Dafne Schippers: Wat gebeurt er nu weer?

Het seizoen is amper begonnen of Dafne Schippers, lid van het AA-Drink Talententeam verbaast al weer. Ook zichzelf. ‘Geen idee\', antwoordt de meerkampster op de vraag hoe het kan, dat ze op 8 mei tijdens de clubcompetitie de kogel liefst één-meter-tien verder stootte dan ooit. Opmerkelijk ook, hoe ze in Lisse een week later als eerste Nederlandse op de 150 meter met 16,96 seconde (rugwind +1.6) onder de barrière van de 17 seconden dook.


Dafne Schippers spreekt met speaker Ton de Kort in Lisse

Dafne Schippers (18) was toch geblesseerd aan haar hamstring tijdens het trainingskamp in Valencia? Had ze niet wekenlang aangepast moeten trainen, op maximaal tachtig procent van haar kunnen? Op de horden had ze amper specifiek getraind, bijvoorbeeld. ‘Twee, drie keer ofzo,\' vertelt ze. Maar bij de Ter Specke Bokaal (Nationaal Baancircuit) verpulverde ze haar persoonlijk record van 13,86 seconden tot 13,70.
‘Die blessure aan de hamstring kwam tijdens de stage in Valencia. Het leek mee te vallen, maar duurde langer dan verwacht. Daarom heb ik aangepast getraind. Als ik grotere stappen maakte, kreeg ik meteen last. Daarom heb ik daar ook niet of nauwelijks getraind op de horden. Nu was mijn basis, de winterperiode, wel heel goed. Maar ik kon geen puntjes op de i zetten. En bij horden moet ik er altijd even inkomen.\'
Ze moet er zelf ook om lachen, om dat ‘er even inkomen\'. Natuurlijk verbaasde dat nieuwe pr op de 100 meter horden en de 150 meter haar ook. ‘Maar ik had in Valencia, vóór die blessure ontstond, ook heel hard gelopen op de 150 meter. Dat gaf al een goed gevoel. In Lisse had ik ook helemaal geen last meer van de hamstring. Maar dit had ik ook niet verwacht.\'


Dafne Schippers won net als in 2010 de Ter Specke Bokaal

De blessure aan de hamstring is genezen, ook met de knie gaat het goed. Die kwetsuur was lang reden tot zorg. Afgelopen winter deed ze vanwege een scheurtje in de kniepees geen meerkamp. Vorige zomer deed ze hoogspringen alleen in de meerkamp. Niet tijdens andere wedstrijden, weinig in de training. ‘De reactie was te heftig. Onvoorspelbaar vaak ook. Hoogspringen is mijn zwakke onderdeel in de meerkamp. Omdat het nu goed gaat, kan ik wat meer sprongen aan en we doen het ook vaker in training. Nou ja, vaker dan vorig jaar. Ik moet voorzichtig blijven.\'
Tijdens de clubcompetitie op 8 mei kwam ze tot een sprong over 1.65 meter, het enige onderdeel tot nog toe waarmee ze wel achterbleef op eerdere prestaties ( haar pr staat op 1.74 meter, indoor). Toch werd ook daar progressie geboekt, al bleef het een beetje verborgen. ‘We hebben de aanloop aangepast en dat ging goed. Soms gebruik je wedstrijden om iets uit te proberen.\'
Diezelfde clubcompetitie was dus ook de dag dat de kogel na 14.13 meter op de grond plofte. ‘Af en toe denk ik ook wel eens: wat gebeurt er nu weer? Maar in trainingen was ik al eens tot 13-half gekomen. Misschien was het juist wel, omdát het tijdens de clubcompetitie was. Je verwacht niks, je concentreert je helemaal op het aanglijden, op de techniek.\'
Met een ‘heerlijk gevoel\' reist ze af naar Oostenrijk voor haar eerste meerkamp van het jaar tijdens het laatste weekeinde van mei. De organisatie van Hypo Meeting nodigde de wereldkampioen bij de junioren van 2010 uit voor haar debuut in Götzis. Het Thialf van de atletiek, mag je zeggen. Want nergens worden allrounders zo gewaardeerd als in het stadje aan de voet van de Alpen. Schippers: ‘Ik hoor van veel mensen dat het zo mooi is. Groot, veel sfeer. Ik ben heel benieuwd. Ik hoop op veel publiek. Met die druk kan ik goed omgaan. In principe word ik dan beter, met sterke tegenstanders.\'
Met een persoonlijk record van 5967 punten, stelt ze haar doel voor Götzis van 5300 punten (kwalificatie voor de EJK in Tallinn) wel heel bescheiden. Zeker in deze vorm. ‘Natuurlijk wil ik zoals iedereen rond m\'n pr uitkomen en het liefst erover heen. Maar meer dan 6000 punten, dat hoeft voor mij niet per se. We zien het wel.\'
Schippers treedt zaterdag 21 mei nog aan in Hoorn bij de Flynth Recordwedstrijden op de 100 meter horden en het verspringen.


Tekst: Pim van Esschoten
Foto\'s: Coen Schilderman