Nadine Broersen: Ik ben terug! Fysiek en mentaal fit, én trots

Geplaatst op Dinsdag, 1 oktober 2019

Vijf jaar geleden werd Nadine Broersen (29) wereldkampioene indoor meerkamp en pakte zij zilver op de EK outdoor. Daarna weerhielden blessures en een ongelukkige val haar jarenlang van excelleren. Tel daarbij op dat ‘ze zeggen’ dat atleten de meerkamp simpelweg niet heel lang kúnnen volhouden: te belastend voor het lijf. Maar Nadine zette door en vocht zich terug. En met resultaat, ze gaat van start op de WK in Doha. ‘Ik ben zo ontzettend blij. Het is het allemaal waard geweest. En het is fijn dat mensen het me zo gunnen.’ Nadine vertelt ook over al het goeds dat haar blessure haar heeft gebracht.

Van 27 september tot en met 6 oktober vinden de Wereld Kampioenschappen Atletiek plaats in Doha, Qatar. Nadine komt op woensdag 2 en donderdag 3 oktober in actie. Blijf op de hoogte van het laatste nieuws uit Doha.

‘Lang geleden zo’n geluksgevoel’

Altijd blijven geloven

‘Na al het blessureleed en trainerwissels is het zo fijn om terug te zijn,’ begint Nadine enthousiast. ‘Voor het WK zat ik drie punten onder de limiet, heel weinig voor de meerkamp. Maar toch, hierdoor wist ik het hele seizoen niet zeker of ik mee mocht. Toen ik eindelijk de officiële uitnodiging kreeg, viel er een last van m’n schouders. Ik wist al een aantal weken voor 98% zeker dat ik zou gaan hoor, maar die bevestiging op papier had ik nodig. Dus toen die kwam, was ik zo ontzettend blij. Het is heel lang gelden dat ik zo’n geluksgevoel heb ervaren. De selectie voor de WK betekent voor mij dat alle investeringen afgelopen jaren het waard zijn geweest. Het doet me ook goed te merken dat iedereen het me zo gunt. Ik doe het natuurlijk voor mezelf, maar het is erg leuk om veel fijne reacties te krijgen. Veel mensen uit de atletiekwereld hadden niet verwacht dat ik terug zou komen. Zelf ben ik er altijd in blijven geloven, maar ja ik wist niet of het ook werkelijk zou lukken. Ik krijg nog vaak de vraag: hoe heb je dat gedaan, doorgaan na zo’n grote blessure? Ik vind dat heel normaal, ik geef niet op en blijf altijd vechten. Maar misschien is het inderdaad niet zo vanzelfsprekend en waren andere atleten allang gestopt. Ik heb in elk nooit getwijfeld. Nu besef ik dat die kracht mij misschien wel kenmerkt, en daar ben ik stiekem erg trots op.’

Bijzonder sterk lichaam

Hoelang je mee kunt met de meerkamp, verschilt natuurlijk per persoon. Maar Nadine kent veel atleten die vroeg moesten stoppen door blessures. ‘Het klinkt misschien gek na al mijn blessures, maar ik geloof dat ik een heel sterk lichaam heb en dat ik langer dan gemiddeld mee kan gaan. Dat in 2017 mijn kruisband afscheurde, was enorme pech. Dat kwam door een val en niet door een blessure. Nu ben ik fysiek heel fit. Ik heb naar dit moment toe gewerkt, ben al heel het jaar met de WK bezig. Aan het begin van het jaar heb ik al mijn eerste meerkamp gedaan en afgemaakt, en ook een tweede heb ik voldaan. Ik heb dus al twee keer laten zien dat ik het aankan. Hier heb ik veel vertrouwen uitgehaald en daardoor liepen de trainingen beter. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik ook een derde aankan.’ Maar ook mentaal is Nadine sterk en gegroeid.

‘De blessure heeft me veel goeds gebracht’

Weer leren genieten van de sport

In november 2017 kwam Nadine tijdens een hordetraining ten val en scheurde haar achterste kruisband van haar rechterknie af. ‘Vanaf dat moment ben ik meteen vol in de revalidatie gegaan. Ik was wel vier keer in de week bij de fysiotherapeut. Gek genoeg heb ik in die tijd zwaar getraind, mensen dachten dat ik niet veel kon doen maar ik deed juist heel veel. Misschien heb ik nog wel meer afgezien dan dat ik normaal zou doen. En belangrijk: ik had er ook plezier in. En dat terwijl ik revalidatieoefeningen moest doen, die ik normaal nooit zou doen. Een paar jaar geleden vond ik het verschrikkelijk om nieuwe dingen te doen. Nu moest ik me er aan overgeven.

