Grete Koens: 'Hakuna Matata, ofwel maak je niet druk'

Geplaatst op Zaterdag, 6 januari 2018

Zaterdag 30 december is een groep MiLa atleten vertrokken op trainingsstage naar het zonnige Kenia. Grete Koens, bondscoach MiLa, beschrijft de ervaringen tot nu toe: Hakuna Matata, ofwel maak je niet druk!

Ja we zijn overduidelijk in Kenia……nog maar nauwelijks de luchthaven van Eldoret verlaten of ons busje wordt al ingehaald door een brommer met daarop 2 schapen. Overigens blijk je nog veel meer te kunnen vervoeren op zo’n vehikel. Ook complete families en bankstellen weten ons op 2 wielen te passeren. De frivole rijstijl van de lokale bevolking, een aflevering “wegmisbruikers” heeft aan 1 ritje hier al voldoende beeldmateriaal, springt onmiddellijk in het oog. Onze chauffeur, heel stereotiep een bescheiden 1.01-loper op de halve marathon, loodst ons echter vakkundig over de meest heftige kruising in Eldoret. Ik heb nog nooit auto’s uit zoveel verschillende windrichtingen allemaal tegelijk op me af zien komen. En zo hobbelen we via tientallen verkeersdrempels vrolijk door naar Iten, het kamp van Lornah.

In het kamp van Lornah heerst een oase van rust. Je waant je even “out of Africa” en eerder in een Caribbean resort. Het eerste wat we zien is een indrukwekkend zwembad, omringd door bananenbomen. Maar dat dit allesbehalve voor de betere “beachlook” is horen we ’s avonds van Lornah zelf. Lornah heeft het hele kamp ingericht naar haar eigen sportbehoefte. Allereerst goede slaapaccommodatie. Lornah sliep zelf tijdens haar carrière zeker 14 uur per dag. Daarnaast gezonde voeding, we komen hier niks te kort met de 5 eetmomenten per dag. Verder is er een gym die voldoet aan de Westerse standaard en ook nog een sauna herbergt. En het zwembad? Dat ligt er omdat Lornah ook altijd nog even een aquajog sessie op een dag wist in te plannen. En kijk je goed dan zie je inderdaad een aantal van die vreselijke (ja ik heb een complex) banden aan de rand van het bad liggen. Voor de belangrijkste activiteit in het leven van een atleet hoefde Lornah niks aan te leggen. Dirtroads waarop naar hartelust gedraafd kan worden zijn er in overvloed. Al is daar wel heel decadent opeens ook een heuse tartan atletiekbaan bij gekomen. Dat zijn we tegenwoordig zelfs op Papendal niet meer gewend.

Inmiddels zijn we al een aantal dagen hier in de ijle lucht. De eerste week staat met name in het teken van acclimatiseren. Dus hele spetterende trainingen zijn er nog niet te vermelden. Het gezelschap Nederlanders maakt momenteel met name indruk door hun enorme melkflessen. Het lopen heeft nog veel weg van tempo slak. Maar dat gaat allemaal goed komen in de komende weken. Om het lijf toch nog enigszins op spanning te zetten doen we wel korte versnellingsloopjes cq sprintjes. En daarnaast maken de atleten ook een paar maal per week de gym onveilig met hun atletische skills. En wat doen ze voor de rest? Vooral veel rusten, spelletjes spelen, lezen en studeren. Het Keniaanse WiFi-netwerk (of vooral de spontane afwezigheid daarvan) zorgt er voor dat we weer terugvallen op jaren 80-activiteiten. Wel zo lekker, je maakt je niet zo snel druk.