Kamloops dag 3: zes medailles

De derde wedstrijddag in Canada was voor de Nederlandse masters tot nu toe de medaillerijkste dag, er werd namelijk driemaal goud gewonnen, tweemaal zilver en eenmaal brons. Op de site van de organisatie wordt de medaillestand per land bijgehouden en Nederland neemt daar nu de negende positie in. Overigens kon deze medaillestand op hoongelach rekenen van een Amerikaanse commentator, enerzijds doordat er zoveel Noord-Amerikanen meedoen dat de top van de stand vantevoren al bijna bekend was, anderzijds doordat zeker in de eerste decennia van de veteranenatletiek ieder vleugje nationalisme als wezensvreemd aan de aard van de sport werd ervaren.

Driemaal goud

Riet Jonkers (V65) behaalde tweemaal een eerste plaats. Ze deed een opmerkelijke dubbel, ze won namelijk eerst goud op de 3000m snelwandelen (19.49,59) en later ook goud op de 800m (2.58,59). De voorsprong op de 800m was enorm, ongeveer tweederde van een rondje. De derde gouden plak was voor Ingrid van Dijk bij het kogelstoten V45. Zij stootte 10,22m.

Tweemaal zilver

De twee zilveren medailles gingen naar Tilly Jacobs bij het verspringen V50 en Stein Kuiper bij het kogelstoten M40. Beiden bleven iets van hun eigen Nederlandse records verwijderd. Stein lag even aan de leiding en stootte uiteindelijk 15,18m. Tilly keek direct tegen een forse achterstand aan vanwege de Australische Marie Kay, die eerder in de week een superieur vijfkamprecord had neergezet. Tilly sprong 4,68m, terwijl collega Anja Akkerman met 4,08m op de zesde plaats bleef steken. (Anja kon in de series van de 200m geen finaleplaats veilig stellen.)

Stein Kuiper met het zilver (foto René Hondelink)

Brons en een NR

Jelle van der Schaaf werde derde in de finale van de 200m M65. Hij liep een tijd van 28,19s en was daarmee iets sneller dan zijn eigen record uit de series (28,34).

Rubber en ruimte

Gerard Sluiter kwam bij het kogelstoten M35 met 14,08m op de ondankbare vierde plaats terecht. Hij, en Stein Kuiper trouwens ook, had wat moeite met de rubberkogels waarmee gestoten moet worden. Rubberkogels zijn iets groter en geven enigszins mee en dat moet je gewend zijn. Het is ook in andere opzichten bij de technische onderdelen soms wat behelpen. De hal is een multifunctionele hal en de vloer is niet bestand tegen zware stalen kogels. Er zijn te weinig beschermende matten om toch met staal te kunnen stoten en vooralsnog is besloten dat alleen bij kogels van 5 kilo of minder staal toegestaan is. Bij de springonderdelen is er weer een ander probleem. De springonderdelen worden aan de randen van de zaal verwerkt en de hoogspringers moeten vaak hun aanloop aanpassen aan de beschikbare ruimte. Wanneer er geen kogelstoten wordt verwerkt, wordt de hoogspringinstallatie naar het middenterrein verhuisd, waar alle springers hun echte aanloop kunnen benutten.

De uitslagen zijn hier te vinden, in de linkerkolom staan alle veldlijsten, de newspaper style geeft een opsomming per dag.

Tekst: Weia Reinboud