Dag 8: Van Weeghel acht jaar later terug op podium

Geplaatst op Vrijdag, 7 september 2012

\'Ik had iets goed te maken,\' sprak Kenny van Weeghel na zijn zilveren race op de 400 meter (T54). Want acht jaar na het goud van Athene op dezelfde 400 meter en zilver (200) en brons (100), was het in Beijing niks geworden. Hij had in de put gezeten, zich afgevraagd waarom hij het allemaal deed. De 31-jarige wheeler herpakte zich, stond er in Londen weer. Maar op de 100 meter, waar hij het meest op had ingezet, werd het weer niks. Achtste en laatste. Dus had hij iets goed te maken.

$\"\"$

Met een hand in de lucht ging over de meet, hij genoot zichtbaar van de ereronde met alle concurrenten. Zijn blijdschap moet intens zijn, maar hij gooide ze er niet uit. \'Zo ben ik niet,\' zei hij. Maar op het podium straalde hij, met twee vuisten in de lucht, en kreeg daar die lang verwachte, diepgekoesterde plak door Lord Sebastian Coe omgehangen.

De blijdschap van de vrijdagavond stond in schril contrast met de frustratie van de zondag, na die mislukte 100 meter. Uit woede sloeg hij zijn corrector aan gort. Frank Jol moest het hendeltje waarmee in de bochten de \'stoel\' wordt gecorrigeerd, opnieuw vastlassen. \'Kenny zat er echt helemaal doorheen,\' vertelde bondscoach Arno Mul.

Weer raapte van Weeghel zichzelf bij elkaar, met hulp van zijn teamgenoten. Hij richtte zich op zijn tweede nummer, zijn mindere 400 meter. Want na Beijing had hij besloten te gaan voor 100 en 200 meter, het korte werk. Tot in maart 2011 het IPC bekend maakte dat de 200 meter van het programma in Londen was geschrapt. Hij moest kiezen tussen alleen de 100 of samen met de 400 meter. Maar die discipline van de extreme verzuring had hij al drie jaar niet meer gereden. \'Ik heb geen spijt van die beslissing,\' zei hij gisteren, \'maar ik had het graag een jaar eerder willen weten.\'

De opdrachten van Arno Mul voerde hij perfect uit. Van Weeghel zette alles op de eerste 200 meter. \'Vól weg gaan,\' zei Van Weeghel, \'en dan maar zien wanneer het lampje uitgaat. Alleen dan had ik kans op een medaille. De series van woensdag waren nog een testrace voor mij. Ik wilde zien wat ik nog over zou hebben. Na die test wist ik, dat ik het kon.\'

Hij reed de perfecte eerste bocht, ramde met rake klappen over het rechte stuk en lag op dat moment zelfs op koers voor goud. In de tweede bocht kwam Zhang, Chinese wereldrecordhouder (45,07) en Olympisch kampioen van Beijing, toch onderdoor. Waar voor Van Weeghel het lampje uitging? \'Veertig meter voor de finish, zo\'n beetje. Nee, ik dacht op dat moment echt niet dat de buit al binnen was. Ik moest vól doortrekken. Puur op euforie lukte dat.\'

$\"\"$

Acht jaar na Athene en het goud, reed hij in Londen naar het zilver in een nieuw persoonlijk record van 47,12 seconden. Daar zat een klein geheimpje achter. Toen Van Weeghel ging inrijden, merkte hij dat Coen Vuijk (specialist op het gebied van rolstoelen) zijn banden op minder spanning had gebracht. Arno Mul: \'Hij keek meteen. Zeven bar, vroeg hij. Ja, zeiden we. Kenny houdt er niet zo van, hij is acht bar gewend. Hij was ook de laatste die aan de Dugast-bandjes is gegaan, een nieuwigheid in het wheelen waarmee Vuijk ook kwam. Kenny is een beetje eigenwijs en dat is ook goed voor een topper.\'

De banden van Dugast zijn algemeen gebruik in het baanwielrennen. Gemaakt van zijde, ze kennen geen loopvlak en hebben daardoor een minimale weerstand. Bovendien, met lagere spanning wordt de band ingedrukt, niet de baan. Wat de wheeler sneller zou maken.

Wat Kenny van Weeghel niet wist, was dat hij op zes bar naar het zilver reed.

Toen hij woensdag na de series een DQ achter zijn naam kreeg (hij zou buiten zijn baan hebben gereden) en de diskwalificatie later werd ingetrokken, was hij in die hectische momenten steeds opmerkelijk koeltjes gebleven. \'Dat gebeurt maar zelden, dat ze een diskwalificatie ongedaan maken. Mazzel.\' Misschien had hij in de finale wel weer een gelukje. Op papier maakte alle acht kans op goud maakten, maar veel concurrenten waren eerder in de week al te keer gegaan op 800, 1500 en zelfs 5000 meter. Series en finales. \'Dat zou kunnen dat dat een voordeel was,\' zei Van Weeghel, \'maar deze jongens zijn wel allemaal heel erg goed getraind.\'

Mul herinnert zich hoe er dit voorjaar plannen waren om tijdens de FBK Games een mooie race voor wheelers te organiseren. De kanjers uit de koningsklasse T54 wimpelden die uitnodiging allemaal af. Mul: \'Wat moeten we met die oude Van Weeghel, moeten ze gedacht hebben. Al zullen ze dat natuurlijk nooit zo zeggen. Kort nadat het was afgeblazen reed Kenny een Europees record op de 200 meter in Pratteln, Zwitserland. Toen wisten ze gelijk, dat die oude Kenny weer terug is.\'