Het raadseltje van Jamile Samuel
Een week later ploft ze vrolijk lachend in de luie bank in het clubhuis van Phanos in het Olympisch Stadion. Het is een andere Jamile Samuel als de bedroefde sprintster tijdens de AA-Drink NK Indoor. Want in Apeldoorn vloeiden na afloop de traantjes nog. Niet vanwege de tweede plek achter de Dafne Schippers, die met een verbluffende 7,19 seconden zichzelf opnieuw verbeterde op de 60 meter. Wel vanwege haar eigen, teleurstellende 7,35 seconden.
‘Het is nog steeds die start,\' zegt ze. ‘In de training lukt het wel, in de wedstrijden niet. De hele club had op de NK goed gepresteerd. Ik wilde ook zo graag, maar het lukte niet. Vooraf, op de inloopbaan, ging het die start nog goed. Maar in de finale zelf weer niet...\'
Jamile Samuel in actie tijdens de AA-Drink NK Indoor eind februari 2012
Al is ze nog altijd pas 19 jaar, de kleine Amsterdamse is toch al een atlete met de nodige ervaring op jeugdtoernooien en stond ook op de ‘grote\' WK in Deagu van vorig jaar. ‘Ik had ook geen last van druk ofzo. Het is iets onbewust, het is eigenlijk een raadseltje. Ik train de starts nu dagelijks, in de aanloop naar de WK in Istanbul. Het moet vanzelf gaan, een automatisme, zodat ik er niet meer over hoef na te denken.\'
In januari kwalificeerde Samuel zich voor de WK in Luxemburg met een nieuw persoonlijk record van 7,29 seconden, liefst 0,08 sneller dan haar oude toptijd uit 2010. Hoe haar start toen was? Het antwoord komt van haar trainer Oscar Terol, die net op dat moment langs komt: ‘Ze heeft nog nooit een goede start gehad. Doet ze dat wel, loopt ze 7,20...\'
Samuel weet dat de oorzaak van haar raadseltje ligt bij de blessure die ze in 2009 opliep. ‘Stressfractuur in mijn voet. Ik durfde niet meer. De tweede pas, die klap, deed daarna veel pijn. Ik heb zelf niet het idee nu nog bang te zijn, maar in mijn onderbewustzijn zit dat er misschien nog. Mijn reactie in de blokken is goed, maar ik kom daarna te snel omhoog. De tweede stap is te klein. Ik moet bijna vanuit een slow motion verder, het houdt alles tegen.\'
Jamile Samuel Nederlands kampioene 2011 op de 200 meter, links Marit Dopheide, rechts Anouk Hagen
Het rotgevoel van Apeldoorn verdween in de loop van maandag, de dag erna. ‘Beetje praten met mijn ouders en met m\'n vriend. Dat helpt bij mij wel, praten over zaken die me dwars zitten. Je moet verder, je moet je er overheen zetten.\'
Sprintjes trekken doet Jamile Samuel haar hele leven al. Vroeger al, als ze op straat speelde met haar broer. ‘Ik deed alles wat m\'n broer deed. Hij ging op atletiek, ik dus ook.\' Had Tjendo Samuel (tweede op de 60 meter horden tijdens de NK Indoor) destijds dus voor korfbal gekozen, ‘dan had ik dat waarschijnlijk nu ook gedaan\'. Maar het werd atletiek, de meerkamp. ‘Tot ik dus die stressfractuur kreeg. Daarna heb ik me op de sprint gericht. Ik mis de meerkamp nu niet meer, de horden wel. Maar ook dat kon niet meer door die blessure. We hebben voor dit seizoen zelfs even gedacht om horden erbij te doen. Het zou teveel zijn geworden. De 100 en 200 meter, de estafette en dan ook nog horden. Het kan altijd nog, als het met sprinten niks wordt.\'
Het is nu niet aan de orde. Want ondanks het startprobleem gaat het crescendo met de sprintster Samuel. ‘Het is ook heel leuk. Dat je die snelheid kunt produceren. Vooral op de 200 meter, dan is het net of je uit die bocht wordt weggeschoten.\' Het is haar favoriete afstand. ‘Omdat je nog iets kunt corrigeren. Ik heb meestal een goede versnelling in de race, vooral als er iemand voor me zit. Daarom start ook het liefst in de eerste banen, niet de buitenbanen. Dat hazen achter anderen aan, dat is heel leuk.\'
Jamile is Talent van het jaar 2011 (v.l.n.r. Dafne Schippers, Marije Smits en Eelco Sintnicolaas)
In Istanbul verschijnt Nederland met slechts vier deelnemers, met twee 19-jarigen is op de 60 meter echter sprake van een weelde. Samuel en Schippers vormden met Anouk Hagen en Kadene Vassell (beiden ook opgenomen in het AA-Drink Talententeam) de estafetteploeg, die op de WK in Deagu vorig jaar met 43,44 seconden het aloude nationaal record uit 1968 evenaarde.
Voor 2012 wordt wat verwacht van de ploeg. Helsinki, Londen. ‘We zijn genomineerd voor de Olympische Spelen, we moeten ons dus nog een keer bewijzen. Het zou mooi zijn om daar nóg harder te gaan. Ik wil er ook alles op zetten, maar we zijn een jong team.\' Rustig aan dus, wil ze maar zeggen, met al die verwachtingen. Dat geldt ook voor de persoonlijke ambities van Samuel. ‘Wat moet ik lopen op de 200 meter? 22,81 seconden? Ik weet het eerlijk gezegd niet.\'
Die bikkelharde, Olympische limiet ligt op 22,70 seconden. Royaal onder haar 23,21 seconden dus, die dateert van de WJK in Moncton 2010, waarmee ze brons oogstte. ‘Ik zou al blij zijn als ik in de buurt kom. Mijn doel voor 2012 is om me verder te ontwikkelen, stap voor stap. Natuurlijk zitten de Olympische Spelen wel in mijn gedachte, maar ik ben nog jong.\'
Voorlopig heeft ze haar handen vol aan het nieuwe leven als topsporter. Met de nominatie van de estafetteploeg op zak, heeft Samuel nu de A-status. ‘Allerlei verplichtingen, whereabouts invullen. Dat is soms lastig. Je moet er aan wennen, het moet een gewoonte worden en dat is het nu nog niet. Je bent niet zo vrij meer. Ik heb geen iPhone, dus ook die speciale app niet. Ik doe het op de computer, heb mijn laptop altijd bij me. Mijn moeder helpt me daarbij. Zonder haar was het echt heel moeilijk geweest voor me. Ze brengt ons altijd naar de wedstrijden. Mijn broer, ik, maar ook mijn zusje nog. Chante werd tweede bij de NK meerkamp voor junioren.\'
Bij het leven van topsporter hoort zeker ook, dat ze streng moet zijn. Voor haar zelf en soms voor haar omgeving. Op school bijvoorbeeld, waar leraren af en toe weinig begrip voor haar hebben. ‘Dan moet ik zeggen dat ik op een bepaalde tijd echt weg moet voor een training. Dat ik niet kan sjoemelen. Ik heb geleerd daarin hard te zijn.\'
Istanbul wordt haar individuele debuut op een WK tussen de senioren. Ze wil een nieuw verbetering van haar persoonlijke toptijd. ‘Dat zit er in. En dan niet een verbetering met 0,01 van een seconden. Nee, een écht nieuw pr.\' Hangt van haar start af, weet ze. Eén zekerheid heeft ze: ‘Ik ben op grote toernooien altijd goed.\'
Tekst: Pim van Esschoten
Foto\'s: Erik van Leeuwen
