Lars Timmerman was gewoon té gretig
Het vuur brandt weer bij Lars Timmerman. Zijn seizoen zat vol teleurstellingen, het plezier was weg. Maar op de tribune in Ostrava kwam hij tot inkeer, in Oslo vond hij nieuwe inspiratie.
Lars Timmerman was in juli vol twijfel afgereisd naar Ostrava voor de EK voor neosenioren, zijn hoofddoel voor 2011. De 20-jarige speerwerper uit Hoogerheide kwam in de series tot slechts 70.86 meter en daarmee 29 centimeter te kort voor een plek in de finale. ‘Daarvoor train je niet het hele jaar...\'
Hoe anders was alles een jaar eerder geweest. Vierde op de WK voor junioren in Moncton, een maand later een verbluffend Nederlands juniorenrecord met 79.59 meter. Timmerman, inmiddels lid van het AA-Drink Talententeam, ging met de groep rond coach Peter en diens zonen Björn en Jeroen Blommerde naar Portugal, om te trainen bij de Cubaanse specialist Gustavo Ventura. In maart wierp Timmerman 74.86 meter tijdens de European Cup Winter Throwing in Sofia. De limiet voor Ostrava was binnen, alles wees op weer zo\'n mooi seizoen. Het leek een kwestie van weken, hooguit maanden, voor de speer voorbij de tachtig meter zou gaan. In werkelijkheid ging het steeds minder.
‘In Ostrava zat ik tijdens de finale op de tribune. Ik heb daar flink nagedacht en geleerd dat ik gewoon te kort kom. Ik heb alles op een rijtje gezet, daar. Wat was er dit seizoen allemaal gebeurd, wat ging er mis? Ik wilde gewoon te graag. En steeds weer lukte het dan niet. Ik begon het seizoen in Lisse met een worp van 75.43 meter. Verder dus dan in Sofia, maar ik was er niet tevreden mee. Ik was gretig op zoek naar meer. Té gretig. Het was niet leuk meer, alle vertrouwen was weg. Driekwart van de wedstrijden stond ik daar zonder enig plezier. En als álles in je leven dan om die speer draait...\'
In Ostrava op de tribune kwam hij tot inkeer. ‘En daarna is het ook weer beter gegaan. Ik heb op die EK toch weer iets van het goede gevoel opgedaan. Het plaatje voor mezelf was zoek geweest en daar, in Ostrava, is het op een of andere manier weer gaan kloppen.\' En zo werd hij kort na die EK op de NK in Amsterdam tweede achter Björn Blommerde met een afstand van 75.63 meter, zijn beste prestatie dit jaar. Even hoopte hij vervolgens nog op de WK in Daegu. ‘De limiet van 79.50 meter heeft er nooit echt ingezeten.\' Maar zittend voor de tv tijdens de finale, dacht hij toch: ‘Shit, daar had ik tussen moeten staan.\'
In de laatste weken van het ‘leerzame\' seizoen was de lol terug bij Timmerman. ‘Het was weer zo leuk op de baan, de speer vlóóg echt. Ik deed natuurlijk wat extra worpen en ja, dat heb ik geweten de volgende dag...\'
De nieuwe inspiratie deed hij op in Oslo. ‘Via een vriendin van Björn kwamen we terecht bij Paul André Solberg. Een oud-speerwerper die nog heeft getraind met Steve Backley, Andreas Thorkildsen en noem maar op. Hij heeft ons allerlei oefeningen gegeven voor de romp, zijn specialiteit. Hij is echt zó goed. De romp is ons zwakke punt. Bij ons komt de energie van het onderlijf in de aanloop onvoldoende naar het bovenlijf. Deze winter gaan we daarin investeren. Het hele programma ligt klaar, in oktober gaan we beginnen. Ik kan niet wachten.\'
En de stages in Portugal bij Ventura? ‘Dat blijft, als we het geld kunnen vinden. De Cubaan en de Noor zitten elkaar niet in de weg.\' En de wintertraining van trainer Peter Blommerde, met veel boomstammen gooien in het bos? Lars Timmerman: ‘Ook dat blijft. Jammer genoeg wel...\'
Tekst: Pim van Esschoten
Foto\'s: Erik van Leeuwen
