EK para terugblik: de droom van Gert-Jan Schep

Geplaatst op Donderdag, 30 augustus 2018

Een week voor zijn race was hij al in Berlijn. ‘Eenmaal daar kon ik niet wachten tot ik van start mocht. Ik had wel meteen bij aankomst willen racen, ik was er klaar voor en had er super veel zin in.’ Gert-Jan Schep maakte in Berlijn zijn droom waar: meedoen aan het EK en een medaille winnen. ‘Onbeschrijflijk mooi dat ik dit mag meemaken.’ Het enthousiasme en de blijdschap spat er nog steeds vanaf.

Gert-Jan (31) is onderdeel van het Talententeam op Papendal. Daarnaast werkt de ambitieuze sportman ook nog 20 uur per week als online redacteur voor de Rijksoverheid. Op Papendal traint hij één keer per week, verder is hij 4 dagen te vinden op de baan van Rotterdam Atletiek. ‘Ik geniet altijd van elke training. Vanaf het moment dat ik hoorde over mijn EK-kwalificatie ging het dak er af! En dat ik er dan ook nog een medaille win, het is echt een droom die uitkomt.’

‘Blessureleed van acht jaar kwam als een film voorbij’

Ongelofelijke doorzetter

Gert-Jan is voormalig Paralympisch zwemmer, in 2007 moest hij die carrière door een zware schouderblessure, een afgescheurde bicepspees en een blessure aan beide benen, stoppen. Er volgden acht jaren waarin hij helemaal niet kon sporten, als gevolg van zijn blessures, handicap en bijwerkingen die flink verergerden. Alle pogingen om sterker te worden, hadden een averechts effect. Tot 2015: Gert-Jan kreeg weer meer kracht in zijn benen en pakte de draad snel op. Hij deed hij mee aan een talentendag in Doorn. Daar werd hij gescout en startte vanaf 2016 serieus met atletiek. Nog geen 2,5 jaar later krijgt hij de zilveren medaille op het EK omgehangen. Gert-Jan: ‘Tijdens de ceremonie kwam al het blessureleed van de afgelopen acht jaar als een film voorbij. Ik heb jarenlang gewerkt om te kunnen wat ik nu kan. Dat moment was onbeschrijflijk mooi voor mij.’

De droomrace

In de finale van de 400 meter op vrijdagavond 24 augustus is het na een week verheugen en wachten op, dan eindelijk de beurt aan Gert-Jan. Hij loopt met zijn tijd van 58.81 sec. niet alleen een PB en NR, maar verovert hiermee ook de zilveren medaille. ‘Ik had er vooraf enorm veel zin in, last van zenuwen had ik niet. Ik keek er gewoon enorm naar uit, het leek me zo gaaf om daar te staan. Ik wilde zo hard mogelijk mijn rondje lopen en dat is gelukt. Ik bleef zelfs onder de magische grens van een minuut. Tijdens de race voelde ik me goed. Daarna kon ik helemaal niks meer, maar dat maakt allemaal niet uit,’ lacht Gert-Jan optimistisch.

Medaille op nachtkastje

‘Als zwemmer deed ik twee keer mee aan het WK en ik was bij de Paralympische Spelen. Maar het was me nooit gelukt om tijdens een eindtoernooi op het podium te komen. Maar mijn droom heb ik altijd gehouden. En dat het dan lukt, dat deze wens alsnog uitkomt. Fantastisch! Direct na de finish was ik zo intens blij. Het poseren met de vlag, de medaille ceremonie, allemaal hoogtepunten. Toen ik ’s avonds in het hotel in mijn bed lag, bleven de beelden maar komen. De medaille lag naast me, toen drong het langzaam pas echt tot me door. Ik heb vervolgens ook tot na 3 uur ’s nachts wakker gelegen.’

‘Geraakt door mijn blijdschap’

Dankbaar en genieten

‘Ik ben zo dankbaar dat ik zo kan hardlopen, ik geniet van alles met volle teugen. Ook van elke training, en dat het dan zo uitpakt. Bijzonder is ook dat iedereen het me gunt, ik heb ongelofelijk veel reacties en felicitaties uit alle hoeken gekregen. Zo kwam er na afloop van mijn huldiging een fotograaf naar me toe: die wilde delen dat hij geraakt was en werd meegenomen in mijn blijdschap. Dat is toch gaaf om te horen?’

Belang van rust

Inmiddels is Gert-Jan al weer volop aan het trainen. ‘Ik ga zeker ook vakantie vieren, binnenkort plannen we mijn zomerstop. Maar nu nog even lekker doortrainen. Ik wil ontzettend graag naar Tokyo en het WK in Dubai volgend jaar. Ik vind het moeilijk om te wachten en rust te nemen hoor. Dat is wel iets dat ik in Berlijn geleerd heb: het belang van rust, het betaalt zich uit. Ook als ik een week vooraf alleen maar op bed zou moeten liggen om vervolgens te kunnen presteren, dan zal ik dat doen.’