Dag 3 EK Indoor: vier records, acht medailles

Voor een deel van de discuswerpers begon dag drie van de Europese Kampioenschappen voor Masters akelig vroeg, maar zo heel akelig was het niet, want toen was het nog droog. Later begon het te regenen en dat was op de buitenbaan geen pretje. Binnen was het een korte dag, om negen uur was alles al klaar. De oogst van de dag: vier records en acht medailles. De uitslagen zijn hier te vinden.
Naar verluid wordt er over gepraat hoe zo\'n kampioenschap beheersbaar gehouden kan worden. Minder medailles uitdelen? Limieten? Als de groei doorzet past het niet meer in vijf wedstrijddagen en sowieso vindt een deel van de atleten het niet echt leuk om in een achterafzaaltje te moeten springen of stoten, met anderhalve man en een paardenkop die voor de aanmoedigingen moeten zorgen.

Vier records
Vergeleken met de eerste twee dagen was het aantal Nederlandse records een tikje miezerig, slechts vier, waaronder een evenaring. Een erg mooi record was er voor Alje Kuiper (M50) die 6,39m sprong, een decimeter verder dan eerder dit jaar. Hij had echter zijn zinnen gezet op het wereldrecord en dat bleef een luttele elf centimeter buiten bereik. Marc Suvaal (M45) sprong met de polsstok over 4,00 meter, daarmee flink hoger springend dan zijn eigen 3,82 van het NK. Wim Metselaar werd vierde in zijn finale 800m M65, maar wel met een betere tijd dan onlangs bij het NK: 2.35,38. Tenslotte evenaarde Ricardo Hill (M55) in de halve finale van de 60m zijn 7,82 van het NK (in de serie zat hij er met 7,86 al dichtbij) en misschien gaat het in de finale nog wat sneller?

Acht medailles
Vijf goud, twee zilver en een brons kunnen bijgeschreven worden, waarmee het totaal vooralsnog op 32 medailles komt. De bij de records al genoemde Alje Kuiper won met zijn sprong goud. Een eerste plek was er voor ondergetekende bij het hoogspringen V60, met net als Alje een bijna-wereldrecord, maar 1.42 zat er niet in. Na vijf kwartier wachten op het bereiken van de aanvangshoogte was het juiste gevoel er wat uit en het bleef bij 1,38m. Eveneens goud voor Janine Kortbeek bij de V55, en ook zij was met 1,35 niet echt content. Veel hoogspringsters sprongen lager dan verwacht, had dat een gemeenschappelijke oorzaak of is het domweg toeval?
De vrijdag was bij de looponderdelen de dag van de finales op de 800 meter, waar tweemaal goud en eenmaal brons in de wacht werden gesleept. Riet Jonkers (V65) liet het meeste werk aan een ander over en even leek het of die een gaatje kon slaan. Maar op het eind bleek Riet voldoende over te hebben, ze won in 2.57,99. Ingrid Grutters pakte het bij de V35 anders aan. De Waalse speaker gaf live verslag in drie talen en kon steeds melden dat ‘Ingritte Grutterse oppe koppe\' lag. Ingrid: ‘Het liep helemaal perfect. Ik wilde niet in het gedrang komen en dan na 350 meter gaan versnellen. Dat lukte allemaal, met de versnelling lag ik meteen los en ik zette steeds een tandje bij, zodat ze er niet meer bij konden komen.\' Met een negative split won ze in 2.14,46. Mooi van deze finale V35 was trouwens dat drie van de tien loopsters Nederlands waren. Manon Mensink liep sterk, maar haalde net het podium niet. ‘Dat is wel wennen zo\'n kampioenschapsrace!\' Ze liep 2.18,88.
Marijn van de Putten kwam bij de M35 wel in het gedrang en ondanks wat inhaalwerk moest hij tenslotte in het brons berusten: 1.56,35 was zijn tijd.
Overigens valt op dat het bij de jongste klassen wel ‘gewone\' kampioenschapsraces waren, maar dat bij de ouderen vaak niet aan tactiek gedaan wordt, ze lopen gewoon zo hard als maar kan! Hetgeen soms zelfs in een wereldrecord-van-kop-af resulteerde. Prachtig om te zien.


De Gentse Topsporthal bij de EK Masters; geen kogel, wel drie hoogspringmatten

Het Blondeel-effect?
In de opsomming hierboven ontbreken nog de twee zilveren medailles. Die gingen naar Gerard Sluiter bij het discuswerpen M35 en Leonie Berden bij het kogelstoten V35. Allebei moesten ze een Blondeel voor zich dulden, Gerard wierp 46,34m met Wim Blondeel op plaats één met 50,05m, terwijl Leonie tot een mooie 12,26m kwam achter Veerle\'s 14,02. Onbereikbaar dus, die Blondeels, maar dat is geen wonder, want broer en zus zijn beiden Belgisch recordhouder op het kogelstoten (Wim indoor en Veerle outdoor) en hebben fraaie pr\'s met de discus. Veerle heeft hier in Gent ook het discuswerpen gewonnen met 47,70m, exact tien meter minder dan haar persoonlijk record van 2003. Wim moet in het weekend nog kogelstoten - gaat dat zien.
Zouden de Blondeels gevraagd zijn om als uithangbord voor dit masters-EK te dienen? Het is wel heel mooi als zulke topatleten bij de masters meedoen, misschien heeft het ook een aanzuigend effect. Het wordt intussen weliswaar steeds gewoner dat atleten doorgaan tot na hun 35e of 40e, maar bij de oudere klassen ontbreken de echte toppers vaak, zodat de records niet zo sterk staan als zou kunnen. Zeker bij de vrouwen geldt dit.
Hoewel, er stond wel degelijk een ex-Olympiër ingeschreven. Ze is niet op komen dagen, maar de enige V95 deed al mee aan de Olympische Spelen van... 1936.

Tekst en foto Weia Reinboud