Lars Timmerman begrijpt het ook niet

Hij blijft na afloop lang zitten op de lege tribune van ‘de Kuip\', het Udense atletiekstadionnetje. Hij kijkt wat voor zich uit. De blik is leeg, het hoofd zit vol met vragen, onbegrip, twijfel, verbazing. Lars Timmerman is een maand afwezig geweest door een blessure aan de elleboog en wilde bij de Mondo Keien Meeting weer vlammen. Maar Timmerman komt niet verder dan 64.99 meter. Haalt hij in de training nog met een aanloop van drie passen, schampert hij.

Hij schudt het hoofd en zegt: ‘Bizar.\'

Vorige zomer werd hij vierde op de WK voor junioren in Canada, met een worp van 75.66 meter. Een maand later schoot hij in Breda uit zijn slof met een worp van 79.59 meter; een nationaal juniorenrecord en een derde plek op de ‘eeuwige\' ranglijst in Nederland. Seizoen 2011 opende hij prima, kwalificeerde zich met 74.86 meter voor de EK-23 in Ostrava en kwam in Lisse tot 75.43 meter.
‘Maar wat is er in die week tussen Lisse en Hoorn gebeurd? Ritme, timing; ineens was alles weg...\' Begin juni kreeg hij ook nog te maken met een kwetsuur aan de elleboog. Die tijd waarin hij de speer noodgedwongen moest laten liggen, gebruikte hij om te werken aan de aanloop die het hele seizoen al niet goed was. ‘Afgelopen week was het goed. Ook fysiek. Uit testjes bleek dat ik in alles veel beter ben dan vorig jaar. Ook de aanloop liep goed. Waarom vandaag dan niet? Ik weet het niet, ik weet het echt niet...\'



Tussen Uden en Ostrava zitten slechts twee weken. ‘Natuurlijk, ik maak me zorgen. Goed zorgen. Komende week moet ik met de coach (Peter Blommerde, red.) aan tafel. Hoe gaan we dit oplossen? Want het is natuurlijk altijd op te lossen. We gaan maar verder waar we vorige week zijn gebleven... Ik had zo gehoopt hier goed te zijn. Ik had er zin in, vertrouwen. Ik dacht: we gaan lol maken vandaag. Lekker werpen, niet aan afstanden denken.\'

Speerwerpers kunnen eindeloos praten over De Aanloop. Die laatste meters en de zijwaartse passen in combinatie met de juiste ‘stand\' van de arm, het versnellen en afremmen in één beweging. ‘Het is een puur gevoelsnummer. Als dat er dan niet is... Maar ja, in de training was het er wel. Dan moet het hier toch ook lukken?\' Vooral dat verbaast Lars Timmerman zo. In Ostrava, zo schat hij in, heeft hij een worp van 76 meter nodig om zich onder de beste twaalf voor de finale te scharen. Daarvan is hij nu ver verwijderd en de tijd dringt.
‘Ostrava laten schieten, dat is wel even door mijn hoofd geschoten. Maar ja, mijn ouders hebben al een hotel daar geboekt. En een toernooi is een toernooi. Je begint daar allemaal op nul.\'

Fysiek is alles in orde, zegt hij. Ook de elleboog. ‘Die zal na vandaag wel een reactie geven en moeten worden behandeld, maar het is geen belemmering. Ook al is het honderd procent, het is niet het probleem. Het pieken op het juiste moment lukt ook wel. Dat is met de schema\'s van Peter altijd gelukt. Het probleem is de techniek, die timing in de aanloop. Het draait allemaal om het juiste gevoel.\'
Dan schiet hem te binnen hoe het vorig jaar was. Ook toen sukkelde hij wekenlang, ook toen was de aanloop het probleem. ‘Op woensdag vlogen we naar Canada voor de WK. Op dinsdag hadden we het ineens opgelost.\'


Tekst: Pim van Esschoten
Foto: Erik van Leeuwen