Madiea Ghafoor: ‘zwaar gegokt, zwaar verloren’

Madiea Ghafoor (19) vlóóg in het Olympisch Stadion door de tweede bocht, ogenschijnlijk op weg naar de Nederlandse titel en vooral de limiet (51.78) op de 400 meter. Op weg naar de EK... En toen verzuurden de benen, kwamen Nicky van Leuveren en Lisanne de Witte haar nog voorbij en had Ghafoor helemaal niks. Geen titel, geen limiet.



Gegokt en verloren?
Madiea Ghafoor: ‘Zwaar gegokt. Ik moest in ieder geval laag in de 52 lopen om een kans te maken op de EK. Dit moest dus. Maar ja, zwaar verloren. Ik hoopte dat ik kon doortrekken. Normaal lukt dat ook wel, maar had een week niet kunnen trainen door een buikblessure. Maar dat wil ik niet als excuus gebruiken, hoor. Ook die wind in het stadion niet.\'

Hoe voelen de benen, 24 uur na die race?
‘De benen voelen goed, het hoofd niet. Ja, ik heb er toch wel wakker van gelegen. Ik heb de race \'s avonds nog eens bekeken: ik heb gewoon verloren van mezelf, want ik had zo\'n voorsprong. Het ging natuurlijk om de tijd, om de EK, maar dat de benen het zó opgaven, dat is wel balen. Echt, ik kon niet verder. Het hele seizoen kan ik doortrekken en loop ik in de 53 seconden, makkelijk. \'

Had je die gok besproken met Oscar Terol, je trainer?
‘Nee... Een tactiek heb ik ook nooit. Ik stap in de startblokken, dat gaat het schot en dan zie ik wel wat er gebeurt. Gewoon gaan! Ik kan het indelen of ik knal er gewoon in. Ik ben onvoorspelbaar. Zondag in het stadion ben ik voorbij de eerste bocht gaan doorversnellen; puur op intuïtie. Ik heb er wel van geleerd. Als ik nu iets voorzichtiger was gestart, was het toch beter gegaan. Dan had ik de titel wél gepakt en een tijd van 52-hoog gelopen. Misschien was dat ook genoeg geweest voor de EK. Maar goed, ik ga gewoon door. Ik weet nu dat ik nog aan dat laatste stukje moet werken.\'


Tekst: Pim van Esschoten
Foto: Erik van Leeuwen