ruth is net als ik in goede vorm, want ze kwam steeds makkelijk weer terug. De laatste bracht de beslissing, maar het was spannend tot op de streep\', glunderde de nieuwe kampioene. Even daarvoor had ze als een vrouwelijke Paus het asfalt gekust. ‘Natuurlijk was ik leeg op de streep, maar ik was zo blij, eindelijk een mooie titel!\' Heleen Plaatzer, de verrassing van het vorige NK in Breda, greep het brons. ‘Ben wat ziekjes geweest en heb daarna besloten om op marathontempo te vertrekken. Dat werkte goed. Ik kon aan het eind wat versnellen, zag de nog ziekere Merel de Knegt uitstappen en hield voldoende over voor deze ereplaats.\' Dat laatste was waar. Een dikke honderd meter achter Plaatzer liep de verrassend goed presterende Stefanie Bouma al over de eindstreep. De atlete van Impala scoorde met 1.16,05 uur een dik persoonlijk record.

Noors feestje
De halve marathon, gadegeslagen door tienduizenden enthousiaste Limburgse supporters, werd uiteindelijk een geheel Scandinavisch feest. De winst ging naar Urige Buta (Noorwegen) voor Mustafa Mohamed (Zweden). Deze lopers zijn volgens Carel van Nisselroy niet ingevlogen om voor hun landen te scoren. ‘Nee, zij wonen al hun hele leven daar en zijn ook in Noorwegen en Zweden begonnen met hardlopen. Ik heb daar goede contacten en kon op die manier een sterk Europees veld samenstellen. Het was voor mij ook verrassend dat zij de sterker geachte Stephen Chelimo helemaal zoek hebben gelopen.\' Heel sterk was ook de derde plaats van de jongste Noorman, Sondre Moen. De junior kwam veertien seconden na de winnaar al over de meet in 1.02,46 uur. Bij de vrouwen was het een dolgelukkige Sharon Tavengwa (Zimbabwe) die de sterkste benen had. Zij won in 1.11,22 uur, bijna twee minuten voor de veel jongere Mary Naali uit Tanzania. Net terug uit Afrika liet ook Miranda Boonstra van zich horen tijdens deze topwedstrijd. Niet op de halve, maar eerder op de dag al op de eveneens massaal gevulde loop over 10 kilometer. Als vierde in het totaalveld scoorde ze een tijd van 33,29 minuten.

Wolkenkrabber
De eerste zes edities van de Venloop stonden al als een huis. Deze zevende wedstrijd, gekoppeld aan het NK, staat als een wolkenkrabber. Dat was ook ooit in 2004 het doel van de acht founding fathers van deze wedstrijd. Razend enthousiast waren zij over de marathon van New York. ‘Dat moeten wij ook in Venlo realiseren\', was het devies. Natuurlijk is de Brug van Blerick iets minder imposant dan de Brooklyn Bridge. Ook is de knotsgekke passage in Velden niet helemaal te vergelijken met First Avenue, maar toch! In een paar jaar tijd is Venlo aangehaakt bij de grote spelers in Nederland. Dat zagen de vertegenwoordigers van de andere topwedstrijden met eigen ogen. De Venloop, met de nieuwe betere finishlocatie bij het Limburgs Museum, kan de inmiddels gescoorde dikke negen volgend jaar opplussen naar een tien met een griffel.

Tekst: Wouter Schelvis

Foto\'s: Coen Schilderman

De uitslagen van de wedstrijd zijn hier te vinden.