Eelco Sintnicolaas is nog niet zo’n bekende Nederlander

Dat is nou jammer. Dan laat Joost Prinsen in zijn quiz \"Met het mes op tafel\" beelden zien van Eelco Sintnicolaas tijdens de EK in Barcelona. Maar dan herkent geen van de kandidaten de winnaar van het zilveren medaille op de meerkamp. Een bekende Nederlander is hij nog niet, maar hij is zelf de laatste die erom treurt.

Eelco Sintnicolaas leverde afgelopen zomer een fraaie prestatie door met een persoonlijk record van 8436 punten tweede te worden bij de EK. Hij leverde hem onder meer de titel \"Atleet van het jaar\" op. Begin maart zal hij deelnemen aan de EK indoor in Parijs. En hij is op enkele losse onderdelen te zien bij de NK in Apeldoorn op 12 en 13 februari. Daar komt hij onder meer uit op zijn beste onderdeel: het polshoogspringen. Een internationale meerkamp in Tallinn moest hij wegens een griepaanval helaas afzeggen.

Maar Sintnicolaas ‘kan nog zonder herkend te worden over straat\', zegt hij met enige zelfspot. Dat Studio Sport hem in september volgde bij de internationale meerkamp in Talence en een lange reportage over hem maakte ‘gaf wel een heel goed gevoel. Ik vond het zelf leuk om eraan mee te werken en het is heel goed voor de sport. Veel mensen denken bij meerkamp nog allereerst aan turnen.\'
Maar die publiciteit en de bekendheid zijn nooit een doel geweest van de nu 23-jarige atleet. ‘Het hoort er gewoon een beetje bij\', zegt hij. Hij geniet er vooral van omdat iedere huldiging een bevestiging is van zijn talent en van de progressie die hij maakt. ‘En ik merk dat jonge atleetjes van AV\'34 nu naar mij kijken, zoals ik vroeger naar mijn helden als Jack Rosendaal opkeek. Ook dat is goed voor de atletiek.\'
Sintnicolaas heeft een fraaie website en een bescheiden fanclub met veertig leden. Hij houdt zijn fans ook per Twitter op de hoogte van zijn activiteiten. ‘Sinds Barcelona zag je het aantal volgers per dag oplopen. Ik heb er nu ruim 400. Maar ik twitter niet alles, hoor. Wat ik vanavond ga koken zul je niet zo snel lezen, maar wel wat er op het trainingsprogramma staat.\' Gekke foto\'s van die training mag hij ook graag plaatsen. ‘Dat levert dan weer prachtige reacties op.\'
Veel tijd voor meer is er eigenlijk niet. Enigszins beschaamd laat hij tussen neus en lippen weten dat de studie commerciële economie aan Randstad Topsport Academie in Deventer de laatste tijd wel wat erg weinig aandacht heeft gekregen. ‘Ik ben nu 4,5 jaar bezig en moet nu toch echt de laatste opdrachten aanpakken\', zo verzucht hij.

De meerkamper sloot het zomerseizoen af met een vierde plaats op de internationale ranglijst en maakte met zijn p.r. een sprong van 300 punten. Maar ook daarbij past enige relativering, zegt hij zelf. ‘Mijn vorige p.r. stamde van de EK-onder-23 in Kaunas in 2009, waar ik dan wel goud won, maar een slechte eerste dag draaide. Eigenlijk zat ik toen al op een wat hoger niveau. En Barcelona was een wedstrijd waar alles klopte: ik was in topvorm, het weer was prima, de tegenstand ook.\'
Maar de vierde man op de wereldranglijst moest, ondanks de zilveren plak om zijn nek, na de zomer wel zijn auto inleveren. Z\'n lokale sponsors besloten het partnerschap te beëindigen. ‘Ik kreeg te horen dat ik na mijn succes wel andere sponsoren zou kunnen vinden, naast mijn hoofdsponsor Adidas en de steun van Stichting Apeldoorn Atletiekstad. Maar dat blijkt niet mee te vallen. Ik woon momenteel nog bij mijn ouders in Vaassen en wil graag naar Apeldoorn verhuizen. Maar ik zal toch moeten kiezen tussen een auto en een hypotheek.\'
Voorlopig helpt hij vooral anderen om te verhuizen. Sintnicolaas kreeg na de zomer nieuwe trainingsmaatjes. Laurien Hoos en haar Frans vriend Rudy Bourguignon sloten zich aan bij coach Vince de Lange. Zij hebben al wel een woning in de buurt van de atletiekbaan van AV\'34 en huurden Eelco in om de laminaatvloer te leggen.

Het kleine groepje atleten traint vrijwel dagelijks met elkaar. In deze periode is dat meestal in Omnisport. Maar op vrijdag staat regelmatig een training in Sittard gepland, waar Georges Friant het polshoogspringen begeleidt en de Belg Wim Vandeven als specialist op het hoogspringen trainingen verzorgt.
Met hem en zijn pupil Hans van Alphen was de groep rond de jaarwisseling vier weken in het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch. ‘Het belangrijkste van een trainingsstage in de warmte is, dat je alle tijd hebt. Je hoeft er niets anders te doen dan te trainen en tijdens je programma hoef je niet bang te zijn dat je te koud wordt. Daardoor kun je veel pauzes nemen en alles nét wat intensiever doen.\'
Sittard is ook de trainingslocatie waar vriendin Denise Groot woont en traint. ‘Ver van Apeldoorn? Ach, als je net uit Zuid-Afrika komt lijkt het opeens niet meer zo ver\', zegt hij lachend. ‘Maar ik heb hier de optimale omstandigheden en zij traint daar bij Rens Blom, dus voorlopig zal dit wel zo blijven.\'

De twee meerkampen die Sintnicolaas deze winter wil doen zijn bedoeld om het wedstrijdritme vast te houden. ‘De zevenkamp is niet zo ontzettend zwaar, daar kun je er wel twee van doen binnen anderhalve maand\', legt hij uit.
Al blijft voorzichtigheid geboden. Sintnicolaas heeft al zo zijn ervaringen met ziekte en blessures. Het zomerseizoen van 2008 ging vrijwel verloren door een langdurige keelontsteking. Bij de laatste EK indoor, in 2009 in Turijn, scheurde hij een hamstring. In de daarop volgende zomer werd hij kampioen bij de EK voor neo-senioren, maar moest hij bij de daarop volgende WK in Berlijn de strijd staken door een opspelende enkelblessure.
‘Het hoort bij de meerkamp\', zegt hij laconiek. ‘Je moet ervoor zorgen dat je de oorzaken te weten komt en zorgen voor een betere belastbaarheid. Daar zijn Vince en ik nu hard mee bezig. En gezien het feit dat ik afgelopen zomer drie goede meerkampen heb kunnen afwerken, lijkt het wel goed te gaan.\'

Tekst: Cors van den Brink, fotografie: Erik van Leeuwen.

Klik hier voor de website van Eelco Sintnicolaas.

klik hier voor de uitgebreide reportage van Studio Sport over zijn wedstrijd in Talence.