DPT-teammanager Ursula Kröder wil het Wilhelmus horen

Ursula Kröder is sinds 1 april teammanager van het Dutch Parathletics Team. In die functie moet de 54-jarige IJsselsteinse er voor zorgen dat de paratleten komend jaar in Londen slechts met één ding bezig hoeven te zijn: medailles winnen.

Je moet het maar durven. Vorig jaar gooide Ursula Kröder het roer drastisch om. Ze had een leuke baan als medewerkster op de afdeling topatletiek van de Atletiekunie. \"Maar ik begon me steeds vaker af te vragen of ik dit wilde blijven doen\", vertelt Kröder. \"Iedereen vroeg me: \'Waarom zou je zo\'n mooie baan opgeven?\' Maar ik kwam toch tot de conclusie dat ik iets anders wilde.\"

Ursula Kröder (in oranje shirt).

En dus gaf Kröder haar baan wél op. Ze richtte haar eigen bedrijf in sport en zorg op en nog geen drie maanden nadat ze er weg was, kruiste haar pad opnieuw met dat van de Atletiekunie. Er was een vacature voor de functie van teammanager bij het Dutch Parathletics Team (DPT). Kröder twijfelde geen moment. \"Bij de Atletiekunie wisten ze ook dat mijn hart daar lag. Ik ben zo betrokken bij die atleten. En ik beschik over heel veel inside information, want ik heb tijdens mijn vorige baan veel toernooien helpen voorbereiden, onder andere Athene en Beijing.\"

Kröder kreeg de baan en is er ook een half jaar later nog steeds verguld mee. \"Je krijgt zo veel kansen en mogelijkheden in het leven. Wat is er mooier dan mensen helpen die te benutten?\", aldus Kröder die als zelfstandige ondernemer tot Londen 2012 is verbonden aan de Atletiekunie, met een optie tot Rio de Janeiro 2016.

De IJsselsteinse schreef mee aan het jaarplan voor het DPT, hielp bij de samenstelling van de limieten voor plaatsing voor de Paralympische Spelen in Londen en zorgde dat alle contracten voor de paratleten de deur uitgingen. Maar nu 2012 lonkt en de Paralympics steeds dichterbij komen, wordt een andere taak steeds belangrijker: ervoor zorgen dat de voorbereiding op de Paralympics vlekkeloos verloopt en dat de paratleten eenmaal in Londen alleen maar bezig hoeven zijn met het winnen van medailles. Kröder: \"Ik moet voor iedere atleet afzonderlijk een situatie creëren waarin hij of zij optimaal kan functioneren. Dat begint bij wijze van spreken al bij de kamerindeling. Maar ook teambuilding is belangrijk, een atleet steunen als het even niet zo goed gaat.\"

Eigenlijk is ze een manusje-van-alles binnen het DPT. \"Ik moet zorgen dat alle problemen worden opgelost. Bijvoorbeeld wanneer een atleet zijn discus in de taxi laat liggen, zoals gebeurde toen ik in Litouwen was tijdens het WK onder 23. Toen moest ik op zoek in zo ongeveer alle taxi\'s die er daar rondreden. En als een atleet zijn broek wast maar de creditcard erin laat zitten, dan moet ik dat ook oplossen. Ik moet tegen ze kunnen zeggen: \'Focus jij je op de wedstrijd. Dan los ik het op\'. Dat geeft een enorme kick. En als het lukt, dan halen de atleten medailles, want het zijn de kleine dingen die bepalen of een atleet er op het beslissende moment staat of niet.\"

In de paar maanden dat ze de paratleten van het DPT nu op de voet volgt, is ze erg onder de indruk geraakt. \"Niet normaal hoe hard die DPT-atleten trainen. Er zit zo\'n ontzettende drive bij hen. Ze hebben natuurlijk allemaal al het nodige meegemaakt in hun leven, maar ze zijn daar ontzettend sterk uitgekomen. Ik heb echt respect voor wat ze neerzetten. En het is prachtig om daar een steentje aan bij te dragen. Ook de staf van het team is heel erg gemotiveerd. Guido (bondscoach Guido Bonsen, red.) bijvoorbeeld. Die is zo bevlogen en heeft een enorm positieve instelling.\"

Het belooft allemaal wat voor de Paralympics, denkt Kröder. Wanneer ze tevreden is? \"Als we het Wilhelmus een keer gehoord hebben\", lacht de teammanager. \"Ik hoop op veel medailles en het zou natuurlijk helemaal mooi zijn als daar een gouden plak bij zit.\"

Spijt van haar overstap naar het DPT heeft ze allerminst. En wie een minuut met Kröder praat, raakt zo goed als zeker begeesterd door haar enthousiasme. Betekenisvol werk doen, mensen helpen, het zijn haar ultieme drijfveren. Niet alleen bij het DPT, maar ook tijdens de overige werkzaamheden voor haar bedrijf. Ze is bijvoorbeeld ook actief in de stervensbegeleiding. En geconfronteerd met de vraag waaróm ze het zo belangrijk vindt om er te zijn voor anderen, heeft ze niet a la minute een antwoord klaar. Zo vanzelfsprekend is het voor haar. \"Waarom ik het doe? Dat zit er nu eenmaal in. Het geeft ontzettend veel voldoening als je wat kunt beteken voor anderen.\"

Tekst: Dennis Kemperman