De magie van de meerkamp

Duizenden liefhebbers van de meerkamp zullen zich komend weekend weer verzamelen op de knusse atletiekbaan van Götzis. In het laatste weekend van mei komt daar de wereldtop in de zeven- en tienkamp bijeen voor wat velen zien als het “onofficiële WK” in deze discipline. Ook bij veel Nederlandse atletiekliefhebbers heeft het jaarlijkse reisje naar het kleine plaatsje op de grens van Oostenrijk en Zwitserland een vaste plek in de agenda.
Wat maakt die wedstrijd zo bijzonder? Die vraag is niet met een of twee zinnen te beantwoorden – als het al mogelijk is om de unieke sfeer te beschrijven. Wie vanuit Götzis naar het sportpark langs de Egelseegraben wandelt, krijgt eerst de indruk dat de weide langs het beekje is ingericht voor het jaarlijkse dorpsfeest. Er klinkt muziek, de geur van “wurst und koteletten” stijgt op en toeschouwers zoeken een plekje voor hun klapstoel of spreiden een kleed uit op de dijkjes rond de baan. Maar al snel is duidelijk dat het in deze vrolijke entourage om topsport van mondiaal niveau gaat. En dat het merendeel van de toeschouwers bestaat uit ingewijden, die de prestaties van iedere atleet en atlete op waarde weet te schatten. En dat is een voorwaarde om van de meerkamp te genieten, want het gaat hier om de optelsom van de zeven of tien onderdelen. De ware liefhebber weet dus dat de tijd die een zevenkampster bijvoorbeeld op de 100m horden loopt relatief meer bewondering mag oogsten dan die van een snellere concurrente, als die onder haar eigen niveau presteert. Maar wie niet precies op de hoogte is van die details, wordt in Götzis door de twee deskundige speakers wel even bijgepraat.

“wurst und koteletten”
Götzis-gangers zijn liefhebbers. Het is vermakelijk om te zien hoe ze twee dagen lang rond de baan trekken en steeds neerstrijken in de hoek van de baan waar hun helden op dat moment in actie komen: van de kogelring naar de polshoog-installatie en vandaar weer naar de verspringbak. En als de wedstrijd even stil ligt, stroomt de grote tent vol, vloeit het bier en vinden “wurst und koteletten” grif aftrek. De meerkampers zelf weten zich gesteund door hun fans. Aan het eind van de vorige eeuw kleurden de groene dijkjes geel door de T-shirts van de vele, zeer herkenbare Esten, die hun Erki Nool luidkeels kwamen aanmoedigen. Maar ook Oostenrijkse, Duitse en Zwitserse atleten hebben hun eigen fanclubs, die hier een veel directeur contact hebben met de atleten dan op de tribunes van grote stadions waar de toernooien plaatsvinden. Door de kennis van de sport ontstaan in een Götzis-weekend ook nieuwe “vriendschappen”. Zo werd de Amerikaan Gunnar Nixon drie jaar geleden in rap tempo een publiekslieveling, juist door de open en enthousiaste manier waarop hij contact zocht met de toeschouwers.
Allemaal leuk en aardig, maar de toeschouwers komen uiteraard niet alleen een weekendje sfeer proeven in de prachtige omgeving. Ze zijn er ook niet voor het uitzicht op de omringende bergen of vanwege de nabij gelegen Bodensee – al maakt dat de combinatie met een weekje vakantie wel aantrekkelijk. Maar het gaat, zoals gezegd, om topsport. En al vrijwel vanaf de eerste keer dat de wedstrijd een internationaal karakter kreeg, in 1975, komt de wereldtop graag naar Oostenrijk. De fameuze Daley Thompson vestigde er in 1977 een wereldrecord bij de junioren en drie jaar later een WR bij de senioren. Vijf van z’n tien beste prestaties, waaronder zijn wereldrecord van 9026 punten in 2001, leverde Roman Sebrle bij deze wedstrijd. Ook de grote namen in de zevenkamp kwamen naar Götzis: Sabine Braun, Carolina Kluft en Jessica Ennis waren hier te bewonderen.

Natuurlijk speelt een aantrekkelijk start- en prijzengeld een rol bij die keuze. Maar dat geldt zeker ook voor de wisselwerking met het publiek en de voortreffelijke wedstrijdorganisatie. Het chronoloog, met relatief korte wedstrijddagen, is veel gunstiger voor de meerkampers dan dat bij de toernooien. Meeting-directeur Walter Weber zorgt bovendien voor alle faciliteiten die de atleten zich wensen.

Genieten
Dat alles neemt niet weg dat de deelnemerslijsten in 2016 wat mager zijn in vergelijking met andere jaren. Dat komt deels omdat voor de Europeanen de EK in Amsterdam en de Olympische Spelen al een flinke uitdaging zijn. Iedere meerkamper die nog niet helemaal fit is, slaat Götzis over, zo blijkt onder meer uit afzeggingen van Jessica Ennis, Nadine Broersen en Ingmar Vos en de keuze van Eelco Sintnicolaas om pas in juli een tienkamp te doen. Voor de Amerikanen geldt dat ze binnenkort hun “trials” hebben voor de drie startbewijzen in Rio. Daardoor ontbreekt onder meer de huidige wereldrecordhouder Ashton Eaton.
Anderen daarentegen benutten de wedstrijd van komend weekend wél om hun vorm te testen, zoals Anouk Vetter en Pieter Braun, of om zich te kwalificeren voor Amsterdam of Rio, zoals Pelle Rietveld. En met onder meer de tienkampers Damian Warner, Kevin Mayer, Hans van Alphen en Rico Freimuth en de zevenkampsters Brianne Theisen, Nafissatou Thiam en Katarina Johnson-Thompson is er genoeg te genieten.

Tekst: Cors van den Brink