NK Masters dag 1: negen records

Terneuzen, Zeeuws Vlaanderen, is voor Nederlandse begrippen een uithoek, maar vergeleken met landen als Duitsland of Frankrijk zijn afstanden binnen Nederland altijd gering. Er werd gevreesd voor geringe deelname, zoals bijvoorbeeld een aantal jaren geleden in Emmen het geval was, maar de Nederlandse masters hebben zich van een goede kant laten zien, met 375 ingeschreven atleten scheelde het deelnemersaantal maar weinig met andere jaren.
Aan het begin van de dag was het nogal fris en bewolkt, later brak de zon vaker door. Het lastigste was de zeer stevige wind, speren bijvoorbeeld konden zomaar buiten de sector waaien. De wind stond vrijwel dwars op de baan, zodat er nog behoorlijk wat uitslagen met correcte windwzijn. Bij de sprints meestal wind mee, bij het springen eerder tegen.
De uitslagen zijn hier te vinden.

Negen records
Het winderige weer zal veroorzaakt hebben dat het aantal records meeviel. Normaal is er een ware recordregen bij de masterskampioenschappen, nu waren er ‘slechts\' negen records - met het voorbehoud dat er door de samenvoeging van leeftijdsklassen gemakkelijk iets aan de aandacht kan zijn ontsnapt.
Bij de mannen was er een record voor Wim Roosen (KAV Holland) bij het speerwerpen M55, hij wierp 52,50 meter, net iets verder dan Dirk Kooreman vier jaar geleden. Op de 100 meter M55 liep Ruud Wieles (Typhoon) met 12,52 (+0,2) 0,05 sneller dan Gerard Sengers vijftien jaar geleden. Bij de M60 spring Marc van Vliet (Castricum) precies drie meter hoog met de polsstok, vijf centimeter hoger dan het record van Bert Vreeswijk (Typhoon) uit 2010 - Bert werd zelf tweede met 2,80. Bij de vrouwen was er een record voor Simone Geel (DEM), die de 400 meter V50 liep in 1.02,93, hetgeen 0,03 sneller is dan Tilly Jacobs in 2006. Simone\'s vader is Siem Herlaar, veelvuldig recordhouder en nog steeds in het bezit van een paar wereldrecords. Tilly (PEC) zelf staat met twee recordafstanden in de uitslagen. Bij het verspingen V55 sprong ze 4,72 (met een geldige wind van +1,2 m/s) en op de 100 meter liep ze 13,79 (+1,5). Op de 100 had ze zelf het record sinds vorig jaar al in handen, bij het verspringen stond het op 4,65 van Janine Kortbeek. Eveneens twee records waren er voor Annie van Anholt (Attila V65). Bij het discuswerpen ging ze met 32,04 ruim verder dan haar al in aanvraag staande 28,73 meter. Annie zei vooraf alleen een record aan te zullen vragen als het over de dertig meter zou zijn, en tot de laatste ronde stond ze op 29,99... Bij het kogelstoten stootte ze 9,90, iets verder dan de 9,48 meter van Corrie Roovers uit 2000. Tenslotte was er nog een record op de 1500 V65 voor Els Raap (Kombijsport), ze verbeterde de tijd van Riet Jonkers uit 2009 met ruim een halve seconde tot 5.58,07.
De wind gooide roet in het eten voor Wim Threels (GAC-H V60) die met +2,2 m/s 12,74 liep, terwijl het record op 12,81 staat.

Sfeer
De sfeer was prima, de organisatie liep gesmeerd. Soms werd met een straatlengte gewonnen, maar er waren ook nipte zeges. Neem de 100 meter M45 met slechts 0,04 verschil tussen goud en zilver en 0,01 tussen zilver en brons. Nog bonter was het op de 100 V45 waar het verschil tussen brons en niets slechts 0,003 bedroeg!

Statistiek
Eén van de 375 ingeschrevenen trad op deze dag toe tot een volgende leeftijdsklasse: Wim Scholtes (Sparta) won zowel de 100 als de 400 meter bij de M65. Er waren veel meer mannen dan vrouwen: 286 om 89, bij de mannen zit het grootste aantal deelnemers bij de M50 (59) en vooral vanaf M70 loopt de deelname hard terug. Bij de vrouwen is dat al eerder het geval, vanaf V55 namelijk, terwijl de V45 de grootste groep vormen (21 atletes). Eén van de mannen schreef zich op maar liefst zeven onderdelen in, bij de vrouwen was zes onderdelen het hoogste aantal. Bij de verenigingen had de organiserende vereniging de grootste afvaardiging, 18 atleten. Op de tweede plaats komt GAC uit Hilversum met 15 atleten, zij hebben een van de weinige trainingsgroepen baanatletiek voor masters. In totaal staan er atleten van 118 verenigingen voor Terneuzen ingeschreven, uit het hele land.

Tekst Weia Reinboud