Genomineerd: Marlou van Rhijn en Kenny van Weeghel
Op dinsdagavond 17 december wordt tijdens het Sportgala door de topsporters de keuze gemaakt tussen de drie genomineerden voor de titel Gehandicapte sporter van het Jaar 2013. Naast zwemster Lisette Teunissen zijn maar liefst twee atleten genomineerd, Marlou van Rhijn én Kenny van Weeghel. Reden om hen vrijdagochtend vlak voor hun training op Papendal op te zoeken. Beiden hebben namelijk interessante vragen voor de ander.
Marlou: In 2004 behaalde je op de Paralympics in Athene al goud, zilver en brons, en negen jaar later sta je nog steeds aan de top. Hoe hou je dat vol?
Kenny: “Ik maak sinds 1998 deel uit van de topselectie, in Sydney 2000 waren mijn eerste Spelen. Na iedere Paralympics heb ik goed geëvalueerd of ik door zou gaan of niet. Dat deed ik na het succes in Athene, maar ook na mijn mindere jaar 2008 én na Londen. Na iedere Paralympische cyclus ben ik tot de conclusie gekomen dat er nieuwe uitdagingen waren om door te gaan. Dat is een eerste vereiste. Ik bedoel dan uitdagingen zoals mijzelf verder te kunnen verbeteren. Waarom zou ik stoppen? Ik oefen een geweldig beroep uit, en heb dan ook geen moment spijt gehad van mijn keuzes.”
Kenny: “Wat is er allemaal met je gebeurd sinds de Spelen in Londen?”
Marlou: “Londen was een gekkenhuis. Bizar voor iemand die vooraf niemand kende om dan opeens iemand te worden die zo in de schijnwerpers staat. Na de Spelen kreeg ik enorm veel uitnodigingen, waardoor ik heel erg kon blijven hangen in die successen. Tegelijkertijd keek ik al naar 2013, met nieuwe uitdagingen zoals de 400 meter en de WK in Lyon. Het voelde heel dubbel. Ik trainde heel hard met de blik op 2013 en tegelijkertijd beleefde ik steeds opnieuw het succes van 2012. Managementbureau Triple Double doet tegenwoordig gelukkig mijn management, waardoor ik mij bijtijds kon gaan focussen op de WK. Ik vind nee zeggen op verzoeken namelijk heel erg moeilijk, en dat zou ten koste gaan van mijn trainingen. Ik kon dus weer rustig aan de gang gaan.”
Marlou: “Denk je wel eens na over de carrière ná je sport?”
Kenny: “Na Rio ben ik 35-36 jaar. Ik werk nu voor 50% bij de politie (opleiding) en voor 50% doe ik mijn sport. Ik krijg van de politie alle faciliteiten die ik nodig heb en ben hen daar dankbaar voor. Net als bij de vorige Spelen ga ik ook na Rio weer evalueren en dan mijn plan trekken.”
Kenny: Hoe zie jij jezelf na je sportieve loopbaan?”
Marlou: “Ik ben al een aantal jaar in mijn laatste jaar commerciële economie aan de Johan Cruijff University. Nu, in mijn atletiekcarrière ben ik bezig op maatschappelijk vlak met een project om het voor gehandicapte kinderen makkelijker te maken aan blades te komen. Zulke projecten spreken mij nu al enorm aan.”
Marlou: Hoe wil jij je inzetten om gehandicapte talenten te stimuleren atletiek te doen?
Kenny: Ik ben altijd aanwezig op talentdagen en help hen waar het kan. Ik vertel hen dan hoe ik van klein jongetje geworden ben tot wie ik nu ben. Ik wil gewoon dat kinderen gaan bewegen. Het behalen van een medaille hoeft daarbij geen doel te zijn.”
Kenny: Hoe wil jij gehandicapte kinderen inspireren?
Marlou: “Ik vind het goed dat heel veel ontwetendheid uit de wereld wordt geholpen. Ik wil ouders laten zien dat je zonder benen kan rennen of wheelen. Dat wil ik zichtbaar maken.”
Marlou: “Wat verwacht jij van het Sportgala?”
Kenny: “Ik had mijn nominatie vooraf niet verwacht. Marlou was voor mij favoriet, dacht dat er maar één per bond kon worden genomineerd. Dit is een unieke situatie: twee van één bond! “
Kenny: Hoe kijk jij tegen het Sportgala aan?
Marlou: “Ik vind het wel weer heel spannend. Deze nominatie voelt als een kers op de taart, na het winnen van de Gouden Spike in Leiden en de twee WK-titels, waar ik echt hard voor heb gestreden. Dit jaar is al zo geslaagd.”
Tekst en foto: Eric Roeske
