De meerkamp op zijn Zweeds en op zijn Engels
Twee topatleten zoeken hun heil in het buitenland
Jolanda Keizer vertrok deze week vanuit Zweden naar \"Down Under\" voor een stage en een eerste meerkamp van dit seizoen. Ingmar Vos twitterde vanuit Groot-Brittannië enthousiast dat hij bij het hoogspringen de 1,90 meter had gehaald. Een gesprek met twee Nederlanders die ervoor kiezen om in het buitenland te trainen.
Waar Keizer sinds een jaar in Zweden woont en traint, kiest Vos voor Engeland. Hij woont alweer bijna 2,5 jaar in Birmingham en reist voor wedstrijden naar Nederland op en neer. Meestal met het vliegtuig, maar als er stokken mee genomen moeten worden, pakt hij de boot naar Hoek van Holland. Het Britse trainingsklimaat bevalt hem goed: ‘Alles is een stuk professioneler in Engeland, zowel de faciliteiten als de trainingen zelf. Er is veel meer kennis. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het hoogspringen, daar wordt op een andere manier naar gekeken dan in Nederland. Zo is de manier van afzettten echt anders. Dat mijn trainingsmaatjes allemaal hoger springen dan ik, werkt voor mij alleen maar motiverend.\' Ook Keizer ziet verschillen, met name op het gebied van de intensiteit. ‘Zo hard als ik afgelopen maanden in Zweden heb getraind, heb ik niet eerder gedaan. Maar dit was ook nodig om weer in vorm te komen´.
Vos ervaart het feit dat hij zowel een trainer heeft in Nederland als in België en Engeland niet als lastig. Vos: ‘Zeker niet. Met mijn trainer in België (Lieve van Mechelen) pak ik bijvoorbeeld de krachttrainingen, horden en de 100- en 400-meter sprint. Die trainingsschema\'s werk ik dan alleen af. De andere onderdelen doe ik één op één met mijn andere trainers of samen met mijn Engelse trainingsmaatjes. Verder onderhoud ik goed contact met Marcel van der Westen en Mike van Kruchten, die ook bij Lieve trainen. Dat is fijn, al mis ik het soms wel dat ik niet even naar hen toe kan rijden. Maar ik red me hier prima en mijn Engels wordt natuurlijk ook steeds beter, wat de sociale contacten weer ten goede komt´.
Jolanda Keizer in actie tijdens het afgelopen indoorseizoen
Het Zweeds van Keizer gaat ook vooruit. Ze praat zelf vaak in het Engels, maar haar trainer en trainingsmaatjes praten in het Zweeds: ‘In het begin was de taalbarrière flink en dat zorgde ook wel voor problemen. Nu gaat het beter. Ik kan eigenlijk bijna alles verstaan\'.
Het gaat goed met Jolanda Keizer. Waar een groot deel van 2011 nog in het teken stond van herstel na een ernstige blessure, is Keizer in 2012 weer voorzichtig begonnen aan wedstrijden. Het NK Meerkamp (indoor) moest ze nog aan zich voor bij laten gaan, vanwege een ontsteking van een achillespees, maar bij de AA-Drink NK Indoor nam ze deel aan het kogelstoten . Het leverde een afstand van 15 meter en een vierde plaats op, een resultaat waar Keizer gematigd positief over is (haar p.r. indoor is 15.46).
Keizer had deze winter wel wat last van haar achillespezen: ´Ik ben blij dat ik nu eens een ‘normale blessure´ heb, in plaats van dat gecompliceerde gedoe´. Ze maakt er geen geheim van dat de periode 2009-2011 een zware tijd is geweest:´Ik was toen echt een klein meisje en heb diep gezeten´. Toch is ze er zelf ook weer uitgekomen. Mentale begeleiding was wel aanwezig, maar Keizer geeft aan dat ze vooral op eigen kracht uit haar dip is gekomen: ´Voor mentale begeleiding ben ik eigenlijk ook gewoon te eigenwijs´.
Ook Vos miste de NK Meerkamp vanwege een opspelende knieblessure. Bij controle bleek dat er een stukje kraakbeen van 6 mm, van de knie was afgesprongen. Ook was er sprake van een botkneuzing met vocht in het kniegewricht. Dat betekende dat hij veel rust moest houden en alleen datgene mocht doen wat geen pijn veroorzaakte. Zijn trainingsstage in Zuid-Afrika kwam door de blessure ook niet helemaal van de grond. Bij de NK Indoor was Vos wel van de partij, maar vanwege zijn blessure alleen op de 60 meter sprint en 60 meter horden. ‘Ik ben tevreden omdat ik tijdens het NK de 60 meter sprint in 7.02 liep. De knie hield zich goed. Dat ik op zondag laatste werd op de 60 meter horden neem ik voor lief. Door de zware dag die hieraan vooraf ging, met zowel series sprint als horden, was ik vermoeid geraakt. Ik kon het ook mentaal niet meer opbrengen\'.Hoe kijkt Vos terug op 2011? ‘Het was natuurlijk teleurstellend dat ik mij tijdens de wereldkampioenschappen niet kon nomineren voor de Olympische Spelen vanwege een liesblessure. Gelukkig bleek het mee te vallen en was de blessure snel over. Eind mei ga ik in Götzis alsnog een poging wagen. Ik moet 8220 punten scoren en mijn p.r. zit daar nog zo\'n 115 punten onder. Tijdens de trainingen blijkt dat ik dat gat al heb overbrugd. Nu komt het op vormbehoud aan.\'
Ingmar Vos kwam ook in actie dit indoorseizoen
‘Groot-Brittannië leeft al zo\'n zes jaar naar de Olympische Spelen toe. Je kunt er niet om heen. Overal hangen reclameborden en in elke winkel vind je wel iets over de Spelen. Het betekent ook dat de atletiekfaciliteiten zijn verbeterd. Zo is er op het sportcentrum waar Vos traint een nieuwe toplaag over de baan gekomen en is het krachthok vergroot en uitgebreid. Dit moet ook wel, want voorafgaand aan de Spelen komen de Amerikanen en de Jamaicanen hier trainen. Zelf zal ik daar niet veel van mee krijgen, omdat we als Nederlanders voorafgaand aan de Spelen naar Barcelona gaan om het mooie weer op te zoeken\'. Maar eerst zal Vos zich richten op het outdoorseizoen. Hij draait zijn eerste wedstrijden in Lisse en Hoorn (Nationaal Baancircuit). Daarna zijn alle ogen gericht op Götzis en de Olympische Spelen.
Keizer heeft op 5 maart een wedstrijd kogelstoten gedaan in Växjö, Zweden, waar ze tot 14.49 meter kwam. In tegenstelling tot wat ze eerder aangaf, kwam ze bij deze wedstrijd niet uit op het speerwerpen. Deze week reisde ze af naar Australië om er te trainen en om op 14 en 15 april in Melbourne als gast aan de nationale kampioenschappen meerkamp mee te doen.
Tekst: Mariëtte Zeedijk
Foto\'s: Erik van Leeuwen
