Kamloops dag 6: de laatste vijf medailles

Zaterdag was de laatste dag van de wereldindoorkampioenschappen voor masters. Er werd wederom een handvol medailles veroverd: eenmaal goud, tweemaal zilver en tweemaal brons. In de medaillestand per land staat onze ploeg op een negende plaats met in totaal 23 medailles – zie onder voor een compleet overzicht van de Nederlandse medaillisten.

Goud en zilver voor Riet Jonkers

De winnares van de mastersbeker over het jaar 2009 had een pittig programma, met een 400m en een kleine twee uur later de 1500m V65. Op de 400m waren er slechts drie deelneemsters, maar het was een mooi, sterk veld. Riet liep met een tijd van 74,68 naar het zilver. De 1500 werd gelopen samen met de V60, maar dat weerhield Riet er niet van om de gezamenlijke race te winnen in een tijd van 6.22,34. Dat is zeer ruim onder de limiet die er staat voor het vacante record op deze afstand, maar Riet heeft zelf op 10 januari in Düsseldorf 6.18,01 gelopen, een tijd die de recordcommissie nog moet keuren.

Zilver, brons en een NR op de 400m

Richard Janssens (M40) en Jelle van der Schaaf (M65) kregen in hun finales op de 400m beiden te maken met een spannende strijd om zilver en brons. Richard trok daarbij aan het langste eind en won zilver met een tijd van 52,37, maar Jelle moest in zijn race een ander vlak voor zich dulden. Jelle liep 62,30 en dat is aanzienlijk sneller dan zijn Nederlands record uit de series van een dag eerder – daar zijn finales natuurlijk ook voor. Bij het Nederlands kampioenschap was Jelle door de technisch gedelegeerden afgewezen omdat hij geen recente tijden kon overleggen, maar Jelles prestaties in Kamloops laten zien dat hij weer helemaal terug is.

Brons voor de ploegleider

René Hondelink heeft vergaderd, zorgde ervoor dat alle recordverbeteringen in goede orde bij de recordcommissie komen, maar heeft ook zelf meegedaan. Bij het hoogspringen M60 leverde dat een bronzen medaille op met een sprong over 1,40m.

Bij het hoog- en hinkstapspringen M55 was Dirk-Jan Giskes actief zonder daarbij veel in de melk te brokkelen te hebben. De vijfde stek bij het hinkstapspringen was wel zijn beste resultaat van het toernooi, hij sprong een afstand van 9,44m. Dirk-Jan is zo\'n atleet die er een hele tijd uit is geweest maar bij wie het opnieuw gaat kriebelen. Vorig jaar heeft hij de sport weer opgepakt en nu laat hij in Canada zien dat niet alleen het winnen belangrijk is, maar ook het deelnemen.

Resumerend…

Tienmaal goud: Ingrid van Dijk (V45 kogel, discus, hamer, gewicht), Riet Jonkers (V65 800m, 1500m, 3000m snelwandelen), Tilly Jacobs (V50 60m), Annelies Steekelenburg (V60 hoog) en Gerard Sluiter (M35 discus)

Negen zilver: Stein Kuiper (M40 hoog, kogel, discus), Yvette Bot-Vleerlaag (V35 hamer en gewicht), Tilly Jacobs (V50 ver), Riet Jonkers (V65 400m), Annelies Steekelenburg (V60 hinkstap) en Richard Janssens (M40 400m)

Viermaal brons: Jelle van der Schaaf (M65 200m en 400m), Richard Bot (M40 hamer) en René Hondelink (M60 hoog)

Wie de medaillestand per land bekijkt ziet dat bij zo\'n masterskampioenschap een afgrijselijk aantal medailles wordt uitgereikt, namelijk meer dan 1200. Je gaat je afvragen of er nog iemand zonder medaille huiswaarts reist, of het niet gaat lijken op een pupillenwedstrijd waarbij iedereen een aandenken krijgt. Maar het antwoord is: velen gaan zonder stukje blik naar huis, ondermeer doordat anderen meer dan een handvol eremetaal bemachtigen. Je moet ook bedenken dat het feitelijk niet één maar een groot aantal kampioenschappen is, er waren namelijk 24 leeftijdsklassen aanwezig.

De oudste Nederlandse deelnemers (V66 en M65) waren jonkies vergeleken bij de oudste deelnemers uit de klassen M90 en V90. Er waren ditmaal geen centenarians op de baan, maar in de klasse M90 waren vijf atleten actief, waarvan de oudste 92 jaar oud was, terwijl bij de vrouwen de enige deelneemster bij de V90 deze week haar 91e verjaardag vierde. Ze heet Olga Kotelko, ze deed aan negen onderdelen mee en legde al doende beslag op negen gouden plakken. Omdat ze vaak de eerste is die op die leeftijd de atletiekbaan betreedt, zijn haar prestaties vaak ook wereldrecords. Steevast krijgen zulke zeer oude atleten veel aandacht van de pers – hoe ouder, hoe schattiger.

Om dat in perspectief te zetten: het citius, altius, fortius (sneller, hoger, sterker) van de Olympische atleten mag bij de masters overgaan in older, slower, lower (T-shirts met die tekst zijn inderdaad te koop), maar bij alle records geldt dat het eerst nog maar gedaan moet worden. Laatst werd op een sprintafstand een recordtijd gehalveerd, zoiets kan alleen bij de hoogste leeftijdklassen en dat geeft dan tegelijk aan dat het oude record zeer zwak stond én dat het nieuwe record fris licht werpt op de mogelijkheden van een oud atletenlijf. Op die leeftijd zijn velen al afgehaakt als gevolg van een niet erg gezonde leefstijl, wegens ernstige blessures, wegens wilszwakte tussen de oren of domweg omdat ze toegetreden zijn tot de eeuwige atletiekvereniging. Voor iemand die vanachter de geraniums kritiek heeft op de steeds lagere hoogtes die een vrouw als Olga weet te springen, zit er maar één ding op: doe mee en laat maar zien hoeveel beter het kan.

Alle uitslagen zijn hier te vinden.

Tekst: Weia Reinboud