Tijdens de revalidatie werkte ik met Pelle (Rietveld, haar voormalige trainer, red.) en Robbert-Jan (Jansen, haar huidige trainer, red.). Pelle liet me heel andere oefeningen doen en zelfs turnen zodat ik weer plezier kreeg in bewegen. Dat bouwde we langzaam op naar meer atletiek specifieke dingen. Ik leerde tijdens mijn revalidatie weer genieten van elk stapje dat ik maakte. Ik ben er mentaal zeker sterker door geworden. In die zin heeft de blessure mij heel veel goeds gebracht. Robbert-Jan liet me tijdens de revalidatie al kleine deeloefeningen doen, voor mij waren deze heel waardevol. Ik heb die maanden ontzettend veel geleerd. Mede daardoor wist ik zeker dat ik nog niet heb laten zien waar ik nog allemaal toe in staat ben. Gek genoeg was het super fijn om een keer een jaar niet aan grote toernooien mee te doen. Even niet die enorme druk van presteren. In de jaren voor deze heftige blessure zijn er zoveel dingen veranderd. Ik had achteraf gewoon even de tijd nodig om te wennen. En normaal gesproken blijf je maar doorgaan in die trein. Door de revalidatie heb ik een goede basis gelegd en kon ik een heel sterke en frisse start maken. Het loopt nu allemaal lekker en met mijn huidige coach Robbert-Jan gaat het hartstikke goed. We hebben een goede samenwerking.’

‘Liedjes in m’n hoofd tegen zenuwen’

Verwachtingen Doha: degelijke meerkamp & genieten

Nadine vertrok al op 27 september naar Doha. Op 2 en 3 oktober zijn haar wedstrijddagen. ‘Het worden twee hele lange avondsessies, overdag is het er te warm.’ In het gerenoveerde Khalifa International Stadium zorgt een innovatieve koeling-technologie ervoor dat de temperatuur in het buitenstadion constant 26 graden blijft. ‘Ik ben wel benieuwd hoe het is om in die omgeving te sporten. Het zal wel raar zijn: binnen heb je airco, en daar buiten is het bloedheet. Ik ben er bewust een paar dagen eerder om te acclimatiseren. Ik denk dat het wel te doen zal zijn, en daarbij iedereen heeft er last van.’ Over wat Nadine er verwacht is ze heel duidelijk: ‘Ik denk, nee ik wéét dat ik er goed voorsta. Nu wil ik daar gewoon een goede en degelijke meerkamp neerzetten, een betere dan dat ik dit jaar al liet zien. Ik heb mezelf vooraf bewust afgevraagd: waar ga ik voor? Ik wil er uithalen wat er inzit, maar ik ben niet met de ranking bezig. Je hebt geen invloed op anderen, alleen op jezelf. Ik heb me ook voorgenomen om te genieten nu ik weer op een WK sta. Natuurlijk, als ik op die baan sta wil presteren en dan heb ik last van gezonde zenuwen. Ik weet dat het niet minder is dan eerst, als je jong bent, ben je meer onbevangen. Voordeel is wel dat ik nu goed kan omgaan met de wachttijd, de warmte, de druk. Met al die dingen leer je te dealen. Ondanks de zenuwen verwacht ik dat ik ga genieten. Tenzij een onderdeel niet goed gaat, ik niet in m’n flow kom, dan is het wel lastig om mezelf in de wedstrijden te houden. Of als je een pijntje hebt, dan ben je daar veel mee bezig. Muziek zorgt vaak dat ik ontspannen blijf. Probleem is dat we op het veld geen muziek mogen luisteren. Gelukkig heb ik vaak liedjes in m’n hoofd,’ lacht Nadine. ‘Een beetje kletsen met m’n coach of contact met het thuisfront op de tribune door grapjes te maken via gebaren, helpt ook.’ Op het moment van interviewen zit Nadine in Turkije voor een laatste trainingsstage. Vanuit daar gaat ze direct door naar Doha. ‘Dat vind ik normaal helemaal niks zo lang van huis, maar ik ben er maar niet te veel mee bezig. En het is ook wel goed dat je in een focus bubbel komt.’ En na de WK? ‘Tja dan begint het Olympisch seizoen, dat zit wel in mijn achterhoofd. Maar nu eerst Doha en daarna vakantie.